अभंग २६ ते २८

२६.
ज्योत परब्रम्हीं होय । खेचरी दर्पणीनें पाहे ॥१॥
ईडा पिंगळा सुशुन्मा । तिन्ही पाहे ह्रदयभूवना ॥२॥
हळू हळू रीघ करी । सूक्ष्म ह्रदय अंतरीं ॥३॥
हदय कमळावरी जासी । जनी जणे मुक्त होसी ॥४॥
२७.
नाहीं आकाश घडणी । पाहा स्वरूपाची खाणी ॥१॥
स्वरूप हें अगोचर । गुरू करिती गोचर ॥२॥
गोचर करिताती जाणा । द्दष्टि दिसे निरंजना ॥३॥
नाहीं हात पाय त्यासी । जनी म्हणे स्वरूपासी ॥४॥
२८.
माझे मनीं जें जें होतें । तें तें दिधलें अनंतें ॥१॥
देह नेउनी विदेही केलें । शांति देउनी मीपण नेलें ॥२॥
मूळ नेलें हें क्रोधाचें । ठाणें केलें विवेकाचें ॥३॥
निज पदीं दिधला ठाव । जनी म्हणे दाता देव ॥४॥