त्रिपुरी पौर्णिमा
ये आज त्रिपुरि पौर्णिमा । वदन चंद्रमा । पूर्ण फुलवोनी
करि विलास भुवनी शरदऋतूची राणी
किति धवल पडे चांदणे । गोड हासणे । जसे रमणीचे
जे रातराणिचे कुंज फुलवि हृदयीचे
ही विश्वाची प्रणयिनी । सिंधु-दर्पणी । बघे न्याहळुनी
ही रुपसुंदरी स्वताच जाई भुलुनी
मम हृदयसिंधु उचमळे । होउनी खळे । भाव-लहरींचे
उमलतात कवने जणू कळे कमळांचे
पौर्णिमा करा साजरी । हर्षनिर्भरी । तुम्ही भावंडे
चांदणे चकोरापरी लुटा आनंदे
मी रुग्ण इथे आश्रमी । होउनी श्रमी । तळमळे शयनी
मन माझे तुमच्याकडेच गेले उडुनी
मज दिसतो रांगोळिचा । रम्य गालिचा । रेखिला कुशले
ती भावमधुर पाहुनी कला मन भुलले
तुम्हि गगनदीप बनविला । उंच चढविला । विलसतो गगनी
राहील चिरंतन तेवत अंतःकरणी
त्या पणत्या तुम्हि लाविल्या । स्मृती आपुल्या । कधि न विझणार्‍या
या कळया जीवनातल्या सदा फुलणार्‍या !