இந்திய காடுகளின் வரலாறு

இந்திய காடுகளின் வரலாறு சுரண்டல் மற்றும் பாதுகாப்பின் ஒரு நிலையான செயல்முறையை வெளிப்படுத்துகிறது. இந்திய காடுகளின் வரலாறு, மாநிலத்தின் அரசியல் வரலாற்றுடன் மிகவும் நெருக்கமாக தொடர்புடையது.

இந்திய காடுகளின் வரலாறு அரசியல் வரலாற்றுடன் நெருக்கமாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது. இதிகாசங்களான ராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம் காடுகளின் கவர்ச்சிகரமான விளக்கத்தை அளிக்கின்றன. தண்டகாரண்யம், காண்டவபன் மற்றும் நந்தன்வான் அவற்றிலிருந்து வந்தவை. பண்டைய இந்து கலாச்சாரம் ஆரண்யத்தில் உருவானதாக கூறப்படுகிறது. இருப்பினும், இலக்கியங்கள் அறிவியல் ஆய்வுகள் அல்ல. ஆயினும்கூட, அவர்கள் மங்கலான மற்றும் தொலைதூர கடந்த காலத்தை ஒரு பார்வை கொடுக்கிறார்கள். அவை மக்களின் கலாச்சார வாழ்வில் காடுகளின் முக்கியத்துவத்தின் அளவைக் காட்டுகின்றன.

இந்தியாவில் வன நிர்வாகத்தின் ஆரம்ப அறிகுறி கி.மு 300 - இல் காணப்படுகிறது. அது சந்திரகுப்த மௌரியரின் ஆட்சிக் காலத்தில். வன கண்காணிப்பாளர் காடுகளையும் வனவிலங்குகளையும் கவனித்து வந்தார். பின்னர் அசோகர் செயல்முறையைத் தொடர்ந்தார். சாலையோரங்களில் மரங்கள் நடுவதற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. முகாம் தளங்களும் நடப்பட்டன. காடுகள் பற்றிய முகலாயக் கொள்கை அலட்சியமாக இருந்தது. அவர்கள் காடுகளில் அதிக கவனம் செலுத்தியதாகத் தெரியவில்லை அல்லது அவற்றை அழிக்க எந்த மதக் கசப்பும் அவர்களிடம் இல்லை. முகலாயர்கள் காடுகளை விளையாட்டுக் காப்பகங்களாகக் கருதினர். தோட்டக்கலைக்கு மரங்களில் ஆர்வம் காட்டினார்கள். பாதைகளின் இருபுறமும் உள்ள தோட்டங்களிலும் அவர்கள் ஆர்வம் காட்டினர். எனவே அவர்கள் தாவரங்களுக்கு அழகியல் மற்றும் பயனுள்ள அணுகுமுறையைக் காட்டினர். காடுகளைப் பற்றிய முழுமையான புரிதல் அவர்களுக்கு இல்லை. அவற்றின் பாதுகாப்பு, இனப்பெருக்கம், பாதுகாப்பு மற்றும் மேம்பாட்டிற்கான உறுதியான அணுகுமுறை அவர்களுக்கு இல்லை. விவசாயத்திற்காக காடுகள் மீட்கப்பட்டன. வலியுறுத்தப்பட்டது. இதற்கு அரசு ஊக்கத்தொகை மூலம் ஆதரவு அளித்தது. முகலாயப் படையெடுப்பின் காரணமாக விவசாய சமூகத்தின் சில பகுதிகள் மீண்டும் காடுகளுக்குள் தள்ளப்பட்டன. மாறி மாறி சாகுபடி செய்தனர். இதனால் காடுகள் சேதமடைந்தன.

இந்திய காடுகளின் ஆரம்ப கால வரலாறு பின்னர் இந்திய காடுகளின் வரலாறு:

18 - ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 19 - ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் காடுகளின் பெரும் அழிவு ஏற்பட்டது. ஐரோப்பியர்கள் பெரும்பாலான விளைபொருட்களை எடுத்துச் சென்றனர். பிரிட்டிஷ் ராஜ்ஜியத்தின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில், நாட்டின் மரச் செல்வத்தின் மீது பெரிய உள்தள்ளல்கள் செய்யப்பட்டன. மலபார் கடற்கரையில் உள்ள தேக்கு மரக்காடுகள் அதிகமாக சுரண்டப்பட்டன. பிரிட்டிஷ் கடற்படையின் தேவையை பூர்த்தி செய்ய மரங்கள் வழங்கப்பட்டன. 1800 - ஆம் ஆண்டில் தேக்கு மரத்தின் இருப்பு குறித்து விசாரிக்க ஒரு கமிஷன் நியமிக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து அதிகப்படியான சுரண்டல் ஏற்பட்டது. தென்னிந்தியாவின் சந்தன மரங்கள் ஐரோப்பிய சந்தைகளுக்குச் செல்வதற்காக சுரண்டப்பட்டன.

நவீன காலத்தில் இந்திய காடுகளின் வரலாறு பாதுகாப்பின் கதை. முதல் வன பாதுகாவலர் 1806 - இல் நியமிக்கப்பட்டார். இது அடிப்படையில் மேற்கு கடற்கரையிலிருந்து மர விநியோகத்தை ஒழுங்கமைப்பதாகும். நிலம்பூரில் (கேரளா) முதல் தேக்கு தோட்டம் 1842 - இல் எழுப்பப்பட்டது. இது காடுகளை பாதுகாக்கும் முதல் படியாகும். 1855 - ஆம் ஆண்டில், இந்திய அரசாங்கம் முழு நாட்டிற்கும் காடுகளைப் பாதுகாப்பதற்கான விதிகளை கோடிட்டுக் காட்டும் குறிப்பாணையை வெளியிட்டது. 1864 - இல் தகுதிவாய்ந்த வனவர் டாக்டர் டீட்ரிச் பிராண்டிஸ் காடுகளின் முதல் இன்ஸ்பெக்டர் ஜெனரலாக நியமிக்கப்பட்டார். முதல் இந்திய வனச் சட்டம் 1865 - இல் உருவாக்கப்பட்டது. திருத்தப்பட்ட இந்திய வனச் சட்டம் 1878 - இல் நடைமுறைக்கு வந்தது. இது பெரும்பாலான மாகாணங்களில் செயல்பாட்டிற்கு வந்தது. முதன்முறையாக காடுகள் காப்புக்காடுகள் மற்றும் பாதுகாக்கப்பட்ட காடுகள் என வகைப்படுத்தப்பட்டன. 1927 - இல், 1878 - ஆம் ஆண்டின் சட்டம் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது. இம்பீரியல் வன ஆராய்ச்சி நிறுவனம் 1906 - இல் டேராடூனில் நிறுவப்பட்டது. 1910 - ஆம் ஆண்டு தேசிய அளவில் வனவியல் வாரியம் உருவாக்கப்பட்டது. இது காடுகளின் இன்ஸ்பெக்டர் ஜெனரல் தலைமையில் இருந்தது. வன நிர்வாகத்தின் தேசிய குணாதிசயம் 1921 - இல் கணிசமாக நீர்த்துப்போகப்பட்டது. 1921 - இல் அரசியல் மாற்றங்களுடன், காடுகள் மாகாணப் பொருளாக மாறியது. அவர்களின் நிர்வாகம் மாகாண அரசுகளின் மீது தங்கியிருந்தது. இரண்டு உலகப் போர்களின் போது காடுகளின் கொள்கை நிர்வாகம் மற்றும் பாதுகாப்பு ஆகியவற்றில் ஏற்பட்ட லாபங்கள் கடுமையான பின்னடைவை சந்தித்தன. போர்கள் அதிக வீழ்ச்சியை வலியுறுத்தியது. இரண்டையும் விட இரண்டாம் உலகப் போர் அதிக பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. எரிபொருள் மற்றும் மரத்திற்காக பெரும்பாலான காடுகள் அழிக்கப்பட்டன. ராணுவ லாரிகளை இயக்குவதற்காக கரி உற்பத்தி அதிகரிக்கப்பட்டது. போர்களுக்குப் பிறகு, காடு சார்ந்த தொழில்கள் அதிக எண்ணிக்கையில் வளர்ந்தன. காடுகளுக்கு மீண்டு வர வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. சுரண்டல் தடையின்றி தொடர்ந்தது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய காலத்தில், வன நிர்வாகத்தின் மிக முக்கியமான பணியாக காடுகளை ஒருங்கிணைத்தல், வனச் சட்டங்களை ஒருங்கிணைத்தல் மற்றும் அறிவியல் மேலாண்மையை நியாயமான முறையில் விரிவுபடுத்துதல் ஆகியவை மிக முக்கியமான பணியாக இருந்தன. 50 - களின் முற்பகுதியில் பெரும்பாலான மாநிலங்கள் நில உரிமை முறைகளைப் பாதிக்கும் புதிய சட்டத்தை இயற்றின. தனியாருக்குச் சொந்தமான காடுகளின் பெரிய பகுதிகள் மாநிலங்களின் வனத் துறைகளுடன் ஓய்வெடுக்கப்பட்டன. வனவிலங்குகளை பாதுகாக்கவும் நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டது.

இவ்வாறு, இந்தியாவில் காடுகளின் வரலாறு மிகவும் சரிபார்க்கப்பட்ட வரலாற்றை வெளிப்படுத்துகிறது. பாதுகாப்பு மற்றும் பாதுகாப்பிற்கான ஆரம்ப முயற்சிகளில் இருந்து, அவர்கள் கடுமையான சுரண்டலுக்கு ஆளாகினர். இதனால் இந்தியாவில் காடுகளை மீட்டெடுப்பதற்கும் மேம்படுத்துவதற்கும் பல தொடர்ச்சியான முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன.