प्रकरण १४

..... अभिजीत गेल्यानंतर अॅंड्र्यू आणि प्रोफेसर एका ठिकाणी येऊन थांबले. त्यांच्या समोर नाईल नदी झुळझुळ करत वाहत होती. आजुबाजुच वातावरण अगदी प्रसन्न आणि शांत होत. पण प्रोफेसरांच्या मनात मात्र चलबिचल चालु होती. ती त्यांच्या चेहऱ्यावर स्पष्टपणे दिसत होती. पण अॅंड्र्यू मात्र एकदम शांत होता, जसं कि त्याला कशाचीही चिंता नाही. शेवटी न राहवून प्रोफेसरांनी विचारलंच,

"तुला काय वाटतं, अभिजीत त्याला दिलेल्या कामात यशस्वी होईल ना?"

अॅंड्र्यूने एक मोठा श्वास घेतला आणि सोडला. मग म्हणाला,

"अजिबात नाही. तो यशस्वी होणार नाही."

अॅंड्र्यूच हे बोलणे ऐकून प्रोफेसर आ वासून त्याच्याकडे बघायला लागले.

प्रोफेसर: तु काय बोलतोयस, तुझ तुला तरी कळतंय का?

अॅंड्र्यू: मी खरं तेच बोलतोय.

प्रोफेसर: मस्करी नको करूस. अरे तुच तर पाठवलं होतस ना अभिजीतला त्या कॅप्टन कडे?

अॅंड्र्यू: हो, मीच पाठवलं होतं.

प्रोफेसर: मग आता हे काय बोलतोयस, जर तो यशस्वी होणार नव्हता तर त्याला पाठवलच का? जर त्याला काही झाल तर?

अॅंड्र्यू: शांत व्हा, प्रोफेसर. अभिजीतला काहीही होणार नाही.

प्रोफेसर: हे तु इतक ठामपणे कसं सांगू शकतोस?

अॅंड्र्यू: कारण कॅप्टन गिनयूला मी चांगल्याप्रकारे ओळखतो. तो अभिजीतचा जीव घेणार नाही. हा फारफार तर तो अभिजीतचा आपल्या विरूद्ध वापर करू शकतो.

प्रोफेसर: म्हणजे? मला समजेल असं काहीतरी बोल ना बाबा.

अॅंड्र्यू: कॅप्टन गिनयू हा धूर्त आणि चलाख आहे. तसंच त्याच्या कडे आपल्या पेक्षा जास्त मशीन्स, यंत्रे आणि विज्ञानाची ताकद आहे. मला त्याची तीच ताकद जाणून घ्यायची आहे.

प्रोफेसर: म्हणजे फक्त त्याची ताकद जाणून घेण्यासाठी तु अभिजीतला बळीचा बकरा बनवलस.

अॅंड्र्यू : हो, कारण जर मी गेलो असतो तर त्याने मला चटकन ओळखलं असतं आणि आपला प्लॅन फसला असता. पण अभिजीतला त्याने कधीच नाही पाहील आणि समजा अभिजीतच खरं रूप त्याच्या समोर आल, तरी अश्या स्थितीत तो दोन काम करेल. एक तर तो अभिजीतला कैद करेल किंवा या मागे कोण आहे हे जाणून घेण्यासाठी तो अभिजीतच्या मागे गुप्तहेर किंवा अशीच एखादी गोष्ट लावेल, जी त्याला आपल्या पर्यंत पोहोचवेल.

प्रोफेसर: माझं डोकं गरगरतय. हे खूप विचित्र आहे. माझा अजुनही विश्वास बसत नाही कि आपण एलियनशी लढतोय. अजुन काय काय बघावे लागेल त्या परमेश्वरालाच ठाऊक.

अॅंड्र्यू: प्रोफेसर, या पृथ्वीचा भविष्यातील विनाश मी स्वत:च्या डोळ्यांनी बघितलाय. जर तुम्हाला तुमच्या पुढील पिढीच भविष्य सुरक्षित पाहिजे असेल तर ही लढाई आपल्याला लढावीच लागेल. आता तर फक्त सुरूवात आहे. ही लढाई पुढे जाऊन आणखी भयानक रूप धारण करेल आणि जेव्हा आपली कॅप्टन गिनयूशी शेवटची लढाई होईल तेव्हा जर आपण तयार राहीलो नाही तर तो आपला सहज खात्मा करेल. तेव्हा आतापासूनच मनाची तयारी करा. कदाचित भविष्यात तुम्हाला एका लिजेंडच्या रूपात लक्षात ठेवलं जाईल. चला आता आपल्याला परत जायला हवं.

असं म्हणून अॅंड्र्यू मागे फिरला. अॅंड्र्यूने दिलेल्या या लांबलचक भावनिक भाषणामुळे प्रोफेसरांच्या मनातील चलबिचल थांबली होती. तेही अॅंड्र्यूच्या मागे निघाले.

                           ते दोघेही त्या ठिकाणी येऊन थांबले, जिथून ते अभिजीत पासून वेगळे झाले होते. अचानक पिरामिड मधून अभिजीत बाहेर आला आणि त्या दोघांजवळ येऊन उभा राहिला. पण अॅड्र्यूला मात्र थोडा संशय आला. कारण अभिजीत पहील्यासारखा वाटत नव्हता. तो एक रोबोट वाटत होता, जसं कि तो कोणाच्या तरी आज्ञेत आहे. अॅंड्र्यूचा संशय अगदी खरा होता. कॅप्टन गिनयूने अभिजीतच्या मनावर ताबा मिळवला होता. आता तो पूर्णपणे कॅप्टन गिनयूचा गुलाम बनला होता. कॅप्टन गिनयू जे सांगेल ते तो करणार आणि बोलणार होता.

अॅंड्र्यू: काय झालं? त्याच्या कडून काही माहिती मिळाली?

अभिजीत: हो, मला माहिती मिळाली आहे. मला डेड सी स्क्रॉल्सचा ठिकाणा माहित पडला आहे.

त्याच्या बोलण्यावरून अॅंड्र्यूला कळून चुकले कि नक्कीच काहीतरी गडबड आहे, असं वाटत होतं कि अभिजीतच्या तोंडून कोणी दुसरच बोलतंय. पण चेहऱ्यावर तसं काहीही न दाखवता अॅंड्र्यू म्हणाला,

"हो का. मग दाखव आम्हाला. कुठे आहे ते."

अभिजीत: माझ्या मागे या. 

असं म्हणून अभिजीत पिरामिड मध्ये गेला. त्याच्या मागे अॅंड्र्यू आणि प्रोफेसर गेले. अभिजीत त्या पिरामिडच्या भुलभुलैयात इतक्या सफाईदारपणे चालत होता जसं कि तो अनेक वर्षांपासून इथे रहातोय. पण खरंतर कॅप्टन गिनयू त्याला सगळं मार्गदर्शन करत होता आणि प्रत्येक क्षणाला अॅंड्र्यूचा अभिजीत वरील संशय बळकट होत होता. बराच वेळ चालल्यावर ते एका ठिकाणी येऊन थांबले. ती जागा इतर जागांपेक्षा थोडी वेगळी होती. तिथे एकच चेम्बर होत. ज्याला दरवाजा होता आणि तो बंद होता. अभिजीतने थोडं ताकदीने दरवाजा लोटला. दरवाजा उघडला गेला. 

अभिजीत: इथे आहे ते‌.

असं म्हणून तो आत गेला. त्याच्या मागे अॅंड्र्यू आणि प्रोफेसर आत गेले. आत घुप्प अंधार होता. 

अॅंड्र्यू: अभिजीत, कुठे आहेस तु? आता कुठे जायचे आहे?

पण अभिजीतने काहीच उत्तर दिले नाही. अचानक खाड् असा जोरदार आवाज झाला. अॅंड्र्यूने पटाकन आपल्या 3 डायमेन्शनल पॉकेट मधून एक टॉर्च काढला. तो टॉर्च ऑन केल्याबरोबर तिथे सर्वत्र प्रकाश पसरला. ते चेंबर पूर्ण रिकामे होते. तिथे अॅंड्र्यू आणि प्रोफेसरांशिवाय कोणीही नव्हते. त्या चेंबरचा दरवाजा तर केव्हाच बंद झाला होता. अॅंड्र्यूने तो दरवाजा उघडण्याचा प्रयत्न केला. मात्र तो दरवाजा उघडण्याच नाव घेत नव्हता. अॅंड्र्यूची चिंतीत मुद्रा पाहून प्रोफेसरांनी विचारल,

"काय झालं? आणि अभिजीत असा अचानक कुठे गायब झाला?"

अॅंड्र्यू: प्रोफेसर, माझा संशय खरा ठरला. अभिजीतच माईंड कंट्रोल केलं गेलंय. आपण कैद झालो आहोत....

                                                                  क्रमशः