जून ३० - परमार्थ

ऐसा करावा काही नेम । जेणे जोडेल आत्माराम ॥ नेम असावा शाश्वताचा । जेणे राम कृपा करील साचा ॥ नेम असावा वाचा मन । जेणे संतुष्ट होईल रघुनंदन ॥ कर्तव्यात गुंतवावे शरीर । जेणे संतोषे रघुवीर ॥ सतीला नसे दुजे दैवत जाण । तिला पति एकच प्रमाण ॥ न पाहावे त्याचे दोष गुण । आपले कर्तव्य करावे जतन ॥ पतिव्रताधर्म श्रेष्ठ भारी । वंदिताती संत महामुनि ॥ पतिआज्ञा प्रमाण । हेच मुख्य साध्वीचे लक्षण जाण ॥ न बोलावे उणेपुरे । जे परमात्म्यास न आवडेल खरे ॥ संतति व संपत्ति । भगवत्कृपेने ज्याची प्राप्ति । त्याचे करावे रक्षण । पण न गुंतू द्यावे मन ॥ जे आवडेल पतीला पाही । तो तो आपला धर्मच राही ॥ मनाने करावे भगवंताचे स्मरण । जेणे चुकेल जन्ममरण ॥ अखंड राखावे समाधान । चुको न द्यावे अनुसंधान ॥ काया गुंतवावी प्रपंचात । मन असावे रघुनाथात ॥ प्रपंचात राखावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी । त्याचा राम होईल दाता । न करावी कशाची चिंता ॥ मुखी असावे नामस्मरण । ह्रदयात भगवंताच्या अस्तित्वाची जाणीव । शुद्ध राखावे आचरण । पवित्रतम अंत : करण । मुखाने भगवंताचे स्मरण । त्यावर कृपा करील रघुनंदन । हा ठेवावा विश्वास । अनुभव येईल नक्की खास ॥ पतीस करावे एकदा तरी नमन । रामरुप जाणून ॥ त्याचे जाणावे मनोगत । तैसे वर्तणे हे आपले हित ॥ ऐसा नेम ज्याचे घरी । राम उभा त्याचे दारी ॥ आल्या अतिथा अन्न द्यावे । कोणास विन्मुख न पाठवावे ॥ राम कर्ता हा ठेवा भाव । कमीपणाला नाही ठाव ॥ सर्वांचे उगमस्थान एक । हे धरावे चित्ती । त्याला नाही कशाची भीति ॥ रामाविण न पाहावे जग । समाधानाची खूण हीच सत्य ॥ जे जे काही यावे । ते ते रामापासून आले । हा ठेवावा भाव ॥ साक्षित्वाने देहाचा प्रपंच पाहावा । अंतरी रघुनाथ भजावा ॥ देहाची गति प्रारब्धाचे हाती । ऐसे शास्त्रे सांगती । परि न येई हे चित्तीं । एकच जगती माझा रघुपति ॥ मुखानें घ्यावे रामनाम । ह्रदयीं परमात्म्याचें प्रेम । याहून दुजा न करावा विचार । हा ठेवावा निर्धार ॥ चातुर्मासांत करावी सुरुवात । अखंड चालवावा हा हेत ॥ थोडा नेम सांगतो कांही । तो करुनिया पाही ॥ घ्यावें भगवंताचें नाम । खात , पीत , करीत असता काम , । होईल तेवढे करावें जतन । परमात्मा पुरे करील हे जाणावे ॥ सर्वांस सांगावे आशीर्वाद । सर्वांनी जोडावा भगवंत ॥