संग्रह ३४
कळवातणीबाई सांग नदीचा उतार
माझ्या बंधुजीचं भिजं जानवं धोतर ।
कळवातणीबाई तुझ्या दारीचं पिवळं पाणी
माझ्या बंधुची कवळी ज्यानी ।
सावळ्या सुरतीला नार न्हयाळिती कवाची
माझ्या ग बंधुजीची रास बक्शी गव्हाची ।
सावळी सुरत लई नसावी पुरुषाला
बंधुच्या संगतीनं नारी निघाल्या उरसाला ।
शेताला गेली कुरी उभी बांधाच्या आसर्याला
चतुर माझा बंधु मोती दुयिरी कासर्याला ।
माझा ग बंधुराया कधी पाहीन असं झालं
लाटांच्या अंतरात बिंब चंद्राचं थरारलं ।
माझ्या ग भाऊराया इतका कसा विसरला
उद्याच्या पाडव्याला चार वर्षाचा भाचा झाला ।
मावळला सूर्यराजा गेला अंधार करुन
माहेराच्या आठवानं आलं हुरदं भरुन ।
माझ्या ग बंधुजीला फेटा शोभतो भरजरी
सूर्य डोलतो नभावरी ।
दुपारच्या सूर्या कुठं जातोस पलीकडं
गौरीबाईला न्यायला गाडी घुंगुराची धाड ।
बहिणीला घालवाया दोघं मुराळी नटतात
चतुर माझे बंधु गाडी खिडक्यांची रेटतात ।
वाट मी किति पाहू दोन्ही दरवाजे धरुन
बंधूला देखूनी ग आली नेतरं भरुन ।
दुबळ्या बहिणीला भाऊ पुरवितो चंदी
त्याचा उत्सव काशीमंदी ।
बहिणीचा सासुरवास बंधु बघतो सोप्या वाटं
चतुर बंधुजीच्या गंगा लोटल्या डोळ्यावाटं ।
पाठीचा बंधू माझा तुटेल दुयाधन
नाही करीत भाची सून ।
भावाची कन्या केली तिला काय सांगायाची चोरी
परघरची राधा बरी ।
तडावलं गाव, गाव दिसतं बामणीवजा
बंधुला किती सांगू बहिणी दिल्यात लेकी द्या जा ।
बंधु इवाई करु गेली दीर दाजीबा संग चला
तुम्ही हुंडयाची बोली करा माझ्या बंधूची भीड मला ।
जासूदाच्या मुला सांग सांगावा एवढा
बया मालनीच्या दारी तुळस केवडा ।
गोरे भावजई तुझा मला राग आला
जेवता बंधु माझा उठूनी पाणी प्याला ।