रामनाममहिमा - अभंग ८८१ ते ८९०
८८१
तुमचें तुम्हां सांगतों साचें । मनें वाचे रामनाम ॥१॥
तेणें उतराल पैलथडी । चुकेल बेडी चौर्‍याशींची ॥२॥
प्रपंचाचें भोवर जाळें । यांत सगळे अटकाल ॥३॥
काया वाचा आणि मनें । एका जनार्दनीं आठवावा ॥४॥
८८२
नामें प्रायश्चिती शिक । हाचि देख परमार्थ ॥१॥
श्रेष्ठ नाम पावन जगीं । तरतीं अंगीं अधम जन ॥२॥
नेणती यांसी सोपें वर्म । जाणती कर्म सर्वही ॥३॥
कळाकुसरी कांहीं नका । वाचे घोका रामनाम ॥४॥
एका एकापणें मीनला । एका जनार्दनीं भेटला ॥५॥
८८३
विश्रांतीचें आसन घालुनियां जपा । मंत्र तोचि सोपा रामनाम ॥१॥
सर्व याती वर्णा आहे अधिकार । रामनाम उच्चार सोपा बहु ॥२॥
कल्पना अविद्या टाकुनी उपाधी । रामनामें समाधि उघड दिसे ॥३॥
एका जनार्दनीं नाम पवित्र परिकर । साधनाचें सार हेंचि एक ॥४॥
८८४
लावुनी आसन बैससी समाधी । तों तों उपाधी सहज लागे ॥१॥
नाममुखीं गातीं जोडे सायुज्यता । उपाधि तत्त्वतां दूरी पळे ॥२॥
घडती कोटी यज्ञयागांचें तें फळ । मुखीं रामनाम सबळ असो ॥३॥
एका जनार्दनीं जयी ऐसा नेम । तोचि पुरुषोत्तम जनामाजीं ॥४॥
८८५
देवासी तुष्टण्या एक युक्ति आहे । रामनाम गाय मुखीं सदा ॥१॥
काया वाचा मनें संतासींशरण । तेणें नारायण तुष्ट होय ॥२॥
नामापरतें साधन आणीक नाहीं दुजें । एका जनार्दनीं निज नाम सार ॥३॥
८८६
कळिकाळसी दरारा । रामनाम स्मरण करा ॥१॥
भुक्ति मुक्ति लागती पायां । करितां दया वैष्णवांनीं ॥२॥
सुगम सोपें हेंचि वर्म । नको श्रम मज दुजा ॥३॥
एका जनार्दनीं नाम सार । नाहीं बडिवार दुसरा ॥४॥
८८७
देवासी तो प्रिय एक नाम आहे । म्हणोनि तूं गाये सदोदित ॥१॥
कला हें कौशल्या अवघे विकळ । मंगळां मंगळ रामनाम ॥२॥
एका जनार्दनीं नाम मुखीं गातां । मुक्ति सायुज्यता पाठीं लागे ॥३॥
८८८
जगामाजीं कीर्ति ऐक श्रीराम । वाउगा तुं श्रम न करीं जना ॥१॥
सदा सर्वकाळ आठवी वेळोवेळां । मग सुखसोहळा काय उणें ॥२॥
येणें यातायाती चुकती संसार । भवभ्रम निर्धार दुरी ठाके ॥३॥
सांपडलें वर्म आम्हां इह जनीं । एका जनार्दनीं नाम गाऊं ॥४॥
८८९
जयां नामाचा विश्वास । धन्य तेंचि हरिचे दास । वंदीन पायंस । वारंवार तयांच्या ॥१॥
कुळ तारिलें सकळ । वाचे नामावळी अढळ । गाती रामनाम सरळ । नोहे क्षण आराणूक ॥२॥
ते भाग्याचे नरीनर । ज्यांचा ऐसा निर्धार । एका जनार्दनीं साचार । दृढ भाव रामनामीं ॥३॥
८९०
भवरोगियांसी औषध हें नाम । सेवावे परम आवडीनें ॥१॥
सर्वकाळ करा नामाचें चिंतन । सदा समाधान होय तेणें ॥२॥
एका जनार्दनीं रामनामीं वृत्ती । वृत्तीची निवृत्ती सहज होय ॥३॥