गोपाळ
माझे वासनेची दृढ जाळी । आंत विषयाची गुळपोळी । आम्हां निजवूनि बोधाचे पाळी । ते त्वां गट केली रे वनमाळी ॥ १ ॥
कान्होबा सांडी पां आपुली खोडी । तुझे स्वरूपीं आमुची गोडी ॥ध्रु०॥
माझ्या अवघ्या अकरा गाई । त्या बा ठेविल्या तुझ्या पायीं । आम्हां निजऊनि निजवस्तु ठायीं । त्याचें दुभतें त्वां केलें काई रे ॥ २ ॥
जीवा बैसती माझी चौघडी । नेली चोरुन लिंगदेह घोंगडी । केली सबाह्य नग्न उघडी । तुझ्या संगतीची कोण गोडी रे ॥ ३ ॥
माझा सुंदर सुरस वेणु । त्याचा नाद त्वां नेला चोरुनु । गुणी निःशब्द केलासे गुणू । सखी वाचा नेली खुंटुनु रे ॥ ४ ॥
वेधीं बांधलें आमुचें मन । त्वां चोरिले जीवचैतन्य । एका पावला जनार्दन । तेणें खेळे मेळें समाधान रे ॥ ५ ॥