Get it on Google Play
Download on the App Store

अध्याय ६

श्रीगणेशाय नमः । श्रीसद्‌गुरुभ्यो नमः ।

श्रीक्षेत्रेशाय नमः । जयजयाजी श्रीविकटा । माझे हरी परमसंकटा । संसारी पावलो महत्कष्टा । चरणसंपुष्टा झोंबला तुझे ॥१॥

आता होतील माझे हाल । तरी लागेल तुला बोल । संकटहरण हे नाम विफल । मग होईल जगामाजी ॥२॥

अनन्य तुज जे शरण गेले । ते भवसमुद्री नाही बुडाले । ऐसे प्रत्यक्ष वेद बोले । तेच भले करी आता ॥३॥

तुझे नाव तो चिंतामणी । हे मी ऐकोनिया श्रवणी । स्मरणे रंगविली मी वाणी । कर्मकहाणी चुकवावया ॥४॥

तू दीनानाथ मंगलमूर्ती । मंगल करावे मजप्रती । शरण आलिया न उपेक्षिती । हेचि महंती महत्व पै ॥५॥

तुझा न कळे वेदा पार । तेथे मी काय वर्णीन पामर । सर्व अन्याय क्षमा कर । लंबोदर म्हणोनिया ॥६॥

श्रोती व्हावे सादर आता । उल्हासे कथितो गणेशकथा । श्रवणामात्रे संकटव्यथा । कदा आता नुरे पै ॥७॥

गणेशवर प्रतापेकरून । मधुकैटभ दैत्य मर्दून । विजयी जाहला मधुसूदन । ऐकोनि ऋषि धाविन्नले ॥८॥

करिती नारायणाचा स्तव । तेथे आला ब्रह्मदेव । त्यासि गणेशमहात्म्य सर्व । मग माधव सांगतसे ॥९॥

ऐसे निवटिता दानव । स्वस्थानी पावले सकल देव । स्वस्थ झाले धरा देव । धर्म सर्व प्रवर्तले ॥१०॥

व्यास म्हणे गा कमलासना । गणेशकथा श्रवणे मना । सुख होऊन वाटे नाना । अनुसंधाना परिसावे ॥११॥

ब्रह्मा म्हणे व्यासाप्रती । तू तो सुखाची सुखमूर्ती । प्रश्न करोनि जगाप्रती । धन्य स्थिती वाढविसी ॥१२॥

पाराशर्य महदाख्यान । आता सांगेन तुजलागोन । श्रवणमात्रे भवबंधन । तुटोन मुक्त संसारी ॥१३॥

वैदर्भदेशी कौंडिण्यपुरी । भीम नामा राज्य करी । धर्मपरायण नरकेसरी । उर्वीवरी प्रसिद्ध पै ॥१४॥

सर्व राजे आज्ञाधर । त्यासि देती करभार । सदा तिष्ठती जोडोनि कर । नरवीर तो असे ॥१५॥

दशकोटी ज्याची सेना । चारुहासिनी ज्याची ललना । गुणवती म्हणून अंगना । त्याचे मना मान्य ती ॥१६॥

सुविकसत्पद्मवदना । मृगशावाक्षी चारुलोचना । लावण्यराशी ती अंगना । पतिवचनानुरूप पै ॥१७॥

जे का धर्मपरायण । लक्षानुलक्ष ब्राह्मण । त्यांचे करीतसे पोषण । ब्रह्मपरायण भूप तो ॥१८॥

चारुहासिनी लावण्यराशी । क्रीडाकौतुके रंजवी तिशी । परि न धरि ती गर्भासी । तेणे मानसी खिन्न सदा ॥१९॥

मग राजा उद्विग्नचित्ते । बोलावूनि अमात्याते । भीम राजा सांगे तयाते । म्हणे राज्याते उबगलो ॥२०॥

तुम्ही राखा राज्यभार । वनी जावून मी सदार । माझे की इचे पाप थोर । जन्मांतर वोढवले ॥२१॥

संतती न होय इचे उदरी । तेणे उबगलो राज्यभारी । सुपुत्रावाचोनि संसारी । सुख तरी कायसे ॥२२॥

दीपावाचोनि शून्य मंदिर । चंद्रावाचोनि निशा थोर । कमलावाचोनि कासार । तैसा संसार शून्य माझा ॥२३॥

पतिव्रता लावण्य यौवन । जैसे शून्य पतीवाचुन । जैसे दुःखाचे आयतन । मजलागोन राज्य तैसे ॥२४॥

पुत्रावाचोनि स्वर्गती । नाही नाही वेद बोलती । पितर पावती अधोगती । हव्य न घेती देव कधी ॥२५॥

मनोरंजन आणि सुमंतु । तुम्ही अमात्य बुद्धिमंतु । राज्य चालवा निश्चितु । मज वनात जाणे असे ॥२६॥

ऐसी त्यासि आज्ञा करून । मग केले स्वस्तिवाचन । दाने गौरवोनि याचकजन । तपोवन प्रवेशला ॥२७॥

मागे धावती नागरिकजन । दीर्घस्वरे करिती रुदन । म्हणती आम्हासि नगरी त्यागुन । नृपती दीन करू नको ॥२८॥

ऐसा त्यांचा हलकल्लोळ । ऐकोन उभा राहिला भूपाळ । प्रजा आश्वासी तो दयाळ । नेत्री जळ आणोनिया ॥२९॥

सुमंतु आणि मनोरंजन । तुमचे करितील रंजन । आता मागे जावे परतोन । मजसमान माना दोघे ॥३०॥

राजा म्हणे सुमंताते । राज्य वोपिले तुमचे हाते । स्वधर्मे पाळावे प्रजाते । दया चित्ती करूनिया ॥३१॥

करोनि त्यांचे समाधान । अमात्यांसह प्रजाजन । स्वनगराते पाठऊन । पुढे आपण चालिला ॥३२॥

चारुहासिनीसमवेत । वनोपवने उल्लंघन करीत । पादचारी क्षुत्तृषाक्रांत । श्रम बहुत पावला ॥३३॥

राजकांता परम सुकुमार । तिचे चरणी वाहे रुधिर । तैसाच आक्रमोन धीर । श्रमे सुंदर चालतसे ॥३४॥

ऐसे चालता चरणचाली । त्याते अत्यंत तृषा लागली । तेणे गात्रे विकळ जाहली । जिव्हा पडली शुष्क त्याची ॥३५॥

तव अवलोकिले कासार । कमळे विकासिली सुंदर । वरी रुंजताति भ्रमर । सुंदर नीर शीतळ ते ॥३६॥

भोवते रम्य उपवन । वृक्ष गेले भेदीत गगन । सुमनवल्ली प्रफुल्लघन । मनोरंजन सुवासे ॥३७॥

निर्वैर प्राणी क्रीडा करिती । धेनू व्याघ्र एकत्र चरती । नकुळ पादोदर खेळती । वैरगती टाकोनिया ॥३८॥

बिडाळ आणि मूषक । एकत्र राहती निःशंक । ऐसे अवलोकिता कौतुक । आनंद दुःख हरपले ॥३९॥

चारुहासिनीसमवेत । भीम उदक प्राशन करित । मग आनंदे पुढे चालत । अवलोकित कौतुके ॥४०॥

तव ऐकिला मंत्रघोष । तेणे पावले परम संतोष । म्हणे येथे परमपुरुष । ऋषिविशेष राहती की ॥४१॥

ऐसा चालता नृपोत्तम । तव देखे दिव्याश्रम । विश्वामित्रमुनी तपःकाम । पाहुनी आराम पावला ॥४२॥

चारुहासिनीसमवेत । पदी घाली दंडवत । ऋषि त्याचा धरून हात । मग उठवीत साक्षेपे ॥४३॥

ऋषि म्हणे होईल सुत । वर्तमान सांगे का त्वरित । ऐकोनि जाहला आनंदभरित । नरनाथ तेधवा ॥४४॥

राजा म्हणे ऋषिसत्तम । कौंडिण्यनगरींचा नृपती भीम । चारुहासिनी हिचे नाम । दर्शनकाम पातलो ॥४५॥

देव आराधिले केले नवस । तपे केले अति सायास । परी पुरली नाही आस । तेणे जीवास उबगलो ॥४६॥

आता पावलो भवच्चरण । मनोरथ जाहले तेणे पूर्ण । परी संतती न होण्याचे कारण । कृपा करून शोधावे ॥४७॥

तू त्रिकाळज्ञानी तपोधन । कोणासि पुसावे तुजवाचोन । ऐकून त्याचे करुणावचन । सुहास्यवदन बोले ऋषी ॥४८॥

तुझी कुलदेवता परम । एकदंत जो देवोत्तम । त्यासि सांडोनि व्यर्थ श्रम । नृपोत्तम तुवा केला ॥४९॥

वेदशास्त्रपुराणलौकिकात । जो प्रतिष्ठित एकदंत । जो निजभक्तांसी अर्पित । जे का इच्छित सर्वदा ॥५०॥

मदांधबुद्धि तू दुर्मती । उपेक्षिला तुवा गणपती । तेणे रुष्टला मंगलमूर्ती । म्हणोनि संतती नाही तूते ॥५१॥

ऐक तुझे पूर्वजांची कथा । तुजपासोनि अष्टम पूर्वज होता । भीमराजा जाण तत्वता । कमलाकांता तयासी ॥५२॥

बहुतकाळी तिचे उदरी । जन्म पावला पुत्र दुराचारी । मुका अंध क्षतधारी । पूय शरीरी गळे त्याच्या ॥५३॥

उपजताच सूतिकागारी । दुर्गंधी व्यापिली भारी । माता पाहून रुदन करी । कपाळ करी पिटोनिया ॥५४॥

आक्रोशे कमला विलाप करी । म्हणे दुःख पावले संसारी । कैसी मी ही दुराचारी । लोकांभीतरी निंद्य येणे ॥५५॥

जन्मांतरीचा पापठेवा । मज प्राप्त जाहला येधवा । मज मरण का नये आता देवा । उभय नावा बुडविले ॥५६॥

आता जनाभीतरी । मुख कैसे दाऊ तरी । आक्रोध ऐकोनिया भारी । नगरनारी धाविन्नल्या ॥५७॥

शोक ऐकोनिया कानी । भूपती आला धावोनी । सूतिकागृही प्रवेशोनी । पुत्र नयनी पाहिला ॥५८॥

राजा म्हणे वो सुंदरी । व्यर्थ आता शोक न करी । जन्मांतर पाप निर्धारी । भोगिता तरी दुःख वाटे ॥५९॥

उपाय करीन बहु तयासी । आरोग्य करीन बालकासी । शोक न करी वो मानसी । आता बाळाशी न्हाणी का ॥६०॥

ऐसी ऐकोनि त्याची वाणी । आनंदे बाळक ते न्हाणी । संस्कारविधी ब्राह्मणी । सांगता संस्कारिले तया ॥६१॥

दक्ष असे नाम ठेविले । द्वादशवर्ष प्रतिपाळिले । राये बहु उपाय केले । तपे शोषिले शरीराते ॥६२॥

परी नोहे आरोग्यता । मग वल्लभे पाचारोनि वनिता । म्हणे नगराबाहेर आता । घेऊन सुता तुवा जावे ॥६३॥

पुत्रासमवेत कमला सुंदरी । राये दवडली पुराबाहेरी । कपाळ पिटोनि आक्रोश करी । पुत्र करी धरोनिया ॥६४॥

राजकांता सुकुमार । एकली प्रवेशली वनांतर । अंध गलितकुष्ठी तो कुमर । जन्मांतर भोगीतसे ॥६५॥

चालता कंटक वेधले चरणी । शोके मुर्छित पडे तरुणी । श्वापदे भयंकर महारण्यी । अंतःकरणी भय त्यांचे ॥६६॥

पृष्ठी वाहूनि अंधसुत । वनोपवने उल्लंघित । क्षुधातृषाक्रांत पीडित । होऊन रडत दीन स्वरे ॥६७॥

तिचा ऐकून दीर्घ स्वर । धांवोनि आले तस्कर । हिरोनि नेली भूषणे अंबर । दुःख थोर तेणे जाहले ॥६८॥

तैसीच पुत्रासमवेत ती कमला । चालता पुढे ग्राम लागला । शिवालयी ठेऊन पुत्राला । आपण भिक्षेला निघाली ॥६९॥

मागोनिया भिक्षान्न । केले पुत्रासह भोजन । तेथेच वस्ती करून । दुःखे दिन कंठी सदा ॥७०॥

पुत्रासमवेत एके दिनी । भिक्षेस गेली ती नितंबिनी । अपूर्व झाले तये क्षणी । अगाध करणी गणेशाची ॥७१॥

कोणी गाणपत्य ब्राह्मणोत्तम । त्याचा अंगवायू उत्तम । लागताच उद्धरिला अधम । दिव्य देह जाहला ॥७२॥

दिव्य जाहले कमलेक्षण । शरीर झाले सुलक्षण । क्षते मावळली न लागता क्षण । दुःखकारण हरपले ॥७३॥

एकाएकी दिव्य शरीर । लावण्य जैसा अपर मार । ऐसा अवलोकुनि कुमर । मनी सुंदरी संतोषली ॥७४॥

आलिंगूनिया तनुजासी । तेथेच थारा करून वस्तीसी । भिक्षा मागोनिया उदरासी । करी तृप्तीसी वेल्हाळा ॥७५॥

बाल सुंदर डोळस । पाहाता मोह उपजे जनास । वस्त्राभरणे देऊनि त्यास । नेती घरास कौतुके ॥७६॥

घृत शर्करा पायसान्ने । नित्य तयासि करवीती भोजने । कृपा करिती गजवदने । दुःखायतने मग कैची ॥७७॥

जन म्हणती रे बाळका । नाव काय तुझिया जनका । तुझी माता चंपककलिका । तुज माणिका प्रसवली ॥७८॥

ती तर पुरुषावाचून । येथे राहिली येऊन । सगुणगुणे रूपसंपन्न । दिसे प्रसन्न महासती ॥७९॥

ऐसी ऐकून जनाची गोष्टी । बालक होऊनिया कष्टी । मातेस म्हणे माझे पोटी । दुःखकोटी उभारिल्या ॥८०॥

जन पूसती माझे पित्यासी । काय सांगू आता त्यासी । लाजीरवाणे या वदनासी । केवी जनासी दाखवू ॥८१॥

म्हणोनि बाळ रुदन करी । ऐकोनि हासली ती सुंदरी । बाल घेऊन मांडीवरी । समाधान करी त्याचे ॥८२॥

कर्नाटकदेशी भानुनगरी । वल्लभनामा तेथे राज्य करी । त्याची पट्टमहिषी मी सुंदरी । मजवरी प्रीती त्याची ॥८३॥

त्यापासोन तुझे जनन । उपजताच आससी चक्षुहीन । गलितकुष्ठी कुब्ज गमन । पाहून मन खिन्न त्याचे ॥८४॥

द्वादशवर्षेपर्यंत । तेणे उपाय केले बहूत । तपे तापला अत्यंत । आरोग्य नोहे तुजलागी ॥८५॥

मग तुजसहीत मजकारणे । नगराबाहेरी घातले त्याणे । येथे येता संकटहरणे । केले दिव्य तनू तुजलागी ॥८६॥

पुण्यपुरुषाचे अंगवाते । पावलासि दिव्य देहाते । ऐकोनि ऐसिया वचनाते । हर्षे जनाते निवेदन करी ॥८७॥

जन्मांतर कर्मसंगती । तेणे लाधली गणेशभक्ती । अष्टाक्षरमंत्र विधानोक्ती । तप करी तो बहुसाल ॥८८॥

चरणांगुष्ठी उभे राहुनी । तत्पर सदा विनायकध्यानी । निरंतर वायु भक्षण करूनी । शरीर त्याणे सुकविले ॥८९॥

तपे कष्ट पावता भारी । कृपेने द्रवला भक्तकैवारी । परशांकुश धरूनि करी । प्रगट करी निजरूप ॥९०॥

चतुर्भुज महाकाय । कंठी विराजे पीतकौशय । नूपुरे मंडित ज्याचे पाय । अनेक सूर्यसम तेजे ॥९१॥

रत्‍नजडित भूषणे दंडी । जो निजभक्तांचे सांकडे खंडी । महासर्पे जठर मंडी । मस्तकी मुगुट रवितेजे ॥९२॥

ऐसा महाराज गजवदन । पाहता झाकोळले त्याचे नयन । मग तो द्विजरूप धरून । प्रसन्नवदन उभा असे ॥९३॥

दक्षे पाहूनि मूर्ती गोमटी । त्याचे पदी घालोनि मिठी । लोळतस चरण संपुटी । प्राण कंठी सद्गद ॥९४॥

दक्ष म्हणे महामती । द्विजनायक मंगळमूर्ती । पूर्वील जन्मसुकृतगती । फलप्रातीशी पावली ॥९५॥

तेणे झाले भवद्दर्शन । सकल निधानाचे तू निधान । तूते करिती सकळ वंदन । भवसूदन तूच पै ॥९६॥

तूचि सकळ कारणाचे कारण । लघुस्थूल तू गजकर्ण । तू सकलांचा संकटहरण । जगत्प्राण तूचि पै ॥९७॥

तूचि शंकर कमलासन । तूचि जगी जनार्दन । चराचरगुरू गोप्ताज्ञान । ध्याताध्यान तूचि पै ॥९८॥

तूचि सांख्ययोगशास्त्रश्रुती । तूचि क्षमादयाशांती । अहंकारक्षमदमधृती । कामशांती तूचि पै ॥९९॥

ब्राह्मणक्षत्रियवैश्यशूद्र । नभसूर्य तू ताराचंद्र । गणगंधर्वयक्षइंद्र । भद्राभद्र सर्व तूची ॥१००॥

औषधीलतावृक्षकंद । यंत्रतंत्रमंत्रछंद । सकल आनंदाचा आनंद । भूदेववृंद तूचि पै ॥१॥

यच्चकिंचिज्जगत्सर्व । लिंगत्रय त्रिगुणदोषभाव । सर्वव्यापक तूचि देव । न कळे माव वेदांसी ॥२॥

स्तुत्यानुवाद ऐकता यापरी । मग बोले निजभक्तकैवारी । मी तुष्टलो तुजवरी । मनोरथ तरी पुरवावे ॥३॥

मुद्गलनामे भक्त माझा । तो पुरवील मनोरथवोजा । ज्याचिये अंगवाते देह तुझा । आरोग्य जाहला जाणपा ॥४॥

त्यासि जावे तुवा शरण । ऐसे बोलोनिया गजकर्ण । अंतर्धान जाहला न लगता क्षण । गजवदन ते काळी ॥५॥

अंतर्धान पावता एकदंत । दक्ष शोके पडिला मूर्छित । सावध होऊनि शोक करीत । कपाळ पिटीत निजकरे ॥६॥

द्वादशवर्षे करिता यज्ञ । कृपणा हाती लागले धन । ते जैसे नेता हिरोन । दुःखास उणे काय त्याचे ॥७॥

चिंतातुराचे भाग्ये करूनी । हातास लागला चिंतामणि । अकस्मात पडला समुद्रजीवनी । दुःख मनी अगाध त्याचे ॥८॥

तैसा अतिदुःखीत चित्ते । हाका मारी विनायकाते । कोठे जासी टाकोनि माते । अनाथाते दयानिधे ॥९॥

विनायका रे विनायका । म्हणोनि मारी दीर्घ हाका । ह्र्दय पिटोनि करी शोका । भक्त निका गणेशाचा ॥११०॥

आडवाटे घेतसे धाव । मुखे उच्चारी विनायक नाव । काय नाही माझा भाव । म्हणोनि देव उपेक्षितो ॥११॥

द्रुमपाषाणपर्वताते । म्हणे दावा विनायकाते । मृगशार्दूलहर्यक्षाते । निर्भयचित्ते पुसतसे ॥१२॥

मार्गी जाता ब्राह्मणासी । नमन करोनि त्याचे चरणासी । म्हणे सांगा विनायकासी । दयाळासी लवलाहे ॥१३॥

आल्यागेल्या पुसे बालक । कोणी पाहिला काय विनायक । तव देखिला अलोलिक । मुद्गलाश्रम तेधवा ॥१४॥

योगाभ्यासबळे जाण । करी नानाकृती धारण । आराध्यमूर्ती गजकर्ण । गजानन अग्री सदा ॥१५॥

सालंकार दिव्यमूर्ती । पूजा करी अहोराती । अखंड ध्यान वसवी चित्ती । स्वरूपी स्थिती नित्य ज्याची ॥१६॥

ऐसा पाहोनि मुद्गलमुनी । बाल धावे आनंदोनी । दिर्घश्वास टाकोनी । चरण दोन्ही धरी त्याचे ॥१७॥

घालोनिया चरणी मिठी । बाल रडे सद्गदकंठी । त्याते पाहोनि कृपादृष्टी । पुसे वृत्तांत मग तया ॥१८॥

रडे स्फुंदोनि दुःखजाळी । बालक धावे तयाजवळी । रोगवेदना जन्मकाळी । संपूर्ण त्या निवेदित ॥१९॥

ऐसा मी पापाचा पर्वत । हिंडत आलो या नगरात । पावोनि तवांगवात । दिव्यदेही जाहलो ॥१२०॥

येऊनिया दिव्य नेत्र । कमनीय जाहली सर्व गात्र । शब्दश्रावी दोन्ही श्रोत्र । जाहलो पवित्र तव कृपे ॥२१॥

हे अखिल वर्तमान । ऐकिले मातृमुखेकरून । मग धरिला म्या अभिमान । आवरोनि मन ते काळी ॥२२॥

जेणे ऐसी कृपा केली । ती मूर्ती पाहिजे अवलोकिली । मग ती तपे वाळविली । तनू आपली गुरुराया ॥२३॥

ऐसेच मातेने तप केले । तेणे विनायका साकडे जाहले । मग दर्शन देऊनिया बोले । आश्वासिले दीनानाथे ॥२४॥

चतुर्भुज मूर्ती गोमटी । मुक्तमाळा रुळती कंठी । भुजंगे वेष्टित ज्याची कटी । मूषकपृष्ठी बैसलासे ॥२५॥

रत्‍नजडीत मुगुटकुंडले । ते ध्यान अत्यंत शोभले । परशांकुश हाती धरिले । दोंद शोभले विशाल ज्याचे ॥२६॥

हस्ती शूंडाग्री मोदकचय । सुरगण वंदिती ज्याचे पाय । ऐसा तो महाकाय । एकाएकी अवलोकिला ॥२७॥

चंद्रदर्शने सरितापती । आनंद पावे जैसा चित्ती । तैसा अवलोकिता भक्तपती । हर्ष पावलो अपुर्व पै ॥२८॥

त्याचे धरून पदारविंद । यथानुमती स्तुत्यानुवाद । करिता संतोषला । आनंदकंद । अभयप्रद भक्तांचा ॥२९॥

मज बोलिला करुणानिधी । आता टाकी ह्रदय आधी । तुझी जाहली कार्यसिद्धी । सत्वबुद्धी बालका ॥१३०॥

ऐसे बोलोनि गणराज । मग जाहला तो द्विज । तोच तू महाराज । मोक्षबीज करुणाब्धी ॥३१॥

ऐसे देऊनिया दर्शन । अदृश्य जाहला गजानन । तेणे दुःखे आकळून । मूर्छित पडिलो धरणीतळी ॥३२॥

संज्ञा पावोनि ये काळी । मग पावलो तुझे जवळी । तेणे पावलो ह्रदयकमळी । आनंद आता बहुसाल ॥३३॥

तो गजानन तो तू मुद्गल । हेच माझे मनी ठसेल । आता न सोडी मी पाउल । दीनदयाळ गुरुराया ॥३४॥

मग मुद्गल तयासि म्हणे । आता तूते नाही उणे । दर्शन देऊन गजकर्णे । फेडिले पारणे नयनाचे ॥३५॥

धन्य जगी तूचि एक । तुज दृश्य जाहला विनायक । तुझे महिमान सहस्त्रमुख । वर्णिता भागेल निर्धारी ॥३६॥

ज्याचिया एक दर्शनासाठी । आचरलो मी तपाच्या कोटी । शतवर्षे पावलो हिंपुटी । परी दृष्टीस साफल्य नसे ॥३७॥

जे सकळांचे आदिकारण । ज्यासि नाही मायावर्ण । तो हा मंगलमूर्ती गजकर्ण । संकटहरण जगाचा ॥३८॥

ज्याची गुणकीर्ती वर्णिता । वेदा पावली गा धन्यता । त्याचे दर्शनेकरूनि आता । कृतकृत्यता पावलासी ॥३९॥

आम्ही वंदावे तुझे चरण । ऐसा त्याचा गौरव करून । मग दीधले आलिंगन । प्रमोदे मन निमग्न त्याचे ॥१४०॥

मग दक्षकाचे सव्य कानी । एकाक्षरमंत्र सांगे मुनी । अनुष्ठानविधिविधानी । केला ज्ञानी तेधवा ॥४१॥

मुद्गल म्हणे दक्षालागी । मंत्र न टाकी कवणे प्रसंगी । जरी टाकशील तरी जगी । नाश वेगी पावशील ॥४२॥

मंत्रे करिता आराधन । तुझे करितील देव वंदन । धनधान्यलक्ष्मी भोगुन । अंती पावन होसील पै ॥४३॥

इहलोकी सकल भोग । भोगून पावसी अपवर्ग । तूते तुष्टेल सिद्धिबुद्धिसंग । सुंदरांग गणपती ॥४४॥

जयजयाजी मंगलमूर्ती । पुढे बोलवी आपली कीर्ती । तेणे खंडेल अज्ञानगती । स्वरूपस्थिती पावेन मी ॥४५॥

त्वत्प्रसादे हेचि सार्थक । मुखे वदावे कथाकौतुक । मनी चिंतावे स्वरूपसुख । अक्षयपद पावणे ॥४६॥

स्वस्तिश्रीगणेशप्रतापग्रंथ । गणेशपुराणसंमत । उपासनाखंड रसभरीत । षष्ठोध्याय गोड हा ॥१४७॥ अध्याय ॥६॥ ओव्या ॥१४७॥

श्री गणेश प्रताप

भगवान दादा
Chapters
प्रस्तावना अध्याय १ अध्याय २ अध्याय ३ अध्याय ४ अध्याय ५ अध्याय ६ अध्याय ७ अध्याय ८ अध्याय ९ अध्याय १० अध्याय ११ अध्याय १२ अध्याय १३ अध्याय १४ अध्याय १५ अध्याय १६ अध्याय १७ अध्याय १८ अध्याय १९ अध्याय २० अध्याय २१ अध्याय २२ क्रीडाखंड अध्याय ४ क्रीडाखंड अध्याय ५ क्रीडाखंड अध्याय ६ क्रीडाखंड अध्याय ७ क्रीडाखंड अध्याय ८ क्रीडाखंड अध्याय ९ क्रीडाखंड अध्याय १० क्रीडाखंड अध्याय ११ क्रीडाखंड अध्याय १२ क्रीडाखंड अध्याय १३ क्रीडाखंड अध्याय १४ क्रीडाखंड अध्याय १५ क्रीडाखंड अध्याय १६ क्रीडाखंड अध्याय १७ क्रीडाखंड अध्याय १८ क्रीडाखंड अध्याय १९ क्रीडाखंड अध्याय २० क्रीडाखंड अध्याय २१ क्रीडाखंड अध्याय २२ क्रीडाखंड अध्याय २३ क्रीडाखंड अध्याय २४ क्रीडाखंड अध्याय २५ क्रीडाखंड अध्याय २६ क्रीडाखंड अध्याय २७ क्रीडाखंड अध्याय २८ क्रीडाखंड अध्याय २९ क्रीडाखंड अध्याय ३० क्रीडाखंड अध्याय ३१ क्रीडाखंड अध्याय ३२ क्रीडाखंड अध्याय ३३ क्रीडाखंड अध्याय ३४