संग्रह ९४
जावाई पाटीलाची उशी कशानी गळंदली
मालन बाई माझी मैना उशीरा नाहली
जावाई पाटीलांची सूर्यमूख खोली
बाई माझी चांदणी चमकली
पाण्याला निघाल्या ग मोठया घरच्या दोघी तिघी
लाहणा घरची सीता उभी माझी भावजई
पाण्याला ग गेली गोरी लालाच्या विहीरी
बहिणीच्या माझ्या बाई हिरवा रंग चोळीवरी
जावाई आले आले घरा संतोसली माझी छाती
मैना मागून येत होती शारदाबाई
जावाई पाटीलाची पहांटेची ग अंघोळ बाईला
तरी माझ्या मैनाला पाणी दूर
निघाला ग नारायण पाहा झाडा झुडावरी
बाई तरी माझ्या तेज मैनाच्या चुडयावरी
निघाला ग नारायण आहे चाफा ग येवढा
सर्व ग दूनीयात त्यांचा प्रकाश केवडा
निघाला ग नारायण निघतां मी पाहीन
गंध अक्षदा वाहीन
निघाला नारायण निघाला ग घाई घाई
मार्कंडयाचा गोसाई
सनाचा पाडवा माय बसली रागानं
गाडी जुंपली राघोबानं
मांडवाच्या दारी नूपर गेल्या डेरी
नवर्‍याबाईचे ग मामाजी लावे केळी
मांडवाच्या दारी नूपर गेल्या जांबा
नवर्‍या मुलीचे मामाजी लावे लांबा
मांडवाच्या दारी चिखल कशाचा ग झाला
मामा नवरीचा नाहाला
माहेरी मी जाईन मान कोणाचा पाहीन
सूना मातेच्या लहान
माझ्या बंधुला झाले पुत्र आम्हाला झाला भासा
साखर वाटली ग पसा पसा
वले ग वले गहू सेवयासाठी केले
भाऊ पंडीत गावा गेले
पाणी ग पडतो मोत्याचा ग शीरवा
बाग बंधूचा हिरवा
पाणी ग पडतो मोतीयाचे
सडे माझ्या बंधुच्या गावाकडे
पाणी ग पडतो कुठे पडतो कुठे नाही
बंधु गावाला गेला नाही