भजन २१ ते २५
भजन - २१
अखिल विश्व मंदिर माझ्या आत्ममूर्तिचे ।
खेळ हे निसर्गे त्याच्या कार्य-पूर्तिचे ॥धृ॥
वाहती नदी-सागर हे, स्नान घालण्या तयासी ।
पृथ्वी हेच सिंहासन त्या चक्रवर्तिचे ॥माझ्या०॥१॥
वसंतबाग फुलला फलला, हार अर्पिण्या तयासी ।
सुंगधित चंदनकाष्ठे, गंध हे पुजे ॥माझ्या०॥२॥
पृथ्वी अन्न शिजले जे जे, भोग द्यावयास यासी ।
जळति द्रव्य-धातू सगळे, हवन होतसे ॥माझ्या०॥३॥
सूर्यचंद्र नंदादिप हे, जळति ज्योत द्यावयासी ।
पवन मंद वाहे सुखवी, हृदय हे तिचे ॥माझ्या०॥४॥
निर्विकल्प चिद् आत्मा हा, भोगुनी अभोक्ता राही ।
दास सांगतो तुकड्या हे भाव स्फूर्तिचे ॥माझ्या०॥५॥
भजन - २२
भोग हा चुकेना कोणा, देव-दानवा ।
सृष्टि भोग भोगी देही, मागचा नवा ॥धृ॥
संत-साधु योगी-मौनी, प्राक्तना चुकविना कोणी ।
मृत्युपरी पावे ग्लानी, दुःख या जिवा ॥कोणा०॥१॥
ब्रह्मनिष्ठ नारद स्वामी, भोग-भ्रसे रतला कामी ।
आपणची स्त्रीच्या उर्मी, प्रसवला भवा ॥कोणा०॥२॥
पुत्री विधात्याने धरली, पितृ-भावना ही हरली ।
भिल्लिणिची प्रीती स्फुरली, भोळिया शिवा ॥कोणा०॥३॥
सुख-दुःख दैवे पावे, सकळ शास्त्रियांसी ठावे ।
सांगतसे तुकड्या भावे, येई अनुभवा ॥कोणा०॥४॥
भजन - २३
व्हा उभे धर्म-रक्षणा, धैर्य हे कां सोडता ? ।
गर्जु द्या वीर-गर्जना, मार्ग हा कां मोडता? ॥धृ॥
(अंतरा)
चमकु द्या रक्त वीरांचे ।
उघडु द्या कर्ण शूरांचे ।
फोडु द्या भंड क्रूरांचे ।
द्या प्राण रणी खोचुनी, हात हे कां जोडता ? ॥१॥
(अंतरा)
श्रीकृष्ण आमुचा ईश ।
सांगतो हाचि संदेश ।
ठाऊके आर्य-पुत्रास ।
लागेल पाप नैकता, वचन हे कां खोडता ? ॥२॥
(अंतरा)
गाईचे वाचवा प्राण ।
अबलासी द्या जिवदान ।
राखा वडिलांचा मान ।
चला उठा उठा तरुण हो ! वेळ ही का दवडिता ? ॥३॥
(अंतरा)
आळवा प्रभूसी ध्यानी ।
मागा यश या संग्रामी ।
घ्या उडी उधळवा उर्मी ।
तुकड्याचि आस ही पुरी, होउ द्या का तोडता ? ॥४॥
भजन - २४
किती बघशि अंत आमुचा ? श्रीहरी ! ये धावुनी ।
सुख नाहि जगी तुजविना, भाव हा घे पाहुनी ॥धृ॥
(अंतरा)
जग नाशिवंत हे चळले ।
मेंढरावाणि खळबळले ।
हे जया ज्ञानिया कळले ।
नच राहि जरा तुजबिना, दया मनि घे निरखुनी ॥१॥
(अंतरा)
हा विषय विषासम भासे ।
लागलो तुझ्या अम्हि कासे ।
नच त्रास कुणाचा सोसे ।
या अशा लेकरा करी, सख्या घे ये उचलुनी ॥२॥
(अंतरा)
कोवळे मनाचे आम्ही ।
संस्कारजन्य अति कामी ।
लागलो अता तव नामी ।
तुकड्यादास भेट दे हरी ! चित्त झुरते गाउनी ॥३॥
भजन - २५
प्रभु ! बोल बोल अनमोल, प्रेम तू का सोडला ? ।
विपरीत असा हा काळ, भारता का ओढला ? ॥धृ॥
(अंतरा)
शेतीत पिके ना होती ।
ऋतु काळवेळ ना बघती ।
दुःखद विघ्ने कोसळती ।
हे सर्व दिसुनिया असे, बघवते हे का तुला ? ॥१॥
(अंतरा)
अन्नान्न भरतभू झाली ।
कांचने होति ओतियली ।
ती वेळ कुठे रे ! गेली ? ।
रुसलासि अम्हावरि काय, कृपा कर का ओढला ? ॥२॥
(अंतरा)
अति शूर धुरंधर होते ।
प्राणापरि जपसी त्याते ।
ते भक्त तुझे का होते ? ।
लेकरा विसरुनी अता, मार्ग हा का मोडला ? ॥३॥
(अंतरा)
देवळे स्मशाने झाली ।
अबलांची इभ्रत गेली ।
दास्यात भरतभू पडली ।
तुज कसे शोभते हरी ! ब्रीद-पथ का सोडला ? ॥४॥
(अंतरा)
गर्जती पुराणि ज्ञाते ।
'राखील प्रभू आम्हाते' ।
किती वेळ ? सांग तरि बा ! ते ।
तुकड्याची हाक घे आता, प्रेम अधि का जोडला ? ॥५॥