Get it on Google Play
Download on the App Store

संध्या 141

“विवेकानं हळूहळू गोंधळ कमी होईल. जीवनांत प्रसन्न शांति येईल.” भाईजी म्हणाले.

इतक्यांत ज्या आवाजासाठीं विश्वास जागत बसला होता, तो आवाज कानीं आला. “मॅट्रिकच्या परीक्षेचा निकाल” अशा पत्रविक्या मुलांच्या घोषणा कानांवर पडल्या. विश्वास लगबगीनें उठला व धांवतच गेला. तो रस्त्यावर गेला तों तो मुलगा दूर गेला होता. विश्वास रागावला. दुसरा केव्हां येतो याची तो वाट पाहात थांबला. आला, दुसरा एक आलां. विश्वासनें एक प्रत घेतली. तेथें बाहेरच म्युनिसिपालिटीच्या दिव्याच्या प्रकाशांत तो पाहूं लागला. परंतु नीट दिसेना. तो दिवा फोडावा असें त्याला वाटलें. शेवटीं तो वर आला. त्यानें बटन दाबलें. दिवा लावला. सारीच मंडळी उठली. हरिणीचें नांव होतें. विश्वासनें उडी मारली. टिचकी वाजविली. “पास झाली, झाली पास, ठीक !” असें तो कितीदां तरी म्हणाला.

“भाईजी, गूळ तरी वांटा.” संध्या म्हणाली.

“उद्यां आणूं पेढे !” भाईजी म्हणाले.

“हरिणीच उजाडत घेऊन येईल. उद्यां हरणीचे पेढे आणि दोन दिवशीं संध्येचे पेढे.” विश्वास म्हणाला.

“आणि मग तुझ्या लग्नाचे.” संध्या म्हणाली.

“भाईजी, आमच्या लग्नाला आतां राहिलं पाहिजे हो. ठरवूं आतां लौकरच. मुख्य अडचण दूर झाली.” विश्वास म्हणाला.

“अजून रात्र पुष्कळ आहे. निजूं या सारीं.” भाईजी म्हणाले.

सकाळीं तो मालक पुन्हां वर आला.

“केव्हां जाणार तुम्ही ?” त्यानें विचारलें.

“आज रात्रीं इथं झोंपणार नाहीं, समजलेत ! हा काय तुमचा त्रास ? आधीं नोटिस दिली होतीत वाटतं ? एकदम आपले येतां व केव्हां जातां विचारतां. कांहीं माणुसकी आहे कीं नाहीं ?” कल्याण रागानें म्हणाला.

“परंतु आम्हांला काय माहीत कीं तुम्ही राजद्रोही माणसं आहांत म्हणून. आम्हांला वाटलं कीं असाल साधीं माणसं.”

“मग काय आम्हांला शेवटं-शिंगं आहेत वाटतं ?” रंगा म्हणाला.

“हें पाहा, मला तुमच्याजवळ बोलतां येत नाहीं. मेहेरबानी करा व घर मोकळं करा.” मालक म्हणाला.

“आज रात्रीपर्यंत खालीं करतों हां. झोंपायला दुस-या बि-हाडीं जाऊं. झालं ना ?” भाईजी म्हणाले.

मालक गेला. आज आतां सामान त्या नवीन जागेंत न्यायचेंच असें ठरलें. रात्रीं न्यायचें ठरलें. अंधार पडल्यावर न्यायचें असें ठरलें. सकाळीं आठाच्या सुमारास हरिणी आली. ती आज नवें सुंदर पातळ नेसून आली होती. तिला तें किती खुलून दिसत होतें. तोंडावर आनंद उधळला होता. डोळे नाचत होते. आशेनें नाचत होते. आणि हातांत गोड पेढे होते. तिनें सर्वांना पेढे दिले.

“हरणे, आतां दुसरे पेढे केव्हां ?” संध्येनें विचारलें.

“विश्वासला विचारा. माझं काम मीं केलं. पास झालें. पुढचं तुम्ही ठरवा. मी काय सांगूं ?”

“परंतु तुझी आई काय म्हणेल ?” विश्वासनें विचारलें.

“मी सारं सोडायला तयार आहें.” हरिणी म्हणाली. हरिणी निघून गेली. दुपारचीं जेवणें झालीं. परंतु संध्येचें पोट फिरून दुखूं लागलें. तें राहीना. शेवटीं विश्वासनें टांगा आणला. कल्याण संध्येला घेऊन गेला. थोडया वेळानें सायकलवरून विश्वासहि गेला. भाईजी एकटेच घरांत होते. सारें सुखरूप पार पडो, अशी ते प्रार्थना करीत होते.

दिवे लागायची वेळ होत आली, तरी दवाखान्यांतून कांहीं निरोप येईना. कल्याणचा पत्ता नाहीं, विश्वासचाहि पत्ता नाहीं. दुकानांतून रंगा घरीं आला.

रंगा सायकलवरून दौडला तो दवाखान्यांत गेला. तों तेथें काय ? कल्याण व विश्वास बाहेर सचिंत उभे होते.

“काय रे दादा ?” त्यानें विचारलें.

संध्या

पांडुरंग सदाशिव साने
Chapters
संध्या 1 संध्या 2 संध्या 3 संध्या 4 संध्या 5 संध्या 6 संध्या 7 संध्या 8 संध्या 9 संध्या 10 संध्या 11 संध्या 12 संध्या 13 संध्या 14 संध्या 15 संध्या 16 संध्या 17 संध्या 18 संध्या 19 संध्या 20 संध्या 21 संध्या 22 संध्या 23 संध्या 24 संध्या 25 संध्या 26 संध्या 27 संध्या 28 संध्या 29 संध्या 30 संध्या 31 संध्या 32 संध्या 33 संध्या 34 संध्या 35 संध्या 36 संध्या 37 संध्या 38 संध्या 39 संध्या 40 संध्या 41 संध्या 42 संध्या 43 संध्या 44 संध्या 45 संध्या 46 संध्या 47 संध्या 48 संध्या 49 संध्या 50 संध्या 51 संध्या 52 संध्या 53 संध्या 54 संध्या 55 संध्या 56 संध्या 57 संध्या 58 संध्या 59 संध्या 60 संध्या 61 संध्या 62 संध्या 63 संध्या 64 संध्या 65 संध्या 66 संध्या 67 संध्या 68 संध्या 69 संध्या 70 संध्या 71 संध्या 72 संध्या 73 संध्या 74 संध्या 75 संध्या 76 संध्या 77 संध्या 78 संध्या 79 संध्या 80 संध्या 81 संध्या 82 संध्या 83 संध्या 84 संध्या 85 संध्या 86 संध्या 87 संध्या 88 संध्या 89 संध्या 90 संध्या 91 संध्या 92 संध्या 93 संध्या 94 संध्या 95 संध्या 96 संध्या 97 संध्या 98 संध्या 99 संध्या 100 संध्या 101 संध्या 102 संध्या 103 संध्या 104 संध्या 105 संध्या 106 संध्या 107 संध्या 108 संध्या 109 संध्या 110 संध्या 111 संध्या 112 संध्या 113 संध्या 114 संध्या 115 संध्या 116 संध्या 117 संध्या 118 संध्या 119 संध्या 120 संध्या 121 संध्या 122 संध्या 123 संध्या 124 संध्या 125 संध्या 126 संध्या 127 संध्या 128 संध्या 129 संध्या 130 संध्या 131 संध्या 132 संध्या 133 संध्या 134 संध्या 135 संध्या 136 संध्या 137 संध्या 138 संध्या 139 संध्या 140 संध्या 141 संध्या 142 संध्या 143 संध्या 144 संध्या 145 संध्या 146 संध्या 147 संध्या 148 संध्या 149 संध्या 150 संध्या 151 संध्या 152 संध्या 153 संध्या 154 संध्या 155 संध्या 156 संध्या 157 संध्या 158 संध्या 159 संध्या 160 संध्या 161 संध्या 162 संध्या 163 संध्या 164 संध्या 165 संध्या 166 संध्या 167 संध्या 168 संध्या 169 संध्या 170 संध्या 171 संध्या 172 संध्या 173 संध्या 174 संध्या 175 संध्या 176 संध्या 177 संध्या 178 संध्या 179 संध्या 180