अद्वैत
उपजले विटाळीं मेले ते विटाळीं । राहिले विटाळीं तेही जाती ॥१॥
रडती पडती तेही वेगे मरती । परि नाम न गाती भुली भ्रमें ॥२॥
कायरे हा देह सुखाचा तयासी । उघडाचि जासी अंतकाळीं ॥३॥
चोखा म्हणे याचा न धरीं भरंवसा । अंतीं यम फांसा गळां पडे ॥४॥
उपजले विटाळीं मेले ते विटाळीं । राहिले विटाळीं तेही जाती ॥१॥
रडती पडती तेही वेगे मरती । परि नाम न गाती भुली भ्रमें ॥२॥
कायरे हा देह सुखाचा तयासी । उघडाचि जासी अंतकाळीं ॥३॥
चोखा म्हणे याचा न धरीं भरंवसा । अंतीं यम फांसा गळां पडे ॥४॥