Get it on Google Play
Download on the App Store

यापरी असे जीवन

यापरी असे जीवनऽ सखे गे, चंचल अमुचे क्षण.

ते संध्यामेघावरी

चमकती किरण पळभरी,

परि जाति कुणिकडे सांग आम्हांला चटका ते लावुन ?

यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि मोह घालतों पण.

घनराइमधें कवडसा

तरु हलतां डुलतो कसा !

परि जाइ कुणिकडे सांग सखे, रवि कलतां स्थानांतुन ?

यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि हलतों डुलतों पण.

दलदलीमधें ज्योति ती

बहुवर्णिं ठुमकते किती !

ती निजते उठते, सांग कुणिकडे जाइ गुप्त होउन ?

यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि नटतों थटतों पण.

घनपटल क्षण भेदुन

ये ज्ञानकिरण तेथुन;

तो दिसेचि, न दिसे पुन्हा, नभाला तम टाकी व्यापुन.

यापरी असे जीवनऽ सखे, त्यावरी भरवसा पण.

तेजाच्या ज्या सागरीं

लीन तेज कथिलें वरी

जायचें अम्हां त्या घरीं तरि न बघुं असुनि अम्हां लोचन

यापरी असे जीवनऽ परि सदा ठेव म्हणुन लोचन.

समग्र कविता - संग्रह १

भा. रा. तांबे
Chapters
कुस्करूं नका हीं सुमने ! झरा डोळे हे जुलमि गडे ! जगाहून भिन्न तुजवीण विधवेचें स्वप्न मार्गप्रतीक्षा चिंवचिंव चिमणी पुंगीवाला यापरी असे जीवन ठावा न सुखाचा वारा गुराख्याचें गाणें कांतेस ती रम्या जननी संध्यातारक घटोत्कच माया आशा, शब्द आणि दर्शन सत्प्रीतिमार्ग वदन मदनरंगसदन कां रे जाशी मज त्यजुनी ? तीनी सांजा सखे, मिळाल्या बुल्बुलास ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ? तूं जिवलगे विद्यावती जाणती ! तारूण्यांतील एक प्रसंग चिरंजीव कोण ? बिजली जशि चमके स्वारी ! प्रेममाहात्म्य हिमाच्छन्न सरिता मुशाफिर आम्ही सान्त्वन ये पहाटचा वर तारा प्रीतीचा वास सखये, या स्थानीं दुष्काळानंतरचा सुकाळ चौघडा झडतो हा आणि तो कुपित अंगनेप्रत संदिग्ध ताना कळ्याकळ्यांत विहार क्रुद्ध सुंदरीस शैशवदिन जरि गेले निघुनी अजुनि लागलेंचि दार पाडवा वियोगिनी सृष्टिशिक्षण प्रणयवंचिताचे उद्गार आठवती ते दिन अजुनी कालाच्या चढुनी श्रमें- ललने चल चल लवलाही ! गेली ज्योति विंझोनिया शुक्राची चांदणी राजकन्या आणि तिची दासी आनंदी आनंद ! क्षिप्रा-चमळासंगम हें कोण गे आई ? रासमंडळ गोपीचंदन आईकडे न्या ! तर मग गट्टी कोणाशीं ? शिशुवंचन गतकाल अंधारांतून डोकावणारीं मुखें काळेभोर विशाळ केस पन्नास वर्षांनंतर निःशब्द आत्मयज्ञ जो जे वांछील तो ते लिहो