श्रीएकनाथमहाराजनमन-श्लोक

श्रीकृष्णदयार्णवरचित

श्रीमद्विठ्ठलभक्तिकारणकुळीं तो ’भानुदास’ स्वयें ।

ज्याचा आत्मज ’चक्रपाणि’ भजनें तारी जडां निश्चयें ॥

झाला त्यासि सुपुत्र ’सूर्य’ मन हें तत्पादकंजीं रमो ।

त्यापासूनि जगद्गुरु प्रगटला त्या ’एकनाथा’ नमो ॥

अधिष्ठान जें तें प्रतिष्ठान देखा । तिथें जन्मला तो गुणातीत एका ॥

तयाचेनि नामें चुके जन्मव्येथा । नमस्कार माजा गुरु एकनाथा ॥१॥

नदी दिव्य गोदातटीच्या निवासी । सदा प्रीय जो सज्जनां वैष्णवांसी ॥

जयां वर्णितां प्रेम आल्हाद चित्ता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥२॥

स्वयें भानु जो, भानु आराधियेला । तयाचे कुळीं दीपकू दिव्य झाला ॥

हरीभक्ति लावूनि तारी समस्तां । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥३॥

चरित्रें विचित्रें पवित्रें अपारें । मुढां पामरां तारिलें सूविचारें ॥

जयाचे कृपेनें समाधान चित्ता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥४॥

लिलाविग्रही सर्वही निर्मियेलें । जिवीं जीवना साधना योग्य केलें ॥

अनन्य युक्ति भक्ति जो मुक्तिदाता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥५॥

जयाची जगीं कीर्ति विस्तारलीसे । जयाचेनि नामें महादुःख नासे ।

जयाचेनि योगें घडे सर्व सत्ता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥६॥

जेणें अर्चिलें द्वीजदेवांसि नेमें । जेणें तारिलें विश्व हें रामनामें ॥

सदा सेवि जो सद्गुरु मोक्षदाता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥७॥

जया नाम ना रुप ना गुण कांहीं । जया देह-वीदेहता भास नाहीं ॥

बहू तारिले हस्त ठेवूनि माथा । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥८॥

जगीं एकला सद्गुरु एकनाथु । असी बोलती सर्वही विश्व मातु ॥

जया ऊपमा हे नये एक देतां । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥९॥

कवी नायकू दायकू सौख्यराशी । महाज्ञानसिंधू असे नाम ज्यासी ॥

जयाची जगीं वर्णितां कीर्ति गातां । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥१०॥

अनंता गुणांचा नये वर्णितां हो । सदा दास तो श्मावर्णी पहा हो ॥

जयाचे मुखीं नाम रुचे समस्तां । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥११॥

महा संत साधू प्रतिष्ठानवासी । स्मरा एकनाथा पदीं मुक्तिराशी ॥

जयाचे गृहीं कृष्णजी कार्यकर्ता । नमस्कार माझा गुरु एकनाथा ॥१२॥

सद्भानुवंशीं कुलदीप-योगी । जनार्दनाचें निजसौख्य भोगी ॥

त्या एकनाथा स्मर एकभावें । होसी जगीं पावन तूं स्वभावें ॥१॥

श्रीएकनाथा घरिं आवडीनें । पाणी अणी श्रीहरि कावडीनें ॥

धोत्रें धुतो गंध उगाळुनीयां । पाणी अणी श्रीहरि गाळुनीयां ॥२॥

श्रीभानुदासा कुळिं एकनाथ । श्रीविष्णुमूर्ती उघडी कलींत ॥

दिसे जना मानव शुद्ध भोळा । वदे तुका विप्र अभंग लीला ॥३॥