Get it on Google Play
Download on the App Store

श्रीनामदेवचरित्र - अभंग ३५९१ ते ३६१०

३५९१.

मालधनी घेउनी आलों असें घरा । तुम्ही कां दातार शिव्या देतां ॥१॥

द्रव्याचा मालक आणूनियां घरीं । ठेविला निर्धारीं काय भय ॥२॥

चलावें घरासी घ्यावी द्रव्यरासी । न देतां गणोबासी घेउन येतों ॥३॥

एका जनार्दनीं दामा पुढें आला । नामा विठोबाला कींव भाकी ॥४॥

३५९२.

जन्मांचा पोसणा तुझा मी पामर । काय आतां विचार केशिराजा ॥१॥

घरासी पैं जातां ताडतील मज । आतां तुझी लाज तुज देवा ॥२॥

म्हणे नाम्या न करीं काहीं चिंता । एका जनार्दनीं सर्वथा नुपेक्षी देव ॥३॥

३५९३.

नाम्या झडकरी जाई तूं घरासी । चिंता ती मानसीं करुं नको ॥१॥

तुझा छंद आहे माझिये मानसीं । तूं वेगीं घरासी जाय आतां ॥२॥

एका जनार्दनीं वंदुनी चरण । नामा आला जाण घरालागीं ॥३॥

३५९४.

दामशेटी म्हणे ऐवजाचा धनी । आणिला तो मजलागुनी दावी आतां ॥१॥

वंदुनी चरण म्हणे चला आंत । जगीं हें प्रख्यात करुं नका ॥२॥

एका जनार्दनीं बोलोनियां मात । धरियेला हात वडिलांचा ॥३॥

३५९५.

जाऊनियां आंत धोंड्यासी दाविलें । सुवर्ण तें जाहलें अंतर्बाह्य ॥१॥

तुमचें तें द्रव्य मोजूनियां घ्यावें । उरलें तें धाडावें गणोबासी ॥२॥

एका जनार्दनीं पाहूनियां दामा । आलिंगिला नामा सद्रदित ॥३॥

३५९६.

नामयासी बोलतसे दामशेटी । कोणाचे कर्णी गोठी सागूं नको ॥१॥

आपणांसी देवें द्रव्य हें दिधलें । तूं कां म्हणसी वहिलें द्यावें तया ॥२॥

एका जनार्दनीं भक्ताचा महिमा । वाढविणें पुरुषोत्तमा आपुलें काजा ॥३॥

३५९७.

आपुल्या काजासाठी । धावें भक्ताचिये पाठीं ॥१॥

ऐसा कृपाळू उदार । विटे उभा कटीं कर ॥२॥

एका जनार्दनीं शरण । भक्ताचे मनोरथ पुरती जाण ॥३॥

३५९८.

नाम्याचें कारण देवें नवल केले । धोंडोबाचे जाहलें सुवर्ण तें ॥१॥

गोणाई दामशेटीतें आनंद पैं जाहला । म्हणती भला भला नामा आमुचा ॥२॥

न कळे लाघव देवाचें सर्वथा । म्हणती नामा आमुचा कर्ता जाहला आतां ॥३॥

एका जनार्दनीं द्रव्याचिया आशा । विसरले सर्वेशा पांडुरंगा ॥४॥

३५९९.

घरचा वृत्तांत पाहुनी नयनीं । नामा तेचि क्षणीं राउळीं गेला ॥१॥

पायांवर भाळ ठेवुनी तत्वतां । म्हणे पंढरीनाथ सांभाळिलें ॥२॥

जन्माचा पोसणा दास तुझा दीन । तें त्वां वचन सत्य केलें ॥३॥

एका जनार्दनीं दासाचें धांवणें । देवाविण कोण करील तें ॥४॥

३६००.

मायबाप माझा सोयरा जिवलग । तूंचि पांडूरंग मजलागी ॥१॥

माझियाकारणें पुरविलें धन । केलें माझें संरक्षण मायबाप ॥२॥

म्हणोनियां डोई ठेवियेली पायीं । प्रेमभरित पाहीं नामा जाहला ॥३॥

एका जनार्दनीं देवाचा एकुलता । नामयापरता कोणी नाहीं ॥४॥

३६०१.

नामयाचें घर मोडलें एके दिनीं । मजुर तयालागुनी मिळेचिना ॥१॥

हिंडतां भागलें मजूर न मिळे । आले ते सकळ गृहालागीं ॥२॥

पांडुरंग तेथें होउनी मजूर । शाकारिलें घर नामयाचें ॥३॥

एका जनार्दनीं उणें नेदी भक्ता । आपण तत्वतां अंगे राबें ॥४॥

३६०२.

शाकार भारे मस्तकीं वाहिले । घर शाकारिलें नामयाचें ॥१॥

दामशेटी पुसे कोठील तूं कोण । येरु म्हणे जाण वस्ती येथें ॥२॥

बिर्‍हाड तुर्ती माझें राउळाभीतरीं । विठूजी निर्धारी नाम माझें ॥३॥

तूमच्या नामयाची ममता मज असे फ़ार । एका जनार्दनीं निर्धारें ऋणी त्याचा ॥४॥

३६०३.

तुम्हांसी कारण पडलिया सांगा । नाम्याचे प्रसंगा सेवा तुमची ॥१॥

संदेह मनासी नका धरुं सर्वथा । माझी आण तत्वतां तुम्हांलागीं ॥२॥

नामयाचें सांकडें वारीन मी वेगें । तुम्ही कांहीं अंगे शिणूं नका ॥३॥

एका जनार्दनीं वैकुंठींचा राणा । सांगतसे खुणा अंतरीच्या ॥४॥

३६०४.

नाम्याचे लग्नासाठी । चिंता करी दामशेटी ॥१॥

नाहीं आपुले जवळी धन । कैसें होईल याचें लग्न ॥२॥

रात्रंदिवस गोणाईसी । निद्रा न ये पैं नेत्रांसी ॥३॥

माझ्या नामयाचें लग्न । एका जनार्दनीं करील कोण ॥४॥

३६०५.

सर्वांचा तो आत्मा कळली तया खूण । नामयाचें लग्न करावें तें ॥१॥

जाऊनियां स्वयें देवें माव केली । सोयरीक आणिली नामयासी ॥२॥

लग्नाचें कारण मेळविलें देखा । एका जनार्दनीं ऐका नवल चोज ॥३॥

३६०६.

दामशेटीचा कारकुन । स्वयें झाला नारायण ॥१॥

लग्नतिथी धरली निकी । नोहे कोणा पैं ओळखी ॥२॥

विठ्ठलशेटी ऐसें नाम । एका जनार्दनीं प्रेम ॥३॥

३६०७.

कोणासी न कळे हा पंढरीचा राणा । केली विवंचना लग्नाची ते ॥१॥

सहपरिवार आपण निघाला । लग्नाचा सोहळा करीतसे ॥२॥

एका जनार्दनीं करुनि पाणिग्रहण । निघाला तेथोनियां ॥३॥

३६०८.

प्रात:काळ झालिया पाहती नरनारी । नोवरा आणि नोवरी व्याहीही ना ॥१॥

विठ्ठलशेटी नाहीं परिवारासहित । राजाई मनांत शोक करी ॥२॥

एका जनार्दनीं राजाईचा भाव । कांहो देवाधिदेवो ठकविलें ॥३॥

३६०९.

न देतां दरुशन गेला चक्रपाणी । राजाई तों मनीं दु:ख करी ॥१॥

न कळे कवणासी अघटित करणी । करुनी चक्रपाणी कां हो गेला ॥२॥

एका जनार्दनीं राजाईचा हेत । नित्य आठवीत पांडुरंग ॥३॥

३६१०.

लग्नाचा सोहळा यथासांग जाहला । नामा वेगीं आला पंढरीसी ॥१॥

देऊनियां सर्व पाहती संपदा । येथें तो आपदा न मिळे आन ॥२॥

एका जनार्दनीं माता आणि पिता । राजाईचा तत्वतां शीण करिती ॥३॥