प्रकरण १४

अ‍ॅटकिन्सनची तुकडी परत फिरल्यावर स्कॉटच्या आठ जणांच्या तुकडीची आगेकूच सुरु झाली. २३ डिसेंबरला वेड्यावाकड्या प्रदेशातून बाहेर पडून बर्फाचा टणक पृष्ठभाग असलेल्या प्रदेशात ते पोहोचले. ख्रिसमस इव्हला त्यांनी नेहमीच्या रेशनपेक्षा थोडा जास्त आहार घेतला. ख्रिसमसच्या स्वागतासाठी हे आवश्यक होतं असं स्कॉटचं मत पडलं !

अ‍ॅमंडसेनच्या तुकडीने ख्रिसमस इव्हला ८८'२५'' दक्षिण अक्षवृत्तावरील आपला शेवटचा डेपो कँप गाठला ! परतीच्या वाटेवर आवश्यक साधनसामग्रीची तरतूद त्यांनी आधीच करुन ठेवलेली होती. विस्टींगने बिस्कीटं आणि मिल्क पावडरचा वापर करुन पुडींग बनवलं ! दक्षिण धृवावर जालांडने दिलेल्या सिगारेट केसमधील सिगरेट्स अ‍ॅमंडसनने आपल्या सहका-यांना वाटल्या. इथून पुढे निघाल्यावर पुढचा डेपो १२४ मैलांवर होता. ८६'२४'' दक्षिण !

ख्रिसमसच्या दिवशी स्कॉटच्या तुकडीचं पुन्हा कपारी आणि टेकड्यांनी भरलेल्या प्रदेशाने स्वागत केलं. सावधपणे मार्ग काढत ते पुढे निघाले असतानाच अचानकपणे लॅशी अदृष्यं झाला !

एका भल्या मोठ्या बर्फाच्या कपारीत लॅशी उभाच्या उभा खाली गेला होता ! सुदैवाने लॅशीची हार्नेस स्लेजला अडकवलेली असल्याने तो कपारीच्या तळाशी कोसळला नाही. मात्रं दोराचा जोरदार हिसका त्याला बसला होता. लॅशी म्हणतो,

" ख्रिसमसच्या दिवशी आणि विशेषतः माझ्या वाढदिवशी असा हिसका बसणं हे फारसं सुखावह नव्हतं ! ज्या कपारीत मी हार्नेसला बांधलेल्या दोराच्या सहाय्याने लटकत होतो, ती ५० फुटांवर खोल आणि किमान ८ फूट रुंद होती !"

स्कॉटच्या स्लेजवर असलेल्या दोराच्या सहाय्याने  एडगर इव्हान्स, बॉवर्स आणि क्रेनने लॅशीला वर खेचून काढलं.

" हॅपी बर्थडे लॅशी !"

लॅशीला वर काढल्यावर क्रेन म्हणाला ! कोणालाच हसू आवरेना. सुदैवाने लॅशीला कोणतीही दुखापत झालेली नव्हती, पण कपारीत लटकत राहील्यामुळे तो चांगलाच गारठला होता !

स्कॉटचा ख्रिसमस कँप

परतीच्या वाटेवर असलेल्या जालांडने आता कुत्र्यांशी शर्यत लावण्याचा नवीनच खेळ आरंभला होता ! लवकरात लवकर ग्लेशीयर उतरुन रॉस आईस शेल्फ गाठण्याची त्याला घाई झाली होती. अ‍ॅमंडसेनने मात्रं दिवसाला साडेसतरा मैलांच्यावर पल्ला वाढवण्यास साफ नकार दिला होता. दिवसाचे सोळा तास ते स्लीपींग बॅगमध्ये विश्रांती घेत होते. ग्लेशीयरवरुन रॉस आईस शेल्फवर उतरण्याच्या कठीण मार्गावरील वाटचालीसाठी आपली शक्ती वाचवणं त्यांच्यादृष्टीने महत्वाचं होतं.
२६ डिसेंबरला स्कॉटने ८६ अंश दक्षिण अक्षवृत्त ओलांडलं. समुद्रसपाटीपासून ते ८००० फूट उंचीवर पोहोचले होते.

२४ नोव्हेंबरला परत फिरलेले डे आणि हूपर २१ डिसेंबरला केप इव्हान्सला येऊन पोहोचले. त्यांच्याकडून स्कॉटने पूर्वी ठरलेला बेत बदलून कुत्र्यांच्या तुकडीला आणखीन पुढे नेल्याची सिम्प्सनला कल्पना आली.

" कुत्र्यांची तुकडीतील किती कुत्रे परत येतील आणि आले तर कोणत्या परिस्थितीत असतील याची काही खात्री देता येत नाही !" स्कॉटने सिम्प्सनला निरोप दिला होता, " कोणत्याही परिस्थितीत एक टन डेपोवर साधनसामग्रीची तजवीज करून ठेव !"

कुत्र्यांसह मेयर्स आणि डिमीट्री १५ डिसेंबरपर्यंत परत येतील अशी सिम्प्सनची अपेक्षा होती. मात्रं स्कॉटने त्यांना ११ डिसेंबरला बिअर्डमूर ग्लेशीयरपर्यंत नेल्याची डे आणि हूपरलाही कल्पना नव्हती. ते न परतल्यामुळे सिम्प्सनने डे आणि हूपरची एक टनाच्या डेपोकडे रवानगी केली.

२८ डिसेंबरला इव्हान्सच्या तुकडीतील स्लेजवरच्या सामानात काहीतरी गडबड असल्याचं स्कॉटच्या ध्यानात आलं. स्वतः स्कॉट आणि लॅशीलाही ती स्लेज सहजपणे ओढणं जमत नव्हतं. अखेरीस स्कॉटने स्लेजवर लादलेलं सामान उतरवून पुन्हा बांधण्याची सूचना केली. इव्हान्स आणि लॅशी मोटरस्लेज नादुरुस्त झाल्यापासून स्लेज ओढत होते, परंतु इव्हान्सची प्रकृती खालावल्याचं स्कॉटच्या नजरेस आलं होतं.

स्कॉटला त्यावेळी कल्पना नसली तरी इव्हान्सला स्कर्व्हीने ग्रासलं होतं ! तो स्कर्व्हीच्या सुरवातीच्या स्टेजला होता !

अ‍ॅमंडसेनच्या तुकडीने धृवीय पठाराचा माथा गाठला होता ! उत्तरेच्या दिशेने अ‍ॅक्सेल हेइबर्ग ग्लेशीयरकडे त्यांची वाटचाल सुरु झाली !

स्कॉटच्या तुकडीची दक्षिणेकडे आगेकूच सुरुच होती. स्लेजवर लादण्यात आलेल्या सामानाची स्कॉटच्या सूचनेबरहुकूम पुनर्रचना केल्यावर इव्हान्सचीही प्रगती समाधानकारक होती. स्कॉटच्या मतानुसार ३० डिसेंबरला त्यांनी शॅकल्टनचं वेळापत्रक गाठलं होतं. बर्फाच्या लाटांवरुन प्रवास करणं त्यांना जिकीरीचं जात असलं तरी पूर्वीपेक्षा परिस्थिती बरीच सुधारलेली होती.

३१ डिसेंबर ला स्कॉटने ८६'५६'' दक्षिण अक्षवृत्त गाठलं. इथे त्याने आपल्या स्लेज संपूर्णपणे सुट्या करुन परत जोडणी करण्याचा घाट घातला ! स्लेजची मूळची बारा फूट लांबी कमी करुन दहा फूट करण्याची त्याची योजना होती. वजन कमी झाल्यामुळे स्लेज ओढण्यास सोपं जाणार होतं.  हे काम काही तासांत आवरेल अशी स्कॉटची अपेक्षा होती, परंतु त्याला तब्बल आठ तास लागले होते. त्यातच एडगर इव्हान्सच्या हाताला मोठी जखम झाली ! ८७ अंश अक्षवृत्ताच्या अगदी जवळ असलेल्या या डेपोला स्कॉटने नाव दिलं ३ डिग्री डेपो ! ८ दिवसांच्या अन्नसामग्रीची इथे तजवीज करुन ठेवण्यात आली होती.

३ डिग्री डेपो - ८६'५६'' अंश दक्षिण अक्षवृत्त

अ‍ॅमंडसेनची तुकडी उत्तरेच्या मार्गावर होती. स्कीईंग करणा-यांना स्लेजच्या कमी वेगाशी जुळवून घेताना कसरत करावी लागत होती. ८७ अंश दक्षिण अक्षवृत्त ओलांडून त्यांनी अ‍ॅक्सेल हेइबर्ग ग्लेशीयरची वाट धरली होती.

दक्षिण धृवाच्या मार्गावर  असताना धुकं आणि हिमवादळामुळे अ‍ॅमंडसेनच्या तुकडीला आसपासच्या परिसराचं निरीक्षण करता येणं शक्यंच नव्हतं. मात्रं आता मोकळ्या हवामानात तो सर्व प्रदेश त्यांच्या नजरेस पडत होता. मात्रं त्यामुळे आता निराळीच समस्या उभी राहीली होती. आसपासच्या प्रदेशात त्यांना ओळखीच्या खुणा आढळत नव्हत्या ! अ‍ॅमंडसेनला दूर अंतरावरचं स्पष्ट दिसू शकत नसे, त्यामुळे त्याचा गोंधळ उडाला होता. भरीला रोवलेले खुणेचे झेंडेही दिसून येत नव्हते ! अशा गोंधळलेल्या अवस्थेतच काही मैलांचं अंतर काटल्यावर दूरवर बुचर्स शॉपच्या परिसरातील पर्वतशिखरं त्यांच्या दृष्टीस पडली !

स्कॉट आणि अ‍ॅमंडसेनच्या तुकड्यांमध्ये यावेळी जेमतेम १०० मैलांचं अंतर होतं ! अ‍ॅमंडसेन दक्षिण धृवीय पठारावरुन अ‍ॅक्सेल हेइबर्ग ग्लेशीयरच्या मार्गावर होता, तर स्कॉट बिअर्डमूर ग्लेशीयरवरुन धृवीय पठाराकडे सरकत होता !

विस्टींगला दातदुखीने ग्रासलं होतं. त्याला एक पाऊलही पुढे टाकणं अशक्यं झालं होतं. विस्टींग म्हणतो,
" दक्षिण धृवाच्या पठारावर डेंटीस्ट मिळणं अशक्यंच होतं. मी अ‍ॅमंडसेनला माझा दात उपटण्याची विनंती केली आणि त्याने आनंदाने ती मान्य केली. त्याने माझा दात उपटला तेव्हा उरलेले सर्व दात मुळापासून हादरले होते !"
१ जानेवारी १९१२ ला चॉकलेट आणि चहाच्या कपाने स्कॉटच्या तुकडीने नववर्षाचं स्वागत केलं. ग्लेशीयरवरुन चढाई करत त्यांनी समुद्रसपाटीपासून सुमारे ९६०० फूट उंची गाठली. स्लेजची लांबी आणि वजन कमी झाल्यामुळे त्यांची वाटचाल समाधानकारक रितीने सुरु होती. दक्षिण धृव १७० मैलांवर होता.

अ‍ॅमंडसेनने एव्हाना डेव्हील्स ग्लेशीयर गार्डन गाठलं होतं ! परतीच्या वाटेवर वाट चुकून ते माऊंट हॅसेल, माऊंट जालांड आणि माऊंट हॅन्सनच्या समोरच्या समतल प्रदेशात पोहोचले होते ! मात्रं वाट चुकणं त्यांच्या पथ्यावर पडलं होतं, कारण त्या वाटेवर पोहोचल्यामुळे डेव्हील्स बॉलरुमच्या टेकड्या आणि फसव्या कपारींनी भरलेल्या परिसरातून मार्गक्रमण करणं टळलं होतं ! अ‍ॅमंडसेन म्हणतो,

" डेव्हील्स बॉलरुमच्या प्रदेशाला बगल देऊन डेव्हील्स गार्डनच्या मार्गाला लागल्याचं ध्यानात आल्यावर आम्ही सुटकेचा नि:श्वास टाकला ! वी वेअर ब्लडी लकी !"
डेव्हील्स गार्डनच्या प्रदेशात पोहोचल्यावरही आपण नेमक्या कोणत्या भागात आलो आहोत याची त्यांना कल्पना नव्हती. वेगळ्याच वाटेने परतल्यामुळे जाताना रोवलेले खुणेचे झेंडेही त्यांना दिसून येत नव्हते ! डेव्हील्स ग्लेशीयरच्या पायथ्याशी असलेला आपला डेपो कँप नेमका कुठे आहे याची त्यांना कल्पना येत नव्हती. जालांडच्या मते ते डेपोच्या पश्चिमेला होते तर अ‍ॅमंडसेन आणि इतरांचं मत बरोबर विरुध्द होतं !

जालांडला आलेला अंदाज अचूक असल्याचं लवकरच त्यांच्या ध्यानात आलं. पूर्वेची दिशा पकडल्यावर काही अंतरावर त्यांना खुणेचा मार्कर आढळून आला ! त्याच मार्गाने सुमारे ८ मैलांवर डेपो असावा असा अ‍ॅमंडसेनचा अंदाज होता. डेपोपर्यंत पोहोचून तिथली अन्नसामग्री हस्तगत करणं आवश्यक होतं, परंतु दिवसभराची १५ मैलांची वाटचाल आधीच केल्यामुळे स्वतः अ‍ॅमंडसेनला चांगलाच थकवा जाणवत होता.

जालांड आणि हॅन्सनला मात्रं श्रमांची पर्वा नव्हती ! जालांडची स्लेज पूर्ण रिकामी करुन ते डेपोच्या शोधात बाहेर पडले !
नॉर्वेतील टेलीमार्क शहराचा रहिवासी असलेला जालांड स्कीईंग करण्यात तरबेज होता. त्याच्या वेगाशी जुळवून स्लेज चालवणं हॅन्सनला जड जात होतं ! अ‍ॅमंडसेनच्या अंदाजापेक्षा डेपो बराच दूरवर होता. जालांड म्हणतो,

" वा-याचा जोर हळूहळू वाढत होता. धुक्यामुळे आम्ही नेमके कोणत्या दिशेने जातो आहोत याचा अंदाज येत नव्हता. डेपो न सापडल्यास आम्हांला उघड्यावरच मुक्काम करावा लागला असता. आमच्यापाशी स्लीपींग बॅग्जही नव्हत्या !"
सुदैवाने काही वेळाने धुक्याचा पडदा उठला आणि दोन मैलांवर असलेला डेपो त्यांच्या नजरेस पड्ला. डेपो आठ मैलांवर असेल असा अ‍ॅमंडसेनचा अंदाज होता, परंतु प्रत्यक्षात ते अकरा मैलांचं अंतर पार करुन आले होते ! डेपोमध्ये थोडी विश्रांती घेऊन त्यांनी रिकाम्या स्लेजवर साधनसामग्री लादली आणि परतीची वाट पकडली.

आपल्या कँपमधून निघाल्यापासून दहा तासांनी जालांड आणि हॅन्सन सामग्रीसह परतले होते ! झोपेची पर्वा न करता अ‍ॅमंडसेन त्यांची वाट पाहत होता !

" त्या दोघांचं कौतुक करावं तेवढं थोडंच आहे !" अ‍ॅमंडसेन म्हणतो, " दिवसभरात त्यांनी तब्बल बेचाळीस मैल  अंतर काटलं होतं ! शारिरीक श्रम हा शब्दंच त्यांच्या शब्दकोशात नव्हता ! हॅन्सनच्या स्लेजला असलेले कुत्रेही प्रचंड दमलेले असले तरीही ठणठणीत होते !"
कुत्र्यांची ही उपयुक्तता स्कॉटला कळली असती तर ?

उत्तरेकडे शास्त्रीय संशोधनासाठी गेलेल्या स्कॉटच्या मोहीमेतील लोकांना घेण्यासाठी टेरा नोव्हा रॉबर्ट्सन बे मधील केप आद्रेला पोहोचलं. मात्रं घाईघाईने जहाज गाठावं लागल्याने लेव्हीकने गोळा केलेले काही नमुने तिथेच सोडून यावं लागलं.
३ जानेवारीला स्कॉटची तुकडी ८७'३२'' दक्षिण अक्षवृत्तावर पोहोचली.  पूर्वी ठरलेल्या योजनेप्रमाणे चार जणांची तुकडी इथून केप इव्हान्सला परतणार होती.

" क्रेन, तुला सर्दी झालेली दिसते !" स्कॉट क्रेनला म्हणाला.

क्रेनने स्कॉटकडे रोखून पाहीलं. स्कॉटचा उद्देश त्याच्या ध्यानी आला होता. क्रेनची केप इव्हान्सला रवानगी होणार होती !

" मी समजू शकतो सर !" क्रेन शांतपणे उत्तरला.

क्रेनबरोबर स्कॉटने टेडी इव्हान्स आणि लॅशीला परत पाठवण्याचा निर्णय घेतला होता. पाच माणसांची तुकडी दक्षिण धृवाच्या दिशेने पुढे जाणार होती ! पुढे जाणा-यांत स्वतः स्कॉट, विल्सन, ओएट्स, एडगर इव्हान्स यांचा समावेश होता. शेवटच्या क्षणी पूर्वीच्या योजनेत बदल करुन स्कॉटने बॉवर्सचाही ' पोलर पार्टी ' मध्ये समावेश केला. बॉवर्स म्हणतो,

" टेडी इव्हान्स दक्षिण धृवावर जाणार नाही याची मला जवळपास खात्री होती. त्याने कितीही उत्साह दाखवला तरी त्याची शारिरीक क्षमता कमी पडणार होती हे उघड होतं !"
" स्कॉटने शेवटच्या क्षणी बॉवर्सला पुढे नेण्याचा निर्णय घेतला !" टेडी इव्हान्स म्हणतो, " लॅशी आणि क्रेनसह  केप इव्हान्सला परत जाण्याविषयी त्याने मला विचारताच मी अर्थातच होकार दिला. ७५० मैलाचा परतीचा प्रवास आम्ही तिघे करु शकतो याची मला खात्री होती !"

" मी आणि क्रेन पूर्णपणे सक्षम असलो, तरीही पोलर पार्टीत किती़जण जाऊ शकतील यावर मर्यादा होती." लॅशीने आपल्या डायरीत नोंद केली, " मी केप इव्हान्स ऐवजी हट पॉईंटला राहण्याचा विचार स्कॉटला बोलून दाखवला. काही अडचण उद्भवलीच तर परतीच्या वाटेवर मी त्यांना मदत करु शकणार होतो, परंतु स्कॉटने नकार दिला.  पुढच्या मोसमात आम्हाला मदतीसाठी म्हणून खेचरं येणार होती ! या खेचरांची देखभाल करण्याचं काम त्याने माझ्यावर सोपवलं ! काही कारणाने खेचरं आली नाहीत तर मात्रं मी हट पॉईंटला राहणार होतो ! आम्ही इथपर्यंत केलेल्या सहकार्याबद्दल त्याने आमचे मनापासून आभार मानले."
आपल्या पत्नीला लिहीलेल्या पत्रात विल्सन म्हणतो,
" पोलर पार्टीत माझा समावेश झाला आहे. सुमारे पंधरा दिवसांत आम्ही दक्षिण धृव गाठू असा माझा अंदाज आहे. एकंदर विचार करता एखादं स्वप्नं खरं व्हावं असाच आमचा हा प्रवास आहे !"
ओएट्सने आपल्या आईच्या नावाने पत्रं लिहीलं.
" ३ जानेवारी १९१२ - दक्षिणेच्या पठारावरुन मी हे पत्रं तुला लिहीत आहे. मी स्कॉट आणि इतरांबरोबर धृवावर जातो आहे ! त्यामुळे आणखीन वर्षभर मी घरी परत येऊ शकणार नाही ! शॅकल्टन पॉईंटपासून आम्ही जेमतेम ५० मैलांवर आहोत !"
आपल्या पत्रात ओएट्सने पुढे काही पुस्तकं पाठवण्याची सूचना केली. परतीच्या वाटेवर अभ्यास करण्याचा त्याचा विचार होता ! आपल्या डायरीत त्याने पाय दुखत असल्याची नोंद केली.

स्कॉटने आपल्या पत्नीच्या - कॅथलीनच्या नावाने तपशीलवार पत्रं लिहून आतापर्यंतची प्रगती कळवली.
" दक्षिण धृवावर पोहोचल्यावरही आणखीन एक वर्ष अंटार्क्टीकामध्ये राहाण्याचा माझा विचार आहे. मी हाती घेतलेलं शास्त्रीय संशोधनाचं काम पूर्ण करण्यास मला एवढा वेळ निश्चितच लागेल !"
स्कॉटने मेयर्ससाठी टेडी इव्हान्सकडे तोंडी निरोप दिला होता.

" पूर्वी ठरलेल्या योजनेत थोडासा बदल झालेला आहे ! साधारण फेब्रुवारीच्या मध्यावर ८२ ते ८३ अंश दक्षिण अक्षवृत्ताच्या दरम्यान आम्हाला गाठण्याच्या हिशेबाने कुत्र्यांसह तू प्रस्थान ठेव ! परतीच्या वाटेवर केप इव्हान्स गाठण्यासाठी आम्हांला त्यांच्या मदतीची गरज लागण्याची शक्यता आहे !"
दक्षिण धृवावर जाणा-या शेवटच्या तुकडीत चार सदस्यांचा समावेश असेल या हिशेबाने सर्व अन्नसामग्रीची  त्या प्रमाणात वाटणी करुन पॅकींग करण्यात आलं होतं. परंतु स्कॉटच्या निर्णयामुळे अन्नसामग्रीची नव्याने वाटणी करावी लागणार होती.  त्याचप्रमाणे आवश्यक इंधनाचे सीलबंद कॅन उघडून त्याचीही वाटणी करण्याचं काम उभं राहीलं होतं.  परतीच्या वाटेवरील प्रत्येक डेपोवर लॅशी, क्रेन आणि स्कर्व्हीची सुरवात झालेल्या टेडी इव्हान्सला साधनसामग्रीचं हे नियोजन करावं लागणार होतं !

टेडी इव्हान्सच्या तुकडीने आपलं स्कीईंगचं साहीत्य मागील डेपोवर ठेवलं होतं. स्कॉटने बॉवर्सला पुढे नेण्याचा निर्णय घेतला तरी बॉवर्सला पदयात्रा करणं भाग होतं. स्कॉट, विल्सन, ओएट्स आणि एडगर इव्हान्स मात्र स्कीईंग करु शकत होते.

शेवटच्या क्षणी बॉवर्सचा पोलर पार्टीत समावेश करण्याच्या स्कॉटच्या निर्णयाचा परिणाम काय होणार होता ?

४ जानेवारीला अ‍ॅमंडसेनची तुकडी बुचर्स शॉपला पोहोचली ! दक्षिण धृवाच्या दिशेने जाताना धुकं आणि वादळातून या परिसरातून गेल्यामुळे स्वच्छ हवामानात हा प्रदेश पूर्णपणे अनोळखी भासत होता ! तीक्ष्ण नजरेच्या हेन्सनने मात्रं आपल्या डेपोची जागा नेमकी शोधून काढली !

बुचर्स शॉपच्या आसपास असलेल्या अनेक हिमशिखरांच्या उंचीचा आपण केलेला अंदाज साफ चुकीचा असल्याचं अ‍ॅमंडसेनच्या ध्यानात आलं ! ज्या शिखरांची उंची १८ ते २० हजार फूट असल्याचं त्याने राजा हकूनला लिहीलेल्या पत्रात नमूद केलं होतं, ती प्रत्यक्षात ९ ते १० हजार फूट असल्याचं त्याला आढळून आलं !

बुचर्स शॉपवरील साधनसामग्री स्लेजवर लादून त्यांनी अ‍ॅक्सेल हेइबर्ग ग्लेशीयरचा उतार उतरण्यास सुरवात केली. खाली असलेलं रॉस आईस शेल्फ त्यांना खुणावत होतं. ३००० फूट उतरल्यावर त्यांनी दिवसभराचा प्रवास आवरता घेतला.

४५ दिवसांनी अ‍ॅक्सेल हेइबर्ग ग्लेशीयरवरुन ते खाली उतरत होते !

६ जानेवारीला स्कॉटने ८८ अंश दक्षिण अक्षवृत्त ओलांडलं. स्कॉटने वाटेत स्कीईंगचं साहीत्या ठेवून पायी चालण्याचा निर्णय घेतला होता, परंतु लवकरच त्याला आपल्या निर्णय बदलावा लागला ! तसंच चार ऐवजी पाच माणसांचं जेवण बनवण्यासाठी लागणारा वेळ बराच जास्तं असल्याचं त्याच्या ध्यानात आलं.

" पाच माणसांचं जेवण बनवण्यासाठी तुलनेने अर्धा तास जास्तं लागत होता !" स्कॉट म्हणतो, " हा विचार माझ्या आधी डोक्यातच आला नव्हता !"

लॅशी, क्रेन आणि टेडी इव्हान्स ८६'५६'' अक्षवृत्तावरील ३ डिग्री डेपोमध्ये पोहोचले. आपलं स्कीईंगचं साहीत्य ताब्यात घेऊन त्यांनी केप इव्हान्सची वाट पकडली. क्रेन आणि इव्हान्सला स्नो ब्लाईंडनेसचा त्रास जाणवत होता. परंतु त्यांच्या स्लेजला स्लेजमीटर नसल्याने नेमकं किती अंतर आपण पार केलं हे त्यांना कळून येत नव्हतं !

अ‍ॅमंडसेनने माऊंट बेटीच्या पायथ्याशी असलेला आपला डेपो गाठला. स्कीईंग करत असल्याने अ‍ॅमंडसेन, जालांड आणि हॅलन ग्लेशीयरच्या उतारावरुन सफाईदारपणे उतरुन आले होते, परंतु स्लेज हाकारणा-या विस्टींग आणि हॅन्सनला मात्रं खाली उतरणं तितकंसं सोपं गेलं नव्हतं. अनेकदा त्यांना वेडीवाकडी वळणं घ्यावी लागली होती. कुत्र्यांच्या वेगावर नियंत्रण ठेवणं हेदेखील कौशल्याचं काम होतं.

त्यांच्याजवळ आता १२ कुत्रे उरले होते.  विस्टींग आणि हॅन्सनने माऊंट बेटीचा माथा गाठला आणि तिथे मार्कर उभारला. अ‍ॅमंडसनच्या हस्ताक्षरातील संदेश, १७ लिटर पॅराफीनचा टिन आणि २० काड्यापेट्या  त्यांनी तिथे ठेवल्या होत्या.