Get it on Google Play
Download on the App Store

क्रीडाखंड अध्याय ३३

श्रीगणेशाय नमः । श्रीसरस्वत्यै नमः । श्रीगुरुभ्यो नमः । श्रीक्षेत्रपालाय नमः ।

जयजयाजी विश्वभूषणा । अप्रमेया विश्वकारणा ।

करुणाकरा गजकर्णा । तुझे चरणा शरण मी ॥१॥

तुझे कृपेचे निजबळें । या ग्रंथतरुसीं आलीं फळें ।

रसयुक्त परिपक्व मेळें । ब्रह्मानंदी झेंपावती ॥२॥

श्रोते परिसा पूर्वानुसंधान । व्यासास जाहलें गणेशदर्शन ।

मग ब्रह्मानंद पाऊन । तेणें गजानन स्थापिला ॥३॥

ऐसी कथा भृगुमुनी । प्रेमें सांगे भूपालागुनी ।

राजा आनंदला मनीं । म्हणे जनीं धन्य जाहलों ॥४॥

ऋषि म्हणे गा सोमकांता । आम्रभस्मावरी पुण्य आतां ।

संकल्पोनि सोड तत्वता । तेणें तरुअ वाढेल पैं ॥५॥

ऐसें मुनीचें वचन ऐकून । राजा करीं घेवोनि जीवन ।

पुराण श्रवण पुण्य संकल्पून । देत टांकून भस्मावरी ॥६॥

आम्रभस्मी पडतां जीवन । तरु विस्तारला टवटवोन ।

जाहला पक्व फल सम्पन्न । भूप पाहून संतोषला ॥७॥

मृततरु संजीवन । होता राजा सुलक्षण ।

जाहला देहें देदीप्यमान । परिमळ वाहे शरिराचा ॥८॥

कोटिचंद्र तेजागळा । राजा तेव्हां दिसूं लागला ।

ऋषी म्हणे भूपतीला । सिद्धी तुजला जाहली ॥९॥

राजा म्हणे मुनीश्वरा । कोण वर्णिता तुझे उपकारा ।

त्वत्कृपेनें जन्मसारा । पावलो खरा सार्थकाशी ॥१०॥

माझा देह नवा ऐसा । तूंच केलास दिव्य जैसा ।

दुरितरोग वैद्यसा । दुसरा कोठें न देखों ॥११॥

ऐकोन त्याची विनयवाणी । ऋषी तोषला अंतःकरणीं ।

गौरवोनि सांगे तयालागुनी । जावें सदनीं समारंभें ॥१२॥

ऐसें बोले ऋषि वचन । तंव पातलें दिव्यविमान ।

नृत्य करिती अप्सरागण । घंटा वाजती मंजूळस्वरें ॥१३॥

सूर्यकोटी तेज ज्याचें । गण आरुढले विनायकाचे ।

पाहतां चित्त तोषलें भृगूचें । सोमकांतासि दावीत तो ॥१४॥

राजा म्हणे महामुनी । विमानवार्ता ऐकिल्या कानीं ।

त्या आज प्रत्यक्ष नयनीं । मजलागुनि दिसताती ॥१५॥

तंव पातलें विमान । खालीं उतरले गणेशगण ।

चतुर्भुज सुलक्षण । किरीटकुंडलें मंडित जे ॥१६॥

दिव्य कांसे पीतांबर । किरीटकुंडलें मंडित वर ।

करोनि भूपास नमस्कार । मधुरोत्तरें बोलती ॥१७॥

गण म्हणती भूपमंडणा । परात्पर देवें धाडिलें विमाना ।

चला बैसोनि त्याचे दर्शना । भवबंधना तोडील तो ॥१८॥

ऐकोनि राजा ऐसी गोष्टी । सद्गदित जाहला कंठीं ।

पुलकीत जाहली देहयष्टी । बोले गोमटी करी स्तुती ॥१९॥

सच्चिदानंद परात्पर । सर्वेश तो वेदसार ।

भक्तानुकंपी सर्वेश्वर । लंबोदर जगदात्मा ॥२०॥

तेणें पाठविलें मला विमान । याहून पाहिजे कोणता मान ।

भाग्यशाली मत्समान । नाहीं नाहीं जगामध्यें ॥२१॥

करोनि राजा ऋषीस नमन । तयासि बोले सद्गदवचन ।

परोपकारी तुजसमान । नाहीं नाहीं भूलोकीं ॥२२॥

आतां मातें आज्ञा द्यावी । माझी आठवण हृदयीं असावी ।

ऋषि म्हणे तूंच ठेवावी । जगत्पतीचे सन्निध पैं ॥२३॥

ऋषि विमानास नमस्कार । करुनियां भूपेश्वर ।

आंत आरुढला सत्वर । दारा प्रधानासमवेत पैं ॥२४॥

विमान निघालें लागवेगीं । पुत्रस्नेहें कोमलांगी ।

सुधर्मा विनवी राजयालागीं । मजलागी आतां पुत्र भेटवी ॥२५॥

पुत्रस्नेहें करी रुदन । पाहून द्रवले गणेशगण ।

सौराष्ट्रदेशीं त्याहीं विमान । क्षणामाजी आणिलें पैं ॥२६॥

सुबल आणि ज्ञानगम्ययातें । रायें पाठविले नगरातें ।

ते येऊनि हेमकंठातें । राजसुतातें सांगती ॥२७॥

विमानारुढ गणेशदर्शना । राजा चालला राजनंदना ।

ऐकतां प्रधानाचे वचना । प्रमोद मना जाहला ॥२८॥

प्रजादारांसमवेत । दर्शनास गेला राजसुत ।

भूपतीसि करोनि दंडवत । रुदन करी बहुसाल ॥२९॥

प्रजा रडती दीनस्वरें । आम्हासि टांकून जासी कसा रे ।

पाहतां प्रजांचा भाव सारे । दूत करिती महदाश्चर्य ॥३०॥

हेमकंठ प्रजांसहित । दुःखोदधीमध्यें बुडत ।

रडूं लागला सोमकांत । दारे समवेत तेधवां ॥३१॥

दूत द्रवले कृपाघन । राजयासि बोलती वचन ।

धन्य भाविक प्रजाजन । तुझा नंदन तैसाच पैं ॥३२॥

पुराणश्रवणाचें अखिल सुकृत । उदकें संकल्पोनि यांचे करांत ।

घाला आतां तेणें समस्त । कर्मविमुक्त होतील पैं ॥३३॥

सर्व प्रजा पुत्रासहित । राजा बैसे विमानांत ।

ऐसें ऐकोनि सोमकांत । संकल्पीत पुण्य तेव्हां ॥३४॥

पुत्रासमवेत प्रजा करीं । रायें सोडिलें जेव्हां वारी ।

सर्व मुक्तीचे अधिकारी । विमानावरी आरुढले ॥३५॥

ललनापुत्र सुहृज्जन । सपुत्रपौत्र प्रजा घेऊन ।

राजा निघे वेगेंकरुन । प्रमोदघन तेधवां ॥३६॥

ज्यांचें संसारीं गुंतलें मन । त्याही नाहीं घेतलें जीवन ।

ते राहिले प्रजानन । वरी विमान चालले पैं ॥३७॥

जयजय मयूरेश मयूरेश । जयजय रे तूं त्रैलोक्येश ।

तोडला तूं आमचा भवपाश । जयजय सर्वेश जगत्पती ॥३८॥

सकल लोकांसहित । भजन तेव्हां राजा करित ।

विमान चाले नादभरित । दिशा समस्त कोंदल्या ॥३९॥

विनायकलोकीं विमान । गेलें तेव्हां वेगेंकरुन ।

प्रजासह भूपमंडण । खालीं उतरोन चालती पदीं ॥४०॥

आनंदघन सिंहासनीं । अंकीं ललना शोभती दोन्ही ।

राजा सरुपता पाउनी । घाली चरणी दंडवत ॥४१॥

जयजयकारें करोन नमन । सर्वीं पाहिला गजानन ।

तेथें राहिले आनंदघन । भवनिकेतन सोडोनियां ॥४२॥

सुत सांगे शौनकाशी । रायें ऐकितां पुराणाशी ।

प्रजासह गणेशलोकाशी । पुण्यराशी गेला तो ॥४३॥

पुराण श्रवणाचें सुकृत । याचें शेषास नोहे गणित ।

श्रवणकर्ता पुरुष त्वरित । मुक्तिभुक्ती पावेल पैं ॥४४॥

कुरुक्षेत्री सहस्त्रभार । सुवर्णदानें करी नर ।

त्याहून जो श्रवणीं सादर । पुण्यतर अत्यंत तो ॥४५॥

कोटिकन्या धेनूदान । त्याहून अधिक याचें महिमान ।

किती सांगूं तुम्हांलागुन । कोटि यज्ञाहून अधिक पैं ॥४६॥

याचें करिता श्रवणपठण । त्याचें तुटे जन्ममरण ।

मुक्तिलागीं हेंच कारण । पुराण आहे निश्चयें ॥४७॥

श्रोते परिसा पुढें आतां । पुढील अध्यायीं विशेष कथा ।

ग्रंथफल निरुपणता । जी एकदंता मान्य असे ॥४८॥

जयजयाजी विश्वपती । सिंदूरभूषणा गणपती ।

तूतें स्मरतां महामती । होते चित्तीं तुष्टी सदां ॥४९॥

स्वस्तिश्रीगणेशप्रतापग्रंथ । श्रीगणेशपुराण संमत ।

क्रीडाखंड रसभरित । त्रयस्त्रिंशोध्याय गोड हा ॥५०॥

अध्याय॥३३॥ओव्या॥५०॥

अध्याय तेहतिसावा समाप्त

श्री गणेश प्रताप

भगवान दादा
Chapters
प्रस्तावना अध्याय १ अध्याय २ अध्याय ३ अध्याय ४ अध्याय ५ अध्याय ६ अध्याय ७ अध्याय ८ अध्याय ९ अध्याय १० अध्याय ११ अध्याय १२ अध्याय १३ अध्याय १४ अध्याय १५ अध्याय १६ अध्याय १७ अध्याय १८ अध्याय १९ अध्याय २० अध्याय २१ अध्याय २२ क्रीडाखंड अध्याय ४ क्रीडाखंड अध्याय ५ क्रीडाखंड अध्याय ६ क्रीडाखंड अध्याय ७ क्रीडाखंड अध्याय ८ क्रीडाखंड अध्याय ९ क्रीडाखंड अध्याय १० क्रीडाखंड अध्याय ११ क्रीडाखंड अध्याय १२ क्रीडाखंड अध्याय १३ क्रीडाखंड अध्याय १४ क्रीडाखंड अध्याय १५ क्रीडाखंड अध्याय १६ क्रीडाखंड अध्याय १७ क्रीडाखंड अध्याय १८ क्रीडाखंड अध्याय १९ क्रीडाखंड अध्याय २० क्रीडाखंड अध्याय २१ क्रीडाखंड अध्याय २२ क्रीडाखंड अध्याय २३ क्रीडाखंड अध्याय २४ क्रीडाखंड अध्याय २५ क्रीडाखंड अध्याय २६ क्रीडाखंड अध्याय २७ क्रीडाखंड अध्याय २८ क्रीडाखंड अध्याय २९ क्रीडाखंड अध्याय ३० क्रीडाखंड अध्याय ३१ क्रीडाखंड अध्याय ३२ क्रीडाखंड अध्याय ३३ क्रीडाखंड अध्याय ३४