Get it on Google Play
Download on the App Store

अध्याय १८

सिद्धि-क्षेत्र माहात्म्य

(दिंडी)

भृगू सांगति कथन असे रम्य ।

नृपा ऐके हें सुरस असें काम्य ।

मधू-कैटभ या राक्षसां वधाया ।

तपा योजी हें विष्णु तया ठायां ॥१॥

विधीपूर्वक तो मंत्र जपायासी ।

स्थान केलें तें बाण-यंत्र वासी ।

स्थान केलें तें भूतशुद्धि युक्त ।

विधी केला तो जपा आगमोक्त ॥२॥

विधीपूर्वक हें तीव्र तपा केलें ।

वरद गणपतिसी साध्य असे केले ।

नित्यनियमानें चालवी तपासी ।

असे निरहारी आब्द शतें ऐशीं ॥३॥

(उपजाति)

गणेश बोले गरुडध्वजास । संतुष्ट झालों तुझिया तपास ।

वरास घेईं मिळवीं यशास । पूर्वींच मातें स्मरतांच खास ॥४॥

खगध्वजानें स्तविलें गणेशा । मागून घेई असुरांस नाशा ।

तैसेंच द्यावें असुरां वधार्थ । मागे वरासी यशसाधनार्थ ॥५॥

(यूथिका)

भूपतीस वदले भृगुराज जें । विष्णुला वर दिला गिरिजात्मजें ।

स्थान तें परम पावन जाहलें । स्थापिलें म्हणुनि मंदिर चांगलें ॥६॥

गंडकि गणपती करितो हरी । स्थापना भवनिं त्या करुनी सुरीं ।

विष्णुला यशद हा गणनायक । स्थान हें वदति सिद्धविनायक ॥७॥

(गीति)

मधु-कैटभासि पुनरपी, आरंभीं युद्ध फार तुंबळ तें ।

करितां बहूत वरुषें, विष्णु वदे राक्षसांस भृगु कथितें ॥८॥

माझे प्रहार सोसुन, शौर्यें निभलां म्हणून आनंद ।

तुम्हांसम आजवरी, नाहीं दिसले विशेष आनंद ॥९॥

यास्तव वर मागावा, व्हावा वर तो तुम्हांस मी देईं ।

राक्षस हंसून वदले, आम्ही देतों तुलाच वर घेईं ॥१०॥

तुजसम युद्धामाजी, निपुण असा धीर-वीर नाढळला ।

मायें मोहित झाले, म्हणती घेईं वरास तूं हरिला ॥११॥

विष्णु म्हणे राक्षस हो, माझ्या हस्तें मरा तुम्ही दोघे ।

ऐसा वर देउनियां, धन्य करा हो मला तुम्ही दोघे ॥१२॥

ऐसें भाषण ऐकुन, राक्षस बघती चहूंकडे जेव्हां ।

सृष्टी जलमय झाली, पाहुन वदती हरीस ते तेव्हां ॥१३॥

गरुडध्वजा तुझा बा, आम्हांला हा प्रताप माहीत ।

मरण अम्हांला यावें, हस्तें तुझिया असेंच इच्छीत ॥१४॥

यास्तव वधीं अम्हांला, जलही नाहीं अशाच त्या स्थानीं ।

ऐकुन हरिनें त्यांना, उचलुनि स्वकरेंच घेतलें जघनीं ॥१५॥

मधुकैटभासि तेथें हातांतिल काढिलें सुदर्शन हें ।

तेणें बघून त्यांना, दिधलें अपुलें करीं सुदर्शन हें ॥१६॥