लावणी ४४ वी
सोडून मज पलिकडे निजा, येवढा वेळ रमले ।<br />रात्रंदिस बेजार, तुम्हांसी रत होतां दमले ॥धृ०॥<br />अडविउभी नका दडपुन धरूं तनु निर्जिव कवळी ।<br />कठिण शरिर तुमचें, तशामधें मी केतकि पिवळी ।<br />अढळ भांग विखुरला कसा, कुंकुम पुसलें भाळीं ।<br />नथ झाली वाकडी चुंबितां वदन अधरपवळी ।<br />लवलवित करचरण मुरडितां देह पातळ चवळी ।<br />जिव दुसर्‍याचा बघा, तुम्ही किति करितां चोळाचोळी ! ।<br />फुकट मिळालें तरी मिष्ट भोजन थोडें घ्यावें<br />गोड ऊस लागला म्हणुन काय मुळवाढें खावें ?<br />ठाणबंद भोगितां, कसें तरि मग बाहेर जावें ?<br />कार्याकारण घ्यावें करून, बहुतापरि श्रमले ॥१॥<br />न्हाण आल्याच्या आधीपसुन तुम्हि छळिलें हो भारी ।<br />बळस्वार घातली तेव्हांपुन मजवरती स्वारी ।<br />सालोसाल दरमहा घेउन मज निजतां शेजारीं ।<br />नरम-कठिण ओळख, पितळ-सोनें दोन्ही न्यारी ।<br />उंच वस्त्र चोळटूं नका हो, मी गजनी कोरी ।<br />सर्व परी अति वर्ज, करुं नये नारीवर जोरी ।<br />कंटाळल्यावर विषयसुखाची मग नाहीं गोडी <br />फार सोस वावगा, प्रीतिची लहर बहार थोडी <br />चतुर विचक्षण आपण उभयतां हंसाची जोडी <br />घडोघडिं वदो किति ? जागृतिनें डोळे भरले ॥२॥<br />सरलि वाट, ताठली पाठ, कां अठ येवढी धरली ? ।<br />पोकळ झाली वेणि, राखडीमुद माथ्यावरली ॥<br />काढुन तरि घेउं द्या कंचुकी कांठाला चिरली ।<br />मर्यादा करणाचि यापुढें काय सिलिक उरली ? ।<br />निस्तेज दीन दिसे मुखश्री अगदींच उतरली ।<br />मदन शांतवा, अतां जवळ मी नाहीं असें मोजा<br />येक शयन, येक चित्त, एक मन तुम्ही केल्या मौजा<br />बहुत जिकिर ठीक नव्हें, जीवन हें परक्याचें समजा <br />कांहिं तरी उमजा, अंगाला पाजर थबथबले ॥३॥<br />उद्यां हौस पुरवा पुरती, आज तनमन विटलें ।<br />सापडलें ऐतें जसें धन कुबेराचें लुटलें ।<br />मोहनमाळ सर, मुक्त पदर हे कंठयाचे तुटले ।<br />इतके करतां तरी तुम्हांला नको कधीं म्हटलें ? ।<br />ज्याचें त्यास भोगणें, कोणाला तें नाहीं सुटलें ।<br />नदर वाहिला प्राण, घेतलें शिर कापुन हातीं <br />जशी इनाम जहागीर तुमची वतनाची खोती <br />मी सुरंग लालडी, तुम्ही तर येक दाणामोती <br />स्वसंतोष भरनवतिजळावर, ती कमळण उमले ।<br />होनाजी बाळा म्हणे, दर्शनीं कामज्वर शमले ॥४॥<br /><br />