Get it on Google Play
Download on the App Store

रे चेटक्या !

नादीं लागुनि तुझ्या चेटक्या, जारिण मी ठरलें. ध्रु०

नादीं लागुनि तुझ्या चेटक्या, जारिण मी ठरलें.

इहपरलोकां आंचवलें रे, तोंडघशीं पडलें.

सोंगाला भाळले तुझ्या रे, नेणुनि रूप खरें;

भोळि भुरळलें छायेला रे, फसलें प्रेमभरें.

सासु सासरे नणदा जावा

परोपरीनें धरिती दावा,

तुझाहि अजुनी न कुठे ठावा, न हें न तें घडलें. १

कधिं चंद्राच्या मिषें घालिशी डोळा मजवरती,

कधिं तार्‍यांच्या मिषें घालिशी कटाक्ष तीव्र अती,

प्रेमकलहिं तुं रागावुनि कधिं सूर्यमिषें बघशी

लाल शाल घालोनि कधिंकधीं उषामिषें हसशी,

करणी करुनी यापरि हरिलें

मन माझें तें, बहु चाळविलें;

खरें रूप परि कधिं न दाविलं, कपटचि आचरिलें. २

कामातुर मी सैरावैरा दाहि दिशा फिरतें,

पाठ पुरविती भुतें तुझीं रे, तुजला अंतरतें;

या दारीं त्या दारिं पाहिलें, कोठे दडलाशी ?

इथे ढुंकितें तिथें ढुंकितें, असुनि न कां दिसशी ?

लाज सोडिली, भीड मोडली,

परोपरी बोलणीं साहिलीं,

वण वण करितां कुडी भागली, मन हें बावरलें. ३

यापरि आतां किती गांजशिल ? करिशिल किति चाळे ?

पुरे सोंग हें ! पुरे खेळ हे ! मन हें कंटाळे.

सत्त्व पाहणें पुरे ! परीक्षा पुरे अतां सखया !

पाटाचा सोहळा लाभुं दे, आतां ये सदया !

नाक घासतें, पदर पसरितें !

निजरूपीं ये, किति आळवितें !

प्राणचि नातरि देइन परते ! काय जगीं उरलें ? ४

संग्रह २

भा. रा. तांबे
Chapters
मातृभूमीप्रत आलें तुझ्या रे दारीं नृपा रे चेटक्या ! प्रभु, तुज कवणेपरि ध्याऊं ? रे मानसहंसा ! सामाजिक पाश कोठे शांति, तुझा निवास ? शांतिनिवास चल जळो ज्ञानविज्ञान गड्या ! जीवसंयोग प्रणयप्रभा कुणी कोडें माझें उकलिल का ? जीवनसंगीत मग विसर हवा तर हा क्षण गे ! लोकमान्यांस घट भरे प्रवाहीं बुडबुडुनी बघुनि तया मज होय कसेंसें ! गौप्यमान भयचकित नमावें तुज रमणी ! प्रेमरत्‍नास तें दूध तुझ्या त्या घटांतलें नववधू प्रिया, मी पावलोपावलीं साउलि ही ! क्षण सुवर्णकण झाले रमणा ! घन तमीं शुक्र बघ राज्य करी ! सोन्याची घेउनि करिं झारी आह्रानशृंग मंदिरीं मना, तव गान भरे या प्रकाशशिखरीं रे अजात अज्ञात सखे जन ! गोंधळाचें घर या वेळीं माझ्या रे रमणा ! गे शपथ तुझी ! नटेश्वराची आरती घातली एकदा अतां उडी ! रुद्रास आवाहन उद्यांची गति पोशाख नवनवा मला दिला ! महा-प्रस्थान घाबरूं नको, बावरूं नको ! आलों, थांबव शिंग ! जन पळभर म्हणतिल, 'हाय हाय !' निरोप घेतांना मरणांत खरोखर जग जगतें ! उदार चंद्रा ! गाडी बदलली ! किति महामूर्ख तूं शहाजहां ! जीवितसाफल्य आज तो कुठे जिवाचा चोर ? स्वारी कशी येईल ? वैरिण झाली नदी ! निजल्या तान्ह्यावरी कळा ज्या लागल्या जीवा जन म्हणती सांवळी ! फेरीवाला पक्षि पिंजर्‍यांतुनी उडाला ! दृष्ट हिला लागली ! विरहांतील चित्तरंजन तुझे लोचन घट भरा शिगोशिग निष्ठुर किति पुरुषांची जात ! घट तिचा रिकामा पुनवेची शारद रात कवणे मुलखा जाशी ?