आवडतो मज अफाट सागर अथांग...
आवडतो मज अफाट सागर
अथांग पाणी निळे
निळ्याजांभळ्या जळात केशर
सायंकाळी मिळे ॥
फेसफुलांचे सफेत शिंपित
वाटेवरती सडे
हजार लाटा नाचत येती
गात किनार्‍याकडे ॥
मऊ मऊ रेतीत कधी मी
खेळ खेळतो किती
दंगल दर्यावर करणार्‍या
वार्‍याच्या संगती ॥
संथ सावळी दिसती केव्हा
क्षितिजावर गलबते
देश दूरचे बघावयाला
जावेसे वाटते ॥
तुफान केव्हा भांडत येते
सागरही गर्जतो
त्या वेळी मी चतुरपणाने
दूर जरा राहतो ॥
खडकावरुनी कधी पाहतो
मावळणारा रवी
ढगाढगाला फुटते तेव्हा
सोनेरी पालवी ॥
प्रकाशदाता जातो जेव्हा
जळाखालच्या घरी
नकळत माझे हात जुळोनी
येती छातीवरी ॥
दर्यावरची रंगित मखमल
उचलुन घेते कुणी
कृष्ण सावल्या भुरभुर पडती
गगनाच्या अंगणी ॥
दूर टेकडीवरी पेटती
निळे तांबडे दिवे
सांगतात ते मजला आता
घरी जायला हवे ॥