अद्वैत - अभंग २४८१ ते २५००
२४८१
फिरलों मीं दशादिशा । वायां सोसा हाव भरी ॥१॥
नाहीं जाहलें समाधान । वाउगा शीण जाहला पोटीं ॥२॥
उरला हेत पंढरीसी । सुखरासी लाधली ॥३॥
एका जनार्दनीं सुखाचें भांडार । जोडिलें निर्धार न सरेची ॥४॥
२४८२
आणिकांचे धरितां आस । होतो नाश जीवित्वा ॥१॥
म्हणोनि निर्धारिलें मन । धरिलें ठाणें रामकृष्ण ॥२॥
न धांवे आतां कोठें मन । हृदयीं ध्यान धरिलें तें ॥३॥
एका जनार्दनीं प्राण । ठेविला जाण समूळ चरणीं ॥४॥
२४८३
मागें बहुतांसी सांभाळिलें । ऐसें वरदान ऐकिलें ॥१॥
म्हणवोनी धरिला लाहो । मनींचा संदेहो टाकुनी ॥२॥
अजामेळ पापराशी । नेला निज नित्य टाकुनी ॥३॥
तारिले उदकीं पाषाण । ऐसें महिमान नामाचें ॥४॥
एका जनार्दनीं जाहलों दास । नाहीं आस दुसर्याची ॥५॥
२४८४
उपाधीच्या नांवें घातियेलें शून्य । आणिका दैन्यवाणें काय बोलुं ॥१॥
टाकूनिइयां संग धरियेला देव । आतां तो उपाय दुजा नाहीं ॥२॥
सर्व वैभव सत्ता जयाचें पदरीं । जालों अधिकारी आम्हीं बळें ॥३॥
एका जनादनीं तोडियेला संग । जालों आम्हीं निःसंग हरिभजनीं ॥४॥
२४८५
सकळ प्रपंचाचे भान । तें तंव मृगजळासमान ॥१॥
जन्ममरणापरता । त्रिगुणातें नातळता ॥२॥
प्रपंचाची अलिप्त युक्ति । ऐसी आहे देहस्थिती ॥३॥
प्रपंची न दिसे भान । एका शरण जनार्दन ॥४॥
२४८६
उघड दाखविलें देवा । नाहीं सेवा घेतली ॥१॥
ऐसी प्रेमाची माउली । जगीं व्यापक व्यापली ॥२॥
नाहीं घालीत भार कांहीं । आठव देहीं रामकृष्ण ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । मन माझें नेलें चोरुन ॥४॥
२४८७
मनाचे माथां घातिला धोंडा । वासना कापुनी केला लांडा ॥१॥
जनीं लांडा वनीं लांडा । वासना रांडा सांडियलें ॥२॥
वासना सांडोनी जालों सांड्या । कामना कामिक म्हणती गांड्या ॥३॥
कामना सांडे विषयीं लाताडे । एका जनार्दनीं तयाची चाड ॥४॥
२४८८
मनाचें तें मन ठेविलें चरणीं । कुर्वडीं करुनी जनार्दनीं ॥१॥
ध्यानाचें तें ध्यान ठेविलें चरणीं । कुर्वडीं करुनी जनार्दनीं ॥२॥
ज्ञानाचें तें ज्ञान ठेविलें चरणीं । कुर्वडीं करुनी जनार्दनीं ॥३॥
शांतीची शांती ठेविली चरणीं । कुर्वंडी करुनी जनार्दनीं ॥४॥
दयेचि ते दया ठेविली चरणीं । कुर्वंडी करुनी जनार्दनीं ॥५॥
उन्मनी समाधी ठेविली चरणीं । कुर्वंडी करुनी जनार्दनीं ॥६॥
एका जनार्दनीं देहाची कुर्वंडी । वोवाळोनी सांडी जनार्दनीं ॥७॥
२४८९
एक भाव दुजा न राहो मनीं । श्रीरंगावांचुनी दुजें नाहीं ॥१॥
मनासी ते छंद आदर आवड । नामामृत चाड गोविंदाची ॥२॥
एका जनार्दनीं नाम वाचे गाऊं । आणिक न ध्याऊं दुजें कांहीं ॥३॥
२४९०
अवघें देवा तुजसमान । मज नाहीं भिन्न भिन्न ॥१॥
नाम वाचे सदा गाऊं । आवदी ध्याऊं विठ्ठल ॥२॥
वारंवार संतसंग । कीर्तनरंग उल्हास ॥३॥
एक जनार्दनीं सार । विठ्ठल उच्चार करुं आम्हीं ॥४॥
२४९१
भुक्ति मुक्तीचें कारण । नाहीं नाहीं आम्हां जाण ॥१॥
एक गाऊं तुमचें नाम । तेणें होय सर्व काम ॥२॥
धरलिया मूळ । सहज हातीं लागे फळ ॥३॥
बीजाची आवडी । एक जनार्दनीं गोडी ॥४॥
२४९२
लौकिकापुरता नोहे हा विभाग । साधलें अव्यंग सुखसार ॥१॥
अविट विटेना बैसलें वदनीं । नाम संजीवनीं ध्यानीं मनीं ॥२॥
बहुता काळांचें ठेवणें शिवाचें । सनकसनंदनाचेंक कुळदैवत ॥३॥
एका जनार्दनीं भाग्य तें चांगलें । म्हणोनि मुखा आलें रामनाम ॥४॥
२४९३
वेदाचा वेदार्थ शास्त्राचा शास्त्रार्थ । आमुचा परमार्थ वेगळाची ॥१॥
श्रुतीचें निजवाक्य पुराणींचे गुज । आमुचें आहे निज वेगळेंची ॥२॥
तत्त्वाचें परमतत्त्व महत्वासी आलें । आमुचें सोनुलें नंदाघरीं ॥३॥
एका जनार्दनीं ब्रह्माडांचा जीव । आमुचा वासुदेव विटेवरी ॥४॥
२४९४
गाढवासांगती सुकाळ लाथांचा । श्रम जाणिवेचा वायां जाय ॥१॥
आम्हांसी तों एक प्रेमाचे कारण । नामाचें चिंतन विठोबाच्या ॥२॥
एका जनार्दनीं आवडी हें माझी । संतचरण पुजीं सर्वकाळ ॥३॥
२४९५
दास्यत्वें चोखट । रामनामें सोपीं वाट ॥१॥
करितां लाधलें चरण । मना जाहलें समाधान ॥२॥
होतों जन्मोजन्मीं तापलों । तुमचे दरुशनें निवांत ठेलों ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । जनार्दन एकपणीं ॥४॥
२४९६
रामकृष्णनाम । कथा करूं कीर्तन ॥१॥
हाचि आम्हां मंत्र । सोपा दिसे सर्वत्र ॥२॥
संतांचे संगती । मुखीं नामामृत तृप्ती ॥३॥
बसो कीर्तनीं सदा । माझी मति गोविंदा ॥४॥
जनार्दनाचा एक । म्हणे माझी कींव भाका ॥५॥
२४९७
चरणाची सेवा आवडी करीन । कायावाचामन धरुनी जीवीं ॥१॥
यापरतें साधन न करीं तुझीं आण । हाचि परिपुराण नेम माझा ॥२॥
एका जनार्दनीं एकत्वें पाहिन । ह्रुदयीं ध्याईन जनार्दन ॥३॥
२४९८
मागें बहुतांनीं मानिला विश्वास । म्हणोनि मी दास जाहलों ॥१॥
कायावाचामन विकिलें चरणीं । राहिलों धरूनि कंठीं नाम ॥२॥
एका जनार्दनीं नामाचा प्रताप । भक्त आपोआप तरताती ॥३॥
२४९९
वायांविण करुं नये बोभाट । सांपडली वाट सरळ आम्हां ॥१॥
आतां नाहीं भय तत्त्वतां । ठेविला माथा चरणावरी ॥२॥
धरिल्या जन्माचें सार्थक । निवारला थोर धाक ॥३॥
गेला मागील तो शीण । तुमचें दरुशन होतांची ॥४॥
पूर्णपणें पूर्ण जाहलों । एका जनार्दनीं धालों ॥५॥
२५००
अवघा व्यापक दाविला । माझा संदेह फिटला ॥१॥
मन होतें गुंडाळलें । आपुलें चरणीं पैं ठेविलें ॥२॥
केलें देहाचें सार्थक । तुटला जन्ममरण धाक ॥३॥
नाहीं पहावया दृष्टी । अवघा जनार्दनीं सृष्टी ॥४॥
कार्यकरण हारपलें । द्वैत अवघें निरसलें ॥५॥
उडालें वैरियाचें ठाणें । आतां एकचि जहालें एकपणें ॥६॥
दुजा हेत हारपला । एका जनार्दनीं एकला ॥७॥