पंढरी माहात्म्य - अभंग ४०१ ते ४१०
४०१
पतित पातकी खळ दुराचारी । पाहतां पंढरी मोक्ष तयां ॥१॥
स्वमुखं भक्तां सांगतों आपण । नका अनुमान धरुं कोणी ॥२॥
चंद्रभागा दृष्टी पाहतां नरनारी । मोक्ष त्यांचे घरीं मुक्तिसहित ॥३॥
चतुष्पाद पक्षी कीटकें अपार । वृक्ष पाषाण निर्धार उद्धरती ॥४॥
एका जनार्दनीं न घ्यावा संशय । दरुशनें जाय पापताप ॥५॥
४०२
राहुनी पंढरीये जाण जो नेघे विठठलदरुशन ॥१॥
महापातकी चांडाळ । त्याचा न व्हावा विटाळ ॥२॥
जिताची भोगी नर्क । जो विठ्ठला विन्मुख ॥३॥
न करी स्नान चंद्रभागे ॥ तो कुष्टी सर्वागें ॥४॥
नेघे पुंडलीकदरुशन । एका जनार्दनीं तया बंधन ॥५॥
४०३
पापाची वस्ती जाणा । पंढरीसी नाहीं कोण्हा ॥१॥
अवघे भाग्याचे सदैव । तेथें वसे विठ्ठल देव ॥२॥
माहेर भाविका । देखिलीया पुडलिका ॥३॥
जनार्दनाचा एका म्हणे । पंढरी पेणें सुखवस्ती ॥४॥
४०४
पूर्व सुकृताची गांठोडी पदरीं । तरीच पंढरी वास घडे ॥१॥
कोटी यज्ञफळ भीमरथी पाहतां । मोक्ष सायुज्यता ततक्षणीं ॥२॥
पृथ्वीचे दान असंख्या गोदानें । पंडलीक दरुशनें न तुळती ॥३॥
एका जनार्दनीं विठ्ठलाचे भेटी । वेरझारा तुटी जन्मोजन्मीं ॥४॥
४०५
पढरीचा महिमा । आणिक नाहीं त्या उपमा ॥१॥
धन्य धन्य जगीं ठाव । उभा असे देवराव ॥२॥
साक्ष ठेवुनी पुंडलिका । तारितसे मुढ लोकां ॥३॥
एका जनार्दनी देव । उभाउभीं निरसी भेव ॥४॥
४०६
अविनाश क्षेत्र पंढरी सर्वथा । आणीक ती वर्ता नये मना ॥१॥
सर्व तीर्थ मार्ग विधियुक्त आहे । येथें उभा पाहे पांडुरंग ॥२॥
आटणी दाटणी मुंडणी सर्वथा । नाहीं पैं तत्त्वतं यया तीर्थो ॥३॥
करावें तें स्नान पुंडलीक वंदन । देखावें चरण विठोबाचे ॥४॥
जनार्दनाचा एका पंढरी सांडुनी । न जाय अवनीं कवण तीर्थीं ॥५॥
४०७
भाविकांसी नित्य नवें हें सोपारें । पंढरी उच्चार करितां वाचें ॥१॥
हो कं अनामिक अथवा शुद्ध वर्ण । ज्ञातीसी कारण नाहीं देवा ॥२॥
एका जनार्दनीं भलती ज्ञाती असो । परी पांडुरंग वसो हृदयमाजीं ॥३॥
४०८
पिकली पंढरी पिटिला धांडोरा । केणें आलें घरा सभागियांच्या ॥१॥
चंद्रभागे तीरीं उतरले बंदर । आले सवदागर साधुसंत ॥२॥
वैष्णव मिळोनि केला असे सांठा । न घेतो करंटा अभागीया ॥३॥
एका जनार्दनीं आलें गिर्हाईक । वस्तु अमोलिक सांठविली ॥४॥
४०९
सप्तपुर्यांमांजीं पढरी पावन । नामघोष जाण वैष्णव करिती ॥१॥
देव तो विठ्ठल देव तो विठ्ठल । आहे सोपा बोल वाचेम म्हणतां ॥२॥
आणिक कांहीं नको यापरतें साधन । विठ्ठल निधान टाकुनियां ॥३॥
एका जनार्दनीं विठ्ठला वांचुनी । आन नेणें मनीं दुजें कांहीं ॥४॥
४१०
धन्य चंद्रभागा धन्य वाळूवंट । तेथें सभादाट वैष्णवांची ॥१॥
ठायीं ठायीं कीर्तन होत नामघोष । जळाताती दोष जन्मातरींचे ॥२॥
पहा तो नारद उभा चंद्रभगेंत । गायन करीत नामघोष ॥३॥
धन्य विष्णु पहा धन्य वेणुनाद । क्रीडा करी गोविंद सर्वकाळ ॥४॥
पौर्णिमेचा काला वेणुनादीं जाहला । वांटिती सकळीं पाडुरंग ॥५॥
स्वगींचे सुरवर प्रसाद इच्छिती । नाहीं त्यांसी प्राप्ति अद्यापवरी ॥६॥
तुम्हां आम्हां येथें कैसें सांपडले । उपकार केलें पुडलीके ॥७॥
धन्य ते पद्माई धन्य ते पद्माळ । येऊनी सकळ स्नाने करिती ॥८॥
धन्य दिंडीर वन रम्य स्थळ फर । रखुमाई सुंदर वास करिती ॥९॥
चोखोबानें वस्तीं केली ऐलथडी । उभारिली गुढी स्वानंदाचे ॥१०॥
धन्य पुंडलीक भक्त शिरोमणी । तेणें चक्रपाणी उभा केला ॥११॥
मायाबापाची सेवा तेणें केली सबळ । म्हणोनी घननीळा आतुडला ॥१२॥
लोह दंड क्षेत्र पंढरपुर । उभा विटेवर पांडुरंग ॥१३॥
त्रैलोक्याचा महिमा आणिला तया ठाया । तीर्थ व्रतें पायां विठोबाच्या ॥१४॥
तिहीं लोकीं पाहतीं ऐसें नाहीं कोठें । परब्रह्मा नीट विटेवरी ॥१५॥
एका जनार्दनीं ब्रह्मा पाठीं पोटीं । ब्रह्मानिष्ठा येती तया ठायां ॥१६॥