Get it on Google Play
Download on the App Store

संध्या 16

कल्याण आपल्या खोलींत गेला व त्या खिडकीशीं बसला. भीमेचा रम्य प्रवाह त्या खिडकींतून दिसत होता. तो सारखा त्या खिडकीकडे पाहात होता. त्याला तेथें स्वत:च्या जीवनाचा प्रवाह का दिसत होता ? भीमा पुढें कृष्णेला मिळाली. त्याप्रमाणे आपल्या जीवनाच्या प्रवाहाला कोणते प्रवाह उद्यां     मिळणार ? या कल्याणचा जीवनप्रवाह असाच राहील कीं विशाल होईल ? पुण्याला गेल्यावर कोण भेटणार, कोण नवीन मित्र मिळणार ? पुण्याला आपले कसे होणार ? कोणते अनुभव येणार ? असे का त्याच्या मनांत विचार येत होते ?

त्यानें आपली ट्रंक उघडली. सुगंध आला. सौम्य गोड सुगंध. वाळलेल्या फुलांचा सुगंध. काय बरे त्या मुलीचे नांव ? माझे नांव तिला माहीत आहे. परंतु मला तिचे नांव माहीत नाहीं. मी विचारलें होते का तिला नाव ? काय बरे तिचे नाव ? मला तिनें हार दिला. का दिला ? सहजपणे दिला ? पूर्वजन्मींचे का ऋणानुबंध आहेत ? हा का पूर्वजन्मींचा सुगंध ? सोळासतरा वर्षांचा कल्याण खोल पाहूं लागला. त्याने डोळे मिटले. पुन्हा डोळे उघडून त्या नदीकडे तो पाहूं लागला.

शुक्रवारीं दुपारीं कल्याण आईला म्हणाला.

“आई, मी शेजारच्या उडगी गांवी जाऊन येतो. तिथं एका मित्राला मला भेटायचं आहे. सायंकाळी परत येईन.”

“लौकर ये. रात्र करूं नको. आज चांदण नाहीं हो.”

“आई, माझ्या मनांत सदैव चांदणंच असतं.”

“शेवटपर्यंत असच राहो. अंवसेचा अंधार कधीं न येवो.”

कल्याण उडगी गांवी जायला निघाला. त्यानं दुस-या कोणालाहि सांगितले नाहीं. त्याच्या अंगांत पहिलवानी पेशाचा पातळ सदरा होता. हातांत जाड सोटा होता. प्रेमळ पहिलवान गांवाच्या बाहेर पडला. किती तरी विचार त्याच्या मनांत येत होते. तो जिच्यासाठीं जात होता, तिचे नांव त्याला माहीत नव्हतें. तिचे घर त्याला माहीत नव्हतें. प्रेम आपल्याला रस्ता दाखवील या आशेनें जणूं तो जात होता. खरी उत्कट इच्छा असली तर ती सफल होते, या श्रध्देने तो जात होता. कोठे तरी ती दिसेल. ती नसेल का आपली वाट पाहात ? कशी हंसे ! किती गोड ! आणि पुन्हा कशी धीटपणे बोले.

कल्याण त्या उडगी गांवांत आला. तो निरनिराळया गल्ल्यांतून व रस्त्यांतून हिंडत होता. कांही ओळखीचीं मुलें त्याला भेटलीं. परंतु त्याचें लक्ष त्यांच्याकडे नव्हते. त्या मुलीविषयी तो त्यांना काय विचारणार ? त्याला धैर्य झालें नाहीं. तो निरनिराळया मोठमोठया घरांकडे पाही. परंतु इच्छित वस्तु त्याला कोठेहि दिसली नाहीं. शेवटी उडगी गांवांतील ओळखीच्या मुलांचा निरोप घेऊन तो गांवाबाहेर पडला. कोठें तरी तो जाऊं लागला. त्याचे चित्त ठिकाणावर नव्हते. शेवटी एका झाडाखाली तो बसला. त्याला झोंप येऊ लागली. झाडाच्या बुंध्यावर डोकें ठेवून तो निजला. झोपेंत त्याला स्वप्न दिसलें, स्वप्नांत त्याला ती मुलगी दिसली. तो गोड हंसला व हळूच त्यानें डोळे उघडले. तो समोर खरोखरच ती मुलगी. हे स्वप्न का सत्यदर्शन ? कल्याण बघतच राहिला !

“किती जाड व जड ही तुमची काठी ?”

“तुम्ही ती कशाला उचललीत ?”

“तुमची म्हणून.”

“मला तुम्ही ओळखलंत ?”

“विजयी वीराला कोण नाही ओळखणार ? त्याला सार जग ओळखतं. तो मात्र जगाला ओळखत नाहीं. “

“मी या गांवी कां आलों ?”

“असेल कांही काम.”

“कोणतं बरं ?”

“कवाइतीचं.”

“नव्हे.”

“मग कोणतं ?”

“ओळखा; सांगा.”

“मला काय माहीत ?”

संध्या

पांडुरंग सदाशिव साने
Chapters
संध्या 1 संध्या 2 संध्या 3 संध्या 4 संध्या 5 संध्या 6 संध्या 7 संध्या 8 संध्या 9 संध्या 10 संध्या 11 संध्या 12 संध्या 13 संध्या 14 संध्या 15 संध्या 16 संध्या 17 संध्या 18 संध्या 19 संध्या 20 संध्या 21 संध्या 22 संध्या 23 संध्या 24 संध्या 25 संध्या 26 संध्या 27 संध्या 28 संध्या 29 संध्या 30 संध्या 31 संध्या 32 संध्या 33 संध्या 34 संध्या 35 संध्या 36 संध्या 37 संध्या 38 संध्या 39 संध्या 40 संध्या 41 संध्या 42 संध्या 43 संध्या 44 संध्या 45 संध्या 46 संध्या 47 संध्या 48 संध्या 49 संध्या 50 संध्या 51 संध्या 52 संध्या 53 संध्या 54 संध्या 55 संध्या 56 संध्या 57 संध्या 58 संध्या 59 संध्या 60 संध्या 61 संध्या 62 संध्या 63 संध्या 64 संध्या 65 संध्या 66 संध्या 67 संध्या 68 संध्या 69 संध्या 70 संध्या 71 संध्या 72 संध्या 73 संध्या 74 संध्या 75 संध्या 76 संध्या 77 संध्या 78 संध्या 79 संध्या 80 संध्या 81 संध्या 82 संध्या 83 संध्या 84 संध्या 85 संध्या 86 संध्या 87 संध्या 88 संध्या 89 संध्या 90 संध्या 91 संध्या 92 संध्या 93 संध्या 94 संध्या 95 संध्या 96 संध्या 97 संध्या 98 संध्या 99 संध्या 100 संध्या 101 संध्या 102 संध्या 103 संध्या 104 संध्या 105 संध्या 106 संध्या 107 संध्या 108 संध्या 109 संध्या 110 संध्या 111 संध्या 112 संध्या 113 संध्या 114 संध्या 115 संध्या 116 संध्या 117 संध्या 118 संध्या 119 संध्या 120 संध्या 121 संध्या 122 संध्या 123 संध्या 124 संध्या 125 संध्या 126 संध्या 127 संध्या 128 संध्या 129 संध्या 130 संध्या 131 संध्या 132 संध्या 133 संध्या 134 संध्या 135 संध्या 136 संध्या 137 संध्या 138 संध्या 139 संध्या 140 संध्या 141 संध्या 142 संध्या 143 संध्या 144 संध्या 145 संध्या 146 संध्या 147 संध्या 148 संध्या 149 संध्या 150 संध्या 151 संध्या 152 संध्या 153 संध्या 154 संध्या 155 संध्या 156 संध्या 157 संध्या 158 संध्या 159 संध्या 160 संध्या 161 संध्या 162 संध्या 163 संध्या 164 संध्या 165 संध्या 166 संध्या 167 संध्या 168 संध्या 169 संध्या 170 संध्या 171 संध्या 172 संध्या 173 संध्या 174 संध्या 175 संध्या 176 संध्या 177 संध्या 178 संध्या 179 संध्या 180