Get it on Google Play
Download on the App Store

गतकाल

मध्यरात्रिच्या निवांत समयीं रे माझ्या ह्रदया,

गत घटिकांतुनि किती भटकशिल सांग अतां सखया.

गतकाळाचें श्मशान यापरि जागवितां घटिका

भुतें जागतिल, मुखें वासतिल, खेळ परी लटिका.

निज निधनीं निधनातें नेलीं आशांसह रत्‍नें,

वदनीं त्यांच्या दिसोत; मिळतिल काय अशा यत्‍नें ?

सस्मित वदनें, धवल दंतही, कुरळ केश भालीं;

मधुर मनोरम नयन, विकसली गालांवर लाली.

प्राणाहुनिही प्रिय हीं रत्‍नें मृतघटिकावदनीं

दिसतिल तुजला, गोष्ट खरी परि मिलतिल का बघुनी ?

किंबहुना तें हसणें, रुसणें, गोडहिं ते बोल

दिसतिल नयनीं, श्रवणीं येतिल, सर्व परी फोल !

ऐंद्रजालिकें पेढे केले, मुखिं होती माती;

मृतघटिवदनीं तैशीं रत्‍नें, दुःअखचि ये हातीं.

गेल्या गेल्या आशा, पडल्या भस्माच्या राशी,

त्यांवरि घिरट्या घालुनि ये का कांहीं हाताशीं ?

मनोराज्यासम दृश्य मधुर तें परी भासमान,

परिणामीं हें कासावीसचि करिल तुझा प्राण.

सोड सोड रे नाद तयाचा यास्तव तूं सखया,

बघूं नको माघारा, पाहीं आगामी समया.

काळाच्या गर्भांत असति ज्या अजात घटि अजुनी

तयांकडे बघ सख्या, अतां तूं आशाळू नयनीं.

मृतघटिकांहीं नेलें तें तुज आणुनि देतिल त्या,

हताश होऊं नको फसुनिया नांदीं तूं भलत्या.

समग्र कविता - संग्रह १

भा. रा. तांबे
Chapters
कुस्करूं नका हीं सुमने ! झरा डोळे हे जुलमि गडे ! जगाहून भिन्न तुजवीण विधवेचें स्वप्न मार्गप्रतीक्षा चिंवचिंव चिमणी पुंगीवाला यापरी असे जीवन ठावा न सुखाचा वारा गुराख्याचें गाणें कांतेस ती रम्या जननी संध्यातारक घटोत्कच माया आशा, शब्द आणि दर्शन सत्प्रीतिमार्ग वदन मदनरंगसदन कां रे जाशी मज त्यजुनी ? तीनी सांजा सखे, मिळाल्या बुल्बुलास ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ? तूं जिवलगे विद्यावती जाणती ! तारूण्यांतील एक प्रसंग चिरंजीव कोण ? बिजली जशि चमके स्वारी ! प्रेममाहात्म्य हिमाच्छन्न सरिता मुशाफिर आम्ही सान्त्वन ये पहाटचा वर तारा प्रीतीचा वास सखये, या स्थानीं दुष्काळानंतरचा सुकाळ चौघडा झडतो हा आणि तो कुपित अंगनेप्रत संदिग्ध ताना कळ्याकळ्यांत विहार क्रुद्ध सुंदरीस शैशवदिन जरि गेले निघुनी अजुनि लागलेंचि दार पाडवा वियोगिनी सृष्टिशिक्षण प्रणयवंचिताचे उद्गार आठवती ते दिन अजुनी कालाच्या चढुनी श्रमें- ललने चल चल लवलाही ! गेली ज्योति विंझोनिया शुक्राची चांदणी राजकन्या आणि तिची दासी आनंदी आनंद ! क्षिप्रा-चमळासंगम हें कोण गे आई ? रासमंडळ गोपीचंदन आईकडे न्या ! तर मग गट्टी कोणाशीं ? शिशुवंचन गतकाल अंधारांतून डोकावणारीं मुखें काळेभोर विशाळ केस पन्नास वर्षांनंतर निःशब्द आत्मयज्ञ जो जे वांछील तो ते लिहो