तपाचें महिमान
नवल तपाचें कौतुक । तापसां भिती ब्रह्मादिक । तपस्वियाचें नवल देख । दशावतारादिक विष्णूसी ॥९१॥
तपाचेनि नेटपाटी । सूर्यमंडळ तपे सृष्टी । तयाच्या बळें निजनेटीं । दर्भाग्रीं सृष्टी धरिती ऋषि ॥९२॥
तपोबळें समुद्रा क्षार केलें । यादवकुळ निर्दाळिलें । शिवाचें लिंगपतन झालें । क्षोभलेनी बोलें तपोधनी ॥९३॥
जे सत्यवादी संत सज्जन । जे वासनात्यागी अकिंचन । तप हें त्यांचें निजधन । सत्य जाण नृपनाथा ॥९४॥
तप तें परम निधान । साधकांचें निजसाधन । ब्रह्मप्राप्तीचें दिव्यांजन । ऐकोनी चतुरानन विचारी ॥९५॥
तप तप ऐसें बोलिला । तो प्रत्यक्ष नाहीं देखिला । पाहतां अदृश्य जाहला । तो पांगेला दशदिशा ॥९६॥
तप या अक्षरांचा उच्चारी । पाहतां न दिसे देहधारी । अवलोकितां दिशा चारी । वक्ता शरीरी दिसेना ॥९७॥
तप या अक्षरांचा वक्ता । नातुडे दृष्टीचिया पंथा । मग तप या वचनार्था । होय विचारिता निजहदयीं ॥९८॥