तुळशीमहात्म्य - अभंग ३३९५ ते ३४०८
३३९५.
वैकुंठाहुनी आली । धन्य तुळशी माउली ॥१॥
वंदिती जया हरिहरा । सर्व करिती नमस्कारा ॥२॥
देव इंद्रादिक सर्व । तुळशी पूजनें गौरव ॥३॥
ऎशी तुळशी माउली । एका जनार्दनीं वंदिली ॥४॥
३३९६.
धन्य तुळशीचा महिमा । नाहीं आणीक उपमा ॥१॥
प्रात:काळीं दरुशन । घडतां पुण्य कोटीयज्ञ ॥२॥
नाम वदतां हे तुळशी । इच्छीलें पुरवीं मानसीं ॥३॥
तुळशी नामाचा निजछंद । एका जनार्दनीं आनंद ॥४॥
३३९७.
तुळशीचें पान । एक त्रैलोक्या समान ॥१॥
उठोनियां प्रात:काळीं । वंदी तुळशी माउली ॥२॥
मनींचे मनोरथ । पुरती हेंचि सत्य ॥३॥
तुळशीचे चरणीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
३३९८.
तुळशी काष्ठाची माळ । गळां घालावी निर्मळ ॥१॥
होतां एकचि स्नान । सर्व तीर्थांचे मार्जन ॥२॥
नित्य वंदितां तुळशी । काळ पळे देशोदेशीं ॥३॥
तुळशीचें पाणी । वसे त्रैलोक्यचरणीं ॥४॥
एका जनार्दनीं ध्याऊं । नित्य पाहूं तुळशीसी ॥५॥
३३९९.
तुळशी ऎसें नाम । वदतां हरे क्रोध काम ॥१॥
नाहीं आणीक साधन । एक पूजन तुळशीचें ॥२॥
न लगे तीर्थाटन जाणें । नित्य पूजनें तुळशीसी ॥३॥
योगयाग न लगे काहीं । तुळशीवांचुनी देव नाहीं ॥४॥
तुळशीचे ठायीं वसे । एका जनार्दन देव भासे ॥५॥
३४०१.
जोडोनियां पाणी । वंदा तुळशी निशिदिनीं ॥१॥
द्वारी घालुनी वृंदावन । वरी तुळशी बीजारोपण ॥२॥
तया घालितां हो पाणी । पाप नुरेची मेदिनीं ॥३॥
तुळशीची सेवा । एका जनार्दनीं देवा ॥४॥
३४०२.
देव तुष्टे एकापानीं । सहस्त्रपाणी देतुसे ॥१॥
पुरे एक तुळशीपान नाहीं आणीक कारण ॥२॥
जन्मजन्मांतरींची सेवा । फ़लद्रुप होय देवा ॥३॥
पूजनाचे भावें जाण । एकाजनार्दनीं तुष्टे आपण ॥४॥
३४०३.
कोणे एके दिनीं । तुळशीं घालितां हो पाणी ॥१॥
देव मानी त्याचा भार । तोडितसे वेरझार ॥२॥
शीण भाग काहीं । तया येऊं देत नाहीं ॥३॥
ऎसा कपाळु जनार्दन । एका वंदितसे चरण ॥४॥
३४०४.
तुळशी वंदितां मस्तकीं । धन्य धन्य तिही लोकीं ॥१॥
तुळशी करतां नमस्कार । उतरे पार संसार ॥२॥
तुळशीचे नाम घेतां । हरे भवभवयाची चिंता ॥३॥
तुळशीचा करतां जप । नुरे पाप जन्मांतरींचें ॥४॥
तुळशीची करता सेवा । होय देवा प्रिय तो ॥५॥
तुळशीचें अनुष्ठान । एका जनार्दनीं शरण ॥६॥
३४०५.
कलीमाजीं सोपा । तुळशी तुळशी मंत्र जपा ॥१॥
नको खटपट आणीक । तुळशी नामें उत्तम देख ॥२॥
आवडी धरुनी नाम घोका । म्हणे जनार्दनीं एका ॥३॥
३४०६.
पाहूं गेलों तुळशी बन । वृंदावनीं जनार्दन ॥१॥
मूळ डाळ पाहतां पान । तुळशी वास जनार्दन ॥२॥
तुळशीविण कोष्ठें जावो । तुळशीमाजीं दिसे देवो ॥३॥
एका जनार्दनीं भावो । तुळशी जाला कृष्ण रावो ॥४॥
३४०७.
तुळशी पाहतां आपोआप । सहज जाय पापताप ॥१॥
तुळशी सेवा रे जननी । जे पढिये जनार्दनीं ॥२॥
करितां प्रदक्षणा मनें । भवरोगा उपशमन ॥३॥
मुळीं निक्षेपितां जळ । कळिकाळा सुटे पळ ॥४॥
जिचे लागतां सिंतोडे । कर्माकर्म समूळ उडे ॥५॥
भावें करितां पूजन । भगवंती होय समाधान ॥६॥
मुळी मृत्तिका कपाळीं । जन्ममरणा होय होळी ॥७॥
सेवी एका जनार्दन । तुळशी सबाह्य हरी पूर्ण ॥८॥
३४०८.
धन्य भाग्याचे नारीनर । तुळशी नमस्कार करती ते ॥१॥
घेतां त्यांचे दरुदर्शन । नोहे पतन पूर्वजां ॥२॥
नाम जप अहर्निशीं । यम पळे भिउनी त्यांसी ॥३॥
ऐसा महिमा तुळशीचा । एका जनार्दनी साचा ॥४॥