सद्‍गुरू - जुलै २९
पुष्कळ मंडळी यावीत , आलेल्याला खायला घालावे , आणि भगवंताचे नाम घ्यावे , या तीन गोष्टी मला फार आवडतात . त्या जो करील त्याच्या हयातीत त्याला कधीही कमी पडणार नाही . जो माझ्या स्मरणात प्रपंच करतो , त्याच्या प्रपंचात मी आहे . माझ्या माणसाने प्रपंचात हेळसांड केलेली मला आवडायची नाही . उलट , इतरांच्यापेक्षा त्याने जास्त दक्षता दाखवली पाहिजे . कमी आहे त्याची काळजी न करता , जास्त असेल तर त्याविषयी ममत्व न ठेवता , जो येईल तसा खर्च करतो , तो मनुष्य ते सर्व मला देतो . मला विकत -श्राद्ध घ्यायची सवय आहे . मला स्वतःचा प्रपंच करता आला नाही ; पण दुसर्‍याचा मात्र चांगला करता येतो . माझ्याजवळ एकही पैसा नव्हता आणि खाणारी माणसे पुष्कळ होती ; पण मी कधीही काळजी केली नाही . मी आजपर्यंत पैशासाठी कुणापुढे जीभ विटाळली नाही . उद्या जर कोणी एक लाख रुपये माझ्या नकळत माझ्या उशाशी आणून ठेवले , तर मी ते विष्ठेसारखे बाजूला सारीन आणि स्वतःच्या श्रमाने चार आणे मिळवून पोट भरीन . मला आवडते की , एक लंगोटी घालावी , मारुतीच्या देवळात राहावे , भिक्षा मागावी , आणि अखंड नाम घ्यावे . हे करायला कोण तयार आहे ? मी आपला नामाचा हट्ट कधी सोडला नाही . मी जरी जास्त गरीबांचाच आहे , तरी मला प्रपंचांत कधी दैन्यपणा आवडत नाही . दुसर्‍याकरता निःस्वार्थीपणाने भीक मागण्याची मला कधीच लाज वाटली नाही .
व्यवहारदृष्ट्या माझ्यामध्ये एकच दोष आहे की , मला कुणाचे दुःख पाहवत नाही . माझ्यामध्ये प्रेमाशिवाय दुसरे काही सापडायचे नाही . माझ्यातले प्रेम काढले तर मग ‘ मी ’ नाहीच ! मला फक्त आईच्याच प्रेमाची कल्पना आहे . माझ्याकडे येणार्‍या माणसाला माहेरी आल्याप्रमाणे वाटले पाहिजे ; तो परत जाताना त्याच्या डोळ्यांत पाणी आले पाहिजे . दुसर्‍याला आपला आधार वाटला पाहिजे . मी असून काहीच होत नाही ; ज्या गोष्टी घडायच्या त्या घडतच असतात . पण आपण असण्यात एक आधार आहे असे इतरांना वाटावे . माझे आता किती दिवस आहेत कुणास ठाऊक ! मी पुढे असो वा नसो , जे मी सुरुवातीला सांगितले तेच मी शेवटीही सांगतो ; तुम्ही कसेही असा पण भगवंताच्या नामाला सोडू नका . रामरायाने तुम्हा सर्वांवर कृपा करावी . ही माझी त्याला प्रार्थना आहे . तुम्ही माझ्यासाठी इतक्या आपलेपणाने कष्ट करता याची जाणीव मला आहे . या कष्टांचा मोबदला रामरायाच तुम्हाला देईल . तुम्ही सर्वजण आनंदात राहा , हा माझा तुम्हा सर्वांना आशीर्वाद आहे .