Get it on Google Play
Download on the App Store

प्रीतीचा वास

प्रीति ना वसे कधींहि उंच त्या गडावरी,

उतर उतर ये-प्रीति हवि तरी !

रुचति खालच्याचि तिला मोकळ्या निळ्या दरी. ध्रु०

चंद्र एकलाच वरी

चांदण्या अनंत तरी

झुरति कोपर्‍यांत दुरी !

प्रीति काय ही खरी ? १

पक्ष पक्ष भेट दे न,

येतो तैं रागवून;

पडति फिक्या वक्त्र बघुन;

भीति त्यां भरे उरीं. २

घन राया, विमल झरे,

प्रीतिचीं इथेच घरें;

संचरे अदृश्य येथ

तृप्त देवि, अंतरीं. ३

नीरस ते वर महाल,

सरस या दर्‍या विशाल;

रक्तें ते लाल लाल,

विमल या दर्‍या परी. ४

कारंजें कृत्रिम वरि,

वारिपात येथ परी

झोकितो हिरे तुषारि,

प्रीतिवसति ही खरी. ५

वेश्यांचें गान वरी,

पक्षि गाति गोड सुरीं,

त्या नादें घुमति दरी,

उतर उतर सुंदरी. ६

हार जडचि तेथ तुला,

बाहु सजिव मी अपुला

अर्पिन सप्रेम गळां;

अधिक काय गे सरी ? ७

समग्र कविता - संग्रह १

भा. रा. तांबे
Chapters
कुस्करूं नका हीं सुमने ! झरा डोळे हे जुलमि गडे ! जगाहून भिन्न तुजवीण विधवेचें स्वप्न मार्गप्रतीक्षा चिंवचिंव चिमणी पुंगीवाला यापरी असे जीवन ठावा न सुखाचा वारा गुराख्याचें गाणें कांतेस ती रम्या जननी संध्यातारक घटोत्कच माया आशा, शब्द आणि दर्शन सत्प्रीतिमार्ग वदन मदनरंगसदन कां रे जाशी मज त्यजुनी ? तीनी सांजा सखे, मिळाल्या बुल्बुलास ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ? तूं जिवलगे विद्यावती जाणती ! तारूण्यांतील एक प्रसंग चिरंजीव कोण ? बिजली जशि चमके स्वारी ! प्रेममाहात्म्य हिमाच्छन्न सरिता मुशाफिर आम्ही सान्त्वन ये पहाटचा वर तारा प्रीतीचा वास सखये, या स्थानीं दुष्काळानंतरचा सुकाळ चौघडा झडतो हा आणि तो कुपित अंगनेप्रत संदिग्ध ताना कळ्याकळ्यांत विहार क्रुद्ध सुंदरीस शैशवदिन जरि गेले निघुनी अजुनि लागलेंचि दार पाडवा वियोगिनी सृष्टिशिक्षण प्रणयवंचिताचे उद्गार आठवती ते दिन अजुनी कालाच्या चढुनी श्रमें- ललने चल चल लवलाही ! गेली ज्योति विंझोनिया शुक्राची चांदणी राजकन्या आणि तिची दासी आनंदी आनंद ! क्षिप्रा-चमळासंगम हें कोण गे आई ? रासमंडळ गोपीचंदन आईकडे न्या ! तर मग गट्टी कोणाशीं ? शिशुवंचन गतकाल अंधारांतून डोकावणारीं मुखें काळेभोर विशाळ केस पन्नास वर्षांनंतर निःशब्द आत्मयज्ञ जो जे वांछील तो ते लिहो