अभंग २ - ज्ञानदेवउभाजोडोनीहस्त ॥ ...
ज्ञानदेवउभाजोडोनीहस्त ॥ भक्तपहातीसमस्त ॥ विठोजीम्हणेकळलास्वार्थ ॥ याज्ञानांजनाचा ॥१॥
कैसेंओळखलेंत्याज्ञाना ॥ समाधानतयाध्याना ॥ मनींनाठवेंमीतूंपणा ॥ समाधिखुणाज्ञानासी ॥२॥
मगम्हणेविठोजीदातार ॥ समाधीतुजनिरंतर ॥ आतांप्रस्थानकरींसाचार ॥ मजनिरंतरआठवीं ॥३॥
कैसेपरीपूर्णवोळलें ॥ आपण समाधिरूप झालें ॥ मनातेंमनसमरसलें ॥ विठ्ठलस्वरूपीं ॥४॥
दशमीप्रस्थानाचासमयो ॥ एकादशीजागर उच्छावो ॥ द्वादशीक्षीराब्धिमोहोत्सवो ॥ ज्ञानदेवेंकेला ॥५॥
त्रयोदशीम्हणेपांडुरंग ॥ कांहींनकरींगाउद्वेग ॥ अळंकापुरींसमाधीप्रसंग ॥ करींकरींलवलाह्यां ॥६॥
मातारुक्मिणीवाढीताटीं ॥ विठोजीम्हणेउघडीदृष्टी ॥ तुजमजआहे नित्यभेटी ॥ येईपंढरीये ॥७॥
नामाम्हणेज्ञान उदयो ॥ अळंकापुरींसिद्धसमयो ॥ परीविठ्ठलीं मुरालाभवो ॥ याज्ञानदेवाचा ॥८॥