शंखीण डंखीण
बाहात्तर कोटी कात्यायनी । त्यांत शंखिणी डंखिणी । तृष्णा वासना पापिणी । जन्मो जन्मीं गोविती ॥ १ ॥
मोही कुंकुम कपाळी लावून । विशाल स्वरूप अवगुण लोकांलागी भय दावून । भाविक जन भेडसावी ॥ २ ॥
तृषासन विशाळ । जग मोहियेलें अनुमाळ । घालुनियां मायाजाळ । जग थईथई नाचवी॥ ३ ॥
जग पडलें भ्रांतींत । विसरलें आपुलें स्वहित । यांत आहे आपुला घात । हे तो कदा न समजती ॥ ४ ॥
वर बेगडाचा रंगा । काय भुललासी जगा । होय गुरूपदीं जागा । याच लागीं प्रवृत्ती ॥ ५ ॥
एकनाथाचें विंदान । एकाजनार्दनीं । जोडे ज्ञान । ग्यागूनी गुण अपमान चरणीं लविलें ध्यान ॥ ६ ॥