Get it on Google Play
Download on the App Store

नजर दूर जाते, तिथे कुणीच नसते

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर
 
नजर दूर जाते
तिथे कुणीच नसते
एक आस लावून वाढवून घालमेल मनाची
भिरभिरते , पण तिथे कुणीच नसते
ते बांध मोडक्या मनाचे ,
भळभळून वाहणाऱ्या आठवणींचे असेच असतात
डोळे निरंतर तिला शोधत असतात
ती फसवते, कारण तिथे कुणीच नसते
एकटाच उभा असतो फुलवत स्वप्नांचे मळे
मन तुडुंब भरलेले विरहाने
वाट पाहतो , करतो अश्रू मोकळे
ती जागा , तो कट्टा आणि वर असलेले रिक्त आकाश सर्व चिडवतात
चिडवते ती एकत्र चाललेली वाटही
तरीही शोधतो तिला मी
पण तिथे कुणीही नसते
याचना करतो नजरेस मी पुन्हा, एक वेडी आस लावूनी
ती हसते , पुन्हा जाते दूरवर
भिरभिरते ,शोधते , नि परतते रिक्तहस्ते
कारण , तिथे कुणीही नसते
आजही शोधतो तिला मी करुनी नाना बहाणे
आता नजरसुद्धा मला चिडवते
माझ्यावर हसते
कारण … कारण … तिथे कुणीच नसते

आरंभ : मार्च २०१८

संपादक
Chapters
वर्ष १, अंक 3 संपादकीय शिक्षण.. की शोषण? परीक्षा भारतीय शिक्षण व्यवस्था : एक दुर्दैव नागरिक शास्त्र मधल्या सुट्टीतील धमाल मिठू इंडोलन्स (आळशीपणा) नकोच शिक्षणाची पायमल्ली कोण थांबवणार..! लिंगायत समाज हिंदू धर्मा पासून वेगळा होऊ इच्छितो. पण का ? रक्तदान श्रेष्ठदान अर्थक्षेत्र भाग 3: निर्देशांक माध्यमांतर सीरिज भाग २ RTE कायदा फार्मासिस्ट तुमच्या आरोग्यासाठी... भाग ३ संस्कार + सुसंस्कृतपणा = शिक्षण शालिमार बीट पराठा (एक पौष्टिक आहार) सिद्धेश देवधर यांची व्यंगचित्रे मधल्या सुट्टीतली धमाल प्रेरणादायी शिक्षक नजर दूर जाते, तिथे कुणीच नसते तुझी आठवण, साठवणींच्या कोंदणात अशीच पडून राहिली पवित्र आचार - विचाराने जीवनाचे कल्याण करणारे 'ज्ञानभास्कर' आमुख 'प्रबोधन'चे