संसार दुःखें पीडिलों दाता...
संसारदुःखें पीडिलों दातारा । किती येरझारा जन्ममरण ॥१॥
सोडवू गा देवा भवाची काचणी । जातो आडरानी विषयसंगे ॥२॥
भवाचिया डोहीं बुडतों वेळोवेळां । कां न ये कळवळा तुज देवा ॥३॥
वंका म्हणे तुम्ही जरी मोकलिलें । कवणातें वहिलें शरण जाऊं ॥४॥