द्रौपदीचा धांवा
कृष्णा धांव रे लवकरी । संकट पडलें भारी । हरि तूं आमुचा कैवारी । आलें विघ्न निवारी ॥ १ ॥
पांडव असतां वनवासी । कळलें कौरवांसी । त्यानें पाठविलें ऋषींसी । सत्त्व हरावयासी ॥ २ ॥
साठि सहस्त्र खंड्या अन्न । दुर्वासा भोजन । सत्त्व जातील घेऊन । अंतर पडतां जाण ॥ ३ ॥
रात्र जाहली दोन प्रहर । आले ऋषेश्वर । भोजन मागती सत्वर । कैसा करूं विचार ॥ ४ ॥
आज कां निष्ठुर जाहलासी । होईल बा गति कैसी । अनाथ मी देवा परदेशी । धांव तूं वेगेंसी ॥ ५ ॥
आतां न लावी उशीर । अनर्थ करील हा फार । एवढा करी उपकार । दे दर्शन सत्वर ॥ ६ ॥
कंठ शोषला अनंता । प्राण जाईल आतां । पद पसरतें अच्युता । पावे रुक्मिणीकांता ॥ ७ ॥
ऐकुनि बहिणीची करुणा । आला यादवराणा । द्रौपदी लोळत हरिचरणा । एका जनार्दना ॥ ८ ॥