संत बहिणाबाईचे अभंग
बहुत अंतरीं शोक आरंभिला । कां मज विठ्ठला मोकलिलें ॥ १ ॥
त्रिविध तपानें तापलें मी बहु । जाईना कां जीऊ प्राण माझा ॥ २ ॥
तंव अकस्मात सातविया दिनीं । नामसंकीर्तनीं घोषयुक्त ॥ ३ ॥
तुकाराम रूपें येवोनी प्रत्यक्ष । म्हणे पूर्वपक्ष सांभाळींजे ॥ ४ ॥
नको करूं चिंता असें मी तुजपाशीं । घेईं अमृताशी हातींचीया ॥ ५॥
गाय केलें वत्स मुखीं निघे धार । अमृत हें सार सेवीं हेंची ॥ ६ ॥
ठेवोनियां कर मस्तकीं बोलिला । मंत्र सांगितला कर्णरंध्रीं ॥ ७ ॥
म्यांही पायांवरी ठेविलें मस्तक । दिधलें पुस्तक मंत्र गीता ॥ ८ ॥
कार्तिकांत वद्य पंचमी रविवार । स्वप्नींचा विचार गुरुकृपा ॥ ९ ॥
आनंदले मन चिद्रूपीं कोंदलें । उठोनि बैसलें चमत्कारें ॥ १० ॥
मंत्र आठविती तुकोबास्वरूपा । स्वप्नामाजीं कृपा पूर्ण केली ॥ ११ ॥
अमृत पाजिलें चवीं अनारिसीं । साक्ष ज्याची त्यासी मनामाजीं ॥ १२ ॥
बहिणी म्हणे ऐसी कृपा सद्गुरूची । तुकारामें साची पूर्ण केली ॥ १३ ॥