आई, तुझा कैसा होऊ उतराई ?
थोडके आपुले सोसून मरण
माझे तू जीवन घडवीले
थोडके आपुले देऊन व्यक्तित्व
माझे तू जीवत्व वाढवीले
थोडके आपुले देऊन कवित्व
माझे स्फुर्ति-काव्य फुलवीले
पाजळून माझी जीवनाची ज्योत
क्षीण तुझा होत आता दीप
बाळ तुझा होऊ पाहे उतराई
अशक्य ते आई, जन्मोजन्मी