ஃபேண்டஸி கதை

அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ, பெரும்பாலான கதைகள் கற்பனையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. இந்த கதைகள் யதார்த்தத்திலிருந்து சற்று தொலைவில் உள்ளன மற்றும் கற்பனையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.

(இந்தக் கதை முற்றிலும் கற்பனையானது. உண்மையான கதை அல்லது கதாபாத்திரங்களுடன் ஏதேனும் ஒற்றுமை இருந்தால் அது தற்செயல் நிகழ்வாகக் கருதப்பட வேண்டும்)

இருபத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன்பு சோமநாதரை தரிசனம் செய்ய சென்றிருந்தோம். அப்போது சோமநாதருக்கு அருகில் உள்ள இந்த அற்புதமான கிருஷ்ணர் கோவிலை பார்த்தோம். எங்களுடைய வழிகாட்டியால் தான் இந்த கோவிலை பார்க்க முடிந்தது. பிரபாஸ்பட்டனில் இருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளதால் இங்கு யாரும் அதிகம் செல்வதில்லை. 

சுற்றுலா பயணிகள், யாத்ரீகர்கள், பக்தர்கள் யாருக்கும் இந்த கோவிலை பற்றி தெரியாது. ஒரு வழிகாட்டி அல்லது டாக்சி டிரைவர் யாராவது இந்த கோவிலுக்கு செல்ல பரிந்துரைத்தாலும், தூரம் என்பதால், கோவில் என்று சொல்லி நேரத்தையும் பணத்தையும் செலவழிக்க யாரும் தயாராக இல்லை. ஒரு கோவிலைப் போல. அதிர்ஷ்டம் போல், அத்தகைய வழிகாட்டியை நாங்கள் சந்தித்தோம், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எங்களுக்குச் செல்வதற்கான ஞானத்தைத் தந்தார், நாங்கள் கிருஷ்ணரையும் கிருஷ்ணர் கோயிலையும் பார்த்தோம்.

பன்னிரெண்டு ஜோதிர்லிங்கங்களில் சோமநாதரும் ஒருவர் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. முகமது கஜ்னவி பலமுறை சவாரி செய்து கோயிலை அழித்தார். எண்ணற்ற செல்வங்களை கொள்ளையடித்தார். இந்த விஷயங்கள் வரலாற்று புத்தகங்களில் படித்திருந்தால் தெரியும். சுதந்திரத்திற்கு பிறகு இந்த சிதிலமடைந்த கோவிலை சர்தார் வல்லபாய் பட்டேல் மீண்டும் கட்டினார். திறப்பு அப்போது ஜனாதிபதி பாபு ராஜேந்திர பிரசாத் வந்திருந்தார்.

சோம்நாத் என்பது குஜராத்தின் சௌராஷ்டிரா பகுதியில் உள்ள ஒரு கடலோர பிரபாஸ்பட்டன் யாத்திரை தலமாகும். இது வெரவல் துறைமுகத்திற்கு அருகில் உள்ள ஒரு புனித யாத்திரை மற்றும் கோவில்.

பிரபாஸ்பட்டன் தீர்த்தம் பல காரணங்களுக்காக அனைவருக்கும் தெரியும். இந்த தீர்த்தம் சோமநாதர் கோவில் நிறுவப்படுவதற்கு முன்பே இருந்தது. சந்திரன் தக்ஷபிரஜாபதியிடம் சாபம் பெற்றார். இந்த சாபம் எதனால் ஏற்பட்டது என்ற கதை சுருக்கமாக பின்வருமாறு.

சோமா என்றால் சந்திரன் மிகவும் பிரகாசமான, அழகான ஆனால் அமைதியான ஆளுமை கொண்டவர். அவரது வசீகரம் எந்த நபரின் மீதும் விழுந்தது. தக்ஷ பிரஜாபதி அரசன் மீதும் விழுந்தது. இவருக்கு இருபத்தேழு மகள்கள் இருந்தனர். அவர்கள் அனைவரும் சோமாவை மணந்தனர். அவர் சோமா என்றால் சந்திரன். இந்த இருபத்தேழு மகள்களில் ரோகினி மிகவும் அழகானவள். சந்திரன் எல்லா மகள்களையும் சமமாக நடத்துவார் என்று நினைத்தார் தக்ஷ பிரஜாபதி. சோமா ரோகிணியுடன் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார். தக்ஷனின் மற்ற மகள்கள் சந்திரனின் நடத்தை பற்றி தந்தையிடம் முறையிட்டனர். தக்ஷா சந்திரனை அழித்துவிடுவார் என்று சபித்தார். சந்திரன் நாளுக்கு நாள் மெலிந்து வெளிறிப் போனான்.
சந்திரன் குறைவதால் தாவரங்கள் பாதிக்கப்பட்டன. சாபத்தில் இருந்து விடுபட சந்திரனிடம் விஷ்ணு சங்கரரை வழிபடச் சொன்னார். இந்த சாபத்தைப் போக்க சந்திரன் பிரபாஸ்பட்டனத்தில் சங்கரரை வழிபட்டார். தவம் செய்தார். சங்கரர் மகிழ்ந்தார். சந்திரன் என்றால் சோமனுக்கு சாபம் கிடைத்தது. ஆனால், தக்ஷ பிரஜாபதியின் சாபத்திலிருந்து முழுமையான விடுதலை கிடைக்கவில்லை. பதினைந்து நாட்கள் சந்திரன் மறைந்துவிடும். அமாவாசையில் சந்திரன் மறைந்துவிடும். சுக்லா மீண்டும் நட்சத்திரங்கள் அமாவாசை முதல் பௌர்ணமி வரை பிரகாசமாகிவிடுகிறார். இந்த காலகட்டத்தில் அவர் தக்ஷ பிரஜாபதியின் இருபத்தேழு மகள்களின் அரண்மனைகளுக்குச் செல்கிறார்.

சோமனின் வேண்டுகோளின் பேரில் சங்கரர் இங்கு தங்கினார். சங்கரரின் கோவிலுக்கு சோமநாத் என்று பெயர் சூட்டப்பட்டது. பன்னிரண்டு ஜோதிர்லிங்கங்களுள் முக்கியமான ஜோதிர்லிங்கங்களில் இதுவும் ஒன்று.
புண்ணியத் தலமாக, சந்திரன் பிரபாஸ்பட்டனா யாத்திரைத் தலத்தை தவம் செய்யத் தேர்ந்தெடுத்தார். இங்கே மூன்று நதிகள் சங்கமிக்கும் இடம், அதாவது திரிவேணி சங்கமம். அந்த மூன்று நதிகளும் சரஸ்வதி, கபிலர், ஹிரன். துவாரகையிலிருந்து இருநூறு கிலோ மீட்டர் தூரம் உள்ளது. திருவிழாக் காலங்களில் யாதவர்கள் இங்கு நீராட வருவார்கள்.

இங்கிருந்துதான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் நிஜதாமஸுக்குச் சென்றார். வருணியின் குடிப்பழக்கத்தால் யாதவர்கள் இங்கு அழிக்கப்பட்டனர். சங்கரர் மற்றும் பிற தெய்வங்களின் கோயில்கள். இங்கு ஜெயின் கோயிலும் உள்ளது.

வெரவல் என்ற இடத்தில் இறங்கினோம். எங்கள் ஹோட்டலில் எங்களைப் பற்றி விசாரிக்க ராமகாந்த் என்ற நடுத்தர வயது மனிதர் வந்தார். அவரை ஹோட்டல் உரிமையாளர் தானே எங்களிடம் அனுப்பினார். நான் உங்களுடன் வழிகாட்டியாக வரட்டுமா? இவ்வாறு வேண்டுகோள் விடுத்தார். யாத்ரீகர்களுக்கு வழிகாட்டியாக செயல்பட்டார். அவரது இயல்பு எங்களுக்கு பிடித்திருந்தது. அவரைப் பற்றி எங்களுக்கு நல்ல அபிப்பிராயம் இருந்தது. அவருடன் எல்லா இடங்களுக்கும் செல்ல முடிவு செய்தோம்.

ஒவ்வொரு இடத்திலும் அவர் வரலாறு, புராணங்கள் போன்றவற்றை விரிவாக விவரித்தார். நிச்சயமாக அவற்றில் பலவற்றை நாம் அறிந்திருந்தோம். அது சங்கடமாக இருந்தது.அவற்றைக் கேட்டுக் கொண்டே இருக்க விரும்பினேன். மேலும் பல புதிய தகவல்களும் அதில் இருந்து தெரிய வந்தது. எங்கள் யாத்திரை காலை முதல் மதியம் வரை நீடித்தது.

இப்போது பயணமெல்லாம் முடிந்து ஹோட்டலுக்குத் திரும்பப் போகிறோம். ராமகாந்த் எங்களிடம் ஒரு வேண்டுகோள் வைத்தார். இங்கிருந்து சுமார் ஐம்பது கிலோ மீட்டர் தொலைவில் ஹிரன் நதிக் கரையில் கிருஷ்ணரின் அற்புதமான கோயில் உள்ளது. நேரம் இருந்தால் மற்றும் ஆசை, நான் உனக்கு காட்டுகிறேன், என்றார்.

சுமார் ஐம்பது கிலோமீட்டர்கள் என்றால் வந்து செல்ல குறைந்தது மூன்று மணி நேரம் ஆகும். சாலை நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தோம். அதைப் பார்க்க இவ்வளவு தூரம் சென்றால் எப்படி இருக்கும்? நாங்கள் பல கிருஷ்ணர் கோவில்களை பார்த்திருக்கிறோம் என்று விவாதிக்க ஆரம்பித்தோம். அதற்கு அந்த மாண்புமிகு உங்கள் சுற்றுப்பயணம் வீண் போகாது.உங்கள் நேரமும் பணமும் வீண் போகாது. அதுதான் தீர்மானிக்கிறது என்றோம்.

அங்கே போய் கோயிலைப் பார்க்கும் அளவுக்கு உனக்கு மகிழ்ச்சி இல்லை என்றால் என் பணத்தைக் கொடுக்காதே என்று ராமகாந்தனி சொன்னாள். அந்தக் கோயிலைப் பற்றிய தகவல்களை அங்கே தருவது மிகவும் சிக்கலானதாக இருக்கும். அப்படி ஒரு லாஜிக் கட்டினோம். இறுதியாக அந்த கோவிலுக்கு செல்ல முடிவு செய்தோம்.

ஹிரான் ஆற்றின் கரையோரப் பயணம் இனிமையாக இருந்தது. சில சமயம் ஆறு சாலையை விட்டு வெகு தொலைவில் இருந்தாலும், பல சமயங்களில் சாலைக்கு அருகிலேயே இருந்தது. சாலையின் ஒருபுறம் ஆறு, மறுபுறம் தென்னை மரங்களும், கொங்கன் போன்ற விவசாயமும், கோவில் எப்போது வந்தது என்று தெரியவில்லை.
கோவில் சிறியதாக இருந்தாலும் அதன் முற்றம் பெரியதாக இருந்தது. முற்றத்தில் சிறிய அலங்கார மரங்கள் மற்றும் பிற மரங்கள் நடப்பட்டன. சிறிய குளமும் இருந்தது. கோயில் விசாலமான முற்றம் மற்றும் அனைத்து வளாகங்களையும் வெளியே பார்த்த போது, எங்கள் பணம் மீட்கப்பட்டதை உணர்ந்தோம். சோர்வு நீக்கப்பட்டது.

கோவில் இன்னும் திறக்கப்படவில்லை. முற்றத்தில் இருந்த பெஞ்சுகளில் அமர்ந்தோம். சூரியன் எங்களுக்குப் பின்னால் மேற்கு நோக்கி சாய்ந்து கொண்டிருந்தது. கோவில் நேராக எதிரே இருந்தது. ராமகாந்த் கோவிலைப் பற்றிய கதைகளைச் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

பதினோராம் நூற்றாண்டில் போஜ மன்னன் இக்கோயிலைக் கட்டினான் என்று ஷிலான்யாசத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கோயிலின் இரண்டு பகுதிகளை கற்பனை செய்யலாம். கபாரா மற்றும் மண்டபம் கபாராவில் அனைத்து சிற்பங்களும் பளிங்குக் கல்லால் செய்யப்பட்டுள்ளன. யமுனை பாய்கிறது. அவருக்கு அருகில் பசுக்கள் மேய்கின்றன. கடம்ப மரத்தடியில் கிருஷ்ணர் பாரா (பீடம்) அமர்ந்திருக்கிறார். இதுபோன்ற சிற்பங்கள் உள்ளன. கிட்டத்தட்ட ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் சிற்பங்கள் நேற்று உருவாக்கப்பட்டவை போல் தெரிகிறது.

கருவறைக்கு வெளியே சுவர்களில் புராணக் காட்சிகளின் பல்வேறு சிற்பங்கள் உள்ளன. பந்தலின் மையத்தில் ஆமை உள்ளது. பக்தர்கள் பக்கவாட்டில் அமர்வதற்கு நிறைய இடம் உள்ளது. சிற்பியின் அழகு, அவரது தரம். நீங்கள் எங்கு பார்த்தாலும் கிருஷ்ணரும் பசுக்களும் உங்களையே பார்ப்பது போல் தெரிகிறது.

மைசூர் அரண்மனையில் சுவரில் குதிரையில் ஏறிச் செல்லும் வீரர்களின் எண்ணெய் ஓவியங்களைப் பார்த்தோம்.எங்கு பார்த்தாலும் கலைஞரின் புத்திசாலித்தனம்; முன்னால், இடப்புறம், வலதுபுறம், அனைத்து வீரர்களும் குதிரைகளும் உங்களைப் பார்ப்பது போல் தோன்றியது.

அப்போது ஓவியர்களின் திறமையை கண்டு வியந்தோம். சிற்பாவில் இதே போன்ற சிற்பங்களை உருவாக்கலாம் என்று எங்களுக்கு தெரியாது. இதுபோன்ற சிற்பங்களை நாங்கள் பார்த்ததில்லை. கோவிலுக்குச் சென்று சிற்பங்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆவலுடன் எழுந்தோம். அப்போது ரமாகாந்த் விஷயம் இன்னும் முடிவடையவில்லை என்றார். கோவிலும் மூடப்பட்டுள்ளது.

•    இந்த கோவிலில் இணைப்புகள், பூட்டுகள், பூட்டுகள், மூட்டு பூட்டுகள், சங்கிலிகள் போன்றவை இல்லை.

•    இரண்டு கதவுகள் மட்டுமே உள்ளன. அந்த கதவுகளை அர்ச்சகர் மந்திரமாக மூடினால் யாரும் திறக்க முடியாது. அரசு மட்டுமே திறக்க முடியும்.

•    ஒவ்வொரு கதவுக்கும் ஒரு கைப்பிடி உள்ளது. குமிழியை பிடித்துக் கொண்டு அர்ச்சகர் மந்திரம் ஜபிக்கிறார். அதன் பிறகு கதவு திறக்கும்.

•    மண்டபத்தின் கதவும் அவ்வாறே மூடுகிறது. கதவுகள் கீல் பூட்டு இல்லாமல் பூட்டப்பட்டது போல் மூடப்பட்டுள்ளது.