लावणी १९६ वी
राजेंद्र रूप तेजींद्र तुझा मुखचंद्र उगवला अरुण ।
स्वरूपाची फाकली प्रभा जशी सुप्रभा देखिली दुरुन ॥धृo॥
वय वरशें उंबर पंधराची, कोर चंद्राची, चढती कळा ।
सुंदरा बत्तिसलक्षणी सुलक्षणी चतुर आबळा ।
सकुमार तनु सुरंग, सदा खुशरंग, वर्ण सावळा ।
कवळी काया लससशी, उगवला शशी उदयाचळा ।
वर निळी कीं पोता बरी, मान साजरी, बारिक गळा ।
बोलशी बोल अनमोल, शब्द बिनमोल जशी कोकिळा ।
मृग जैसा जानी शाम जसा निशाम उभी गोपुरीं । ( ? )
श्रीफळासारखे कुच चढल उंच जोबन उरीं ।
श्रृंगार करूनिया साज देखली आज जैशी परी ।
ओतली जशी ग जंत्रात । देख देखणी चपळ नेत्रांत ।
वावडी जशि ग सूत्रांत । बाहुली जा चित्रांत । ल्यालि रंग भरुन ।
धनकर त्याने निर्मिली मोर्त गोजिरी, पाहती जन फिरुन ॥१॥
नेसुनिया बारिक झुणा चपळ फुंदणा सर्जामधीं ।
तटतटित तग कांचोळी ल्यालि, पांघरली शाल उदी ।
खुषबोई गुंफिली वेणीं पुष्प खोवूनि केवडा मधीं ।
शीसफुल हिरडा राखडी, दिसे फाकडी चपळ गुणनिधी ।
बिंदीला जडल्या चुण्या आणिक हिरकण्या नखीं मेहेंदी ।
गोरे गाल तुझा रंग लाल पाहुन खुषियाल हातामधिं मुदी ।
लविली कुंकाचि चिरी कपाळावरी शोभली बरी ।
नाकी नथणी सर्जेदार, दिसे गुलजार सुरत बावरी ।
मारसी नयनाची नोक चालुनिया येति घरीं ।
रुप लावण्याची खाणी । ल्याली बाळ्याबुगडया कानीं ।
वय लहान चतुर पद्मिनी । कैकासि लविलें ध्यानीं । घेशी मन हिरुन
तोंडोळ्यासारखे अधर, घेशि किति पदर मुखावरुन? ॥२॥
करूनी सोळा शृंगार, चाल गजभार तुझि ग सुंदरी ।
ल्यालीं नवरत्नांचा हार गळा भरदार हिरे दोहिरी ।
गळा मोहनमाळ दुलडी आणिक पंचलडी जयें त्यावरी ।
धुकधुकी जाळीचा मणी, पोत तन्मणी दिसे गोजरी ।
दंडीं वेळा बाजुबंद, ज्यानीचा फुंद तोल अबिरी ।
हातीं हातसर गजरे बरे, दिसे साजरा चुडा सोनेरी ।
ल्याली कंवर पहा सुंदर लहान उंबर तुझी कमिनी ।
वाक्या साखळ्या घनघोर वाजती जोहार नाद पैंजणीं ।
अनवठ बिचवे पोलारे उठे झणकर फार मेदिनीं ।
न्याहाळी रुप ऐन्यांत । झालि डुब नार गहिन्यांत ।
गजरात जसा सैन्यांत । तारिफ तुझ्या बोलण्यांत । गेली सरुन ।
लविला आलम तुझेवर खुशी उभे देवाशी नवस करुन ॥३॥
शृंगार करून रंगमहाली उभी राहिली सुंदरा नटुन ।
झाला संध्याकाळ नेमस्त वखत गुजरीचा गेली घनवटुन ।
पाहुन मुशाफर यार म्हणे सकुमार, आला तुम्हि कुठुन ? ।
कर शब्दाचा मान वचन प्रमाण, नका जाऊं उठुन ।
बाहारांत आली नारगी म्हणे बहुरंग जाइल विटुन ।
नको धरूं कोणाचा आदर, सांगते दर घ्या रंग लुटुन ।
उभयतां घडला संग झाले निसंग आलिंगिती ।
गुणि गोविंदराव महाराज धन्य कविराज तुमची मती ।
राणुभाई जैदेव निशाणी भिमा मल्हारी छाणुन रती ।
कडिबंद ख्याल चवचरणी । गाती सवाई करुनी ।
वैर्याची तडकली छाती गेले हरुन ।
झाला शाहिराचा हिरमोड, घेतली हातची डफडी हिरुन ॥४॥
स्वरूपाची फाकली प्रभा जशी सुप्रभा देखिली दुरुन ॥धृo॥
वय वरशें उंबर पंधराची, कोर चंद्राची, चढती कळा ।
सुंदरा बत्तिसलक्षणी सुलक्षणी चतुर आबळा ।
सकुमार तनु सुरंग, सदा खुशरंग, वर्ण सावळा ।
कवळी काया लससशी, उगवला शशी उदयाचळा ।
वर निळी कीं पोता बरी, मान साजरी, बारिक गळा ।
बोलशी बोल अनमोल, शब्द बिनमोल जशी कोकिळा ।
मृग जैसा जानी शाम जसा निशाम उभी गोपुरीं । ( ? )
श्रीफळासारखे कुच चढल उंच जोबन उरीं ।
श्रृंगार करूनिया साज देखली आज जैशी परी ।
ओतली जशी ग जंत्रात । देख देखणी चपळ नेत्रांत ।
वावडी जशि ग सूत्रांत । बाहुली जा चित्रांत । ल्यालि रंग भरुन ।
धनकर त्याने निर्मिली मोर्त गोजिरी, पाहती जन फिरुन ॥१॥
नेसुनिया बारिक झुणा चपळ फुंदणा सर्जामधीं ।
तटतटित तग कांचोळी ल्यालि, पांघरली शाल उदी ।
खुषबोई गुंफिली वेणीं पुष्प खोवूनि केवडा मधीं ।
शीसफुल हिरडा राखडी, दिसे फाकडी चपळ गुणनिधी ।
बिंदीला जडल्या चुण्या आणिक हिरकण्या नखीं मेहेंदी ।
गोरे गाल तुझा रंग लाल पाहुन खुषियाल हातामधिं मुदी ।
लविली कुंकाचि चिरी कपाळावरी शोभली बरी ।
नाकी नथणी सर्जेदार, दिसे गुलजार सुरत बावरी ।
मारसी नयनाची नोक चालुनिया येति घरीं ।
रुप लावण्याची खाणी । ल्याली बाळ्याबुगडया कानीं ।
वय लहान चतुर पद्मिनी । कैकासि लविलें ध्यानीं । घेशी मन हिरुन
तोंडोळ्यासारखे अधर, घेशि किति पदर मुखावरुन? ॥२॥
करूनी सोळा शृंगार, चाल गजभार तुझि ग सुंदरी ।
ल्यालीं नवरत्नांचा हार गळा भरदार हिरे दोहिरी ।
गळा मोहनमाळ दुलडी आणिक पंचलडी जयें त्यावरी ।
धुकधुकी जाळीचा मणी, पोत तन्मणी दिसे गोजरी ।
दंडीं वेळा बाजुबंद, ज्यानीचा फुंद तोल अबिरी ।
हातीं हातसर गजरे बरे, दिसे साजरा चुडा सोनेरी ।
ल्याली कंवर पहा सुंदर लहान उंबर तुझी कमिनी ।
वाक्या साखळ्या घनघोर वाजती जोहार नाद पैंजणीं ।
अनवठ बिचवे पोलारे उठे झणकर फार मेदिनीं ।
न्याहाळी रुप ऐन्यांत । झालि डुब नार गहिन्यांत ।
गजरात जसा सैन्यांत । तारिफ तुझ्या बोलण्यांत । गेली सरुन ।
लविला आलम तुझेवर खुशी उभे देवाशी नवस करुन ॥३॥
शृंगार करून रंगमहाली उभी राहिली सुंदरा नटुन ।
झाला संध्याकाळ नेमस्त वखत गुजरीचा गेली घनवटुन ।
पाहुन मुशाफर यार म्हणे सकुमार, आला तुम्हि कुठुन ? ।
कर शब्दाचा मान वचन प्रमाण, नका जाऊं उठुन ।
बाहारांत आली नारगी म्हणे बहुरंग जाइल विटुन ।
नको धरूं कोणाचा आदर, सांगते दर घ्या रंग लुटुन ।
उभयतां घडला संग झाले निसंग आलिंगिती ।
गुणि गोविंदराव महाराज धन्य कविराज तुमची मती ।
राणुभाई जैदेव निशाणी भिमा मल्हारी छाणुन रती ।
कडिबंद ख्याल चवचरणी । गाती सवाई करुनी ।
वैर्याची तडकली छाती गेले हरुन ।
झाला शाहिराचा हिरमोड, घेतली हातची डफडी हिरुन ॥४॥