திருப்பாவை, தமிழ் இலக்கியத்தில் பக்தி கவிதைகள்

திருப்பாவை என்பது தமிழ் மொழியில் விஷ்ணுவின் பெருமை மற்றும் புகழுக்காக ஆண்டாள் (ஆண்டாள்) இயற்றிய 30 பாடல்களின் தொகுப்பாகும். இது திவ்ய பிரபந்தத்தின் ஒரு பகுதி.

திருப்பாவை என்று அழைக்கப்படும் இது, தமிழ் மொழியில் 30 பாசுரங்கள் அல்லது சரங்களின் தொகுப்பாகும், இது தமிழில் பெருமாள் என்று அழைக்கப்படும் விஷ்ணுவின் மரியாதை மற்றும் புகழுக்காக ஆண்டாள் (ஆண்டாள்) இயற்றியது. இது 12 ஆழ்வார்களின் (விஷ்ணுவின் பக்தர்கள்) படைப்பான திவ்ய பிரபந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக உள்ளது. திருப்பாவை தமிழ் இலக்கியத்தின் மிக முக்கியமான படைப்புகளில் ஒன்றாகும். திருப்பாவை தொகுப்பு பாவை பாசுரங்கள் மற்றும் பாடல்களின் வகையைச் சேர்ந்தது. பாவை என்பது தமிழ்நாட்டில் ஒரு தனித்துவமான வழக்கம், அங்கு பாவை சபதம் தமிழ் மாதமான மார்கழியில் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது, ஆரம்பத்தில் திருமணமாகாத கன்னிப்பெண்கள் பார்வதி தேவியுடன் தொடர்புடைய பாவை தெய்வத்தை வணங்கி, ஒரு ஐதீகமான திருமண வாழ்க்கைக்காக பிரார்த்தனை செய்கிறார்கள். திருப்பாவையின் பாசுரங்கள் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களால் ஆண்டு முழுவதும் அவர்களின் வீடுகளிலும் கோயில்களிலும் பாடப்படுகின்றன. இந்த தமிழ் மாதத்தின் ஒவ்வொரு நாளும் திருப்பாவையின் 30 பாசுரங்களில் ஒன்றிலிருந்து பெயரிடப்பட்டிருப்பதால் இந்த தமிழ் பாரம்பரியம் குறிப்பாக மார்கழியின் போது சிறப்பு முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. சங்க காலத்தின் பிற்பட்ட தமிழ்க் கவிதைத் தொகுப்பான பரிபாடலிலும் இந்த உறுதிமொழி பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன.

ஆண்டாள் இயற்றிய பாசுரங்கள் மற்றும் கீர்த்தனைகள் மார்கழி மாதத்தில் கண்டிப்பாகப் பின்பற்றப்படும் வைணவத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளைக் கொண்டுள்ளது. வைஷ்ணவர்கள் செழிப்பு, அமைதி மற்றும் தெய்வீக அருளைப் பெறுவதற்காக இந்த பாடல்களைப் பாடுகிறார்கள். ஆண்டாள் 30 பாசுரங்களில் ஒரு மாடு மேய்க்கும் தோற்றத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறாள். அவர் விஷ்ணுவை திருமணம் செய்து கொள்வதற்காக ஒரு குறிப்பிட்ட மத சபதத்தை செய்வதில் கவனம் செலுத்துகிறார், இதனால் இறைவனின் நித்திய தோழமையைப் பெறுகிறார், மேலும் அவரது பெண் நண்பர்கள் அனைவரையும் ஆசிரியரை ஆதரிக்கவும் சேரவும் அழைக்கிறார். க்ளைமாக்ஸில், ஆண்டாள் உண்மையில் மதச் சடங்குகளைச் செய்யவில்லை என்பது தெரியவந்துள்ளது. ஆனால், முடிவிலிக்கு விஷ்ணுவின் சேவையை வழங்க வேண்டும் என்று வெறுமனே பிரார்த்தனை செய்தேன். அவள் முடிவில்லாத மகிழ்ச்சியையும் இறைவனின் சேவையையும் விரும்புகிறாள்.

திருப்பாவையின் உள்ளடக்கம்:

ஆரம்ப 5 சரணங்கள் முக்கிய பொருள், அதன் கொள்கை மற்றும் குறிக்கோள் பற்றிய அறிமுகத்தை அளிக்கின்றன. ஆண்டாளின் கூற்றுப்படி, ஒவ்வொரு பக்தரும் அந்த குறிப்பிட்ட மாதத்தில் ஆடம்பரங்களையும் சுகபோகங்களையும் துறந்து, இறைவனை வணங்குவதற்காக தூய்மையான, கடுமையான துறவி வாழ்க்கை முறையை பராமரிக்க வேண்டும். விஷ்ணுவிடம் நேர்மையான பிரார்த்தனைகள் ஏராளமான மழையையும் அதனால் செல்வச் செழிப்பையும் தரும். மழை பெரும் வளத்தை உறுதியளிக்கும் மற்றும் சர்வவல்லமையுள்ளவரிடமிருந்து ஏராளமான செழுமையுடன் கூடிய பசுமையாக இருக்கும். கிருஷ்ணருக்கு புதிய மலர்களை அர்ப்பணிப்பதும் முக்கியம், ஏனெனில் இது முன்பு செய்த பாவங்களையும் எதிர்காலத்தில் செய்யக்கூடிய பாவங்களையும் கூட நிவர்த்தி செய்யும். அடுத்த 10 சரணங்களில், சமூகப் பங்கேற்பின் மதிப்பை ஆண்டாள் விவரிக்கிறார். அவளது தோழிகள் தன்னுடன் சேர்ந்து பூக்களை சேகரிக்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறாள். கிராமத்தின் சுற்றுச் சூழலையும், பறவைகளின் ட்விட்டர்களையும், துடிப்பான பூக்களையும், வெண்ணெய் கொப்பளிக்கும் இன்னிசை ஒலியையும், முழங்கும் மணிகளுடன் கால்நடைகளின் மந்தைகளையும், கோவிலில் இருந்து எதிரொலிக்கும் சங்கு ஒலியையும் கவிஞர் விளக்குகிறார்.

ஆண்டாள் ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் சென்று, தன் நண்பர்களை எழுப்பி, அருகில் உள்ள குளத்தில் குளிப்பதற்கு தன்னுடன் சேர அவர்களை அழைக்கிறாள். அவள் விஷ்ணுவின் பல்வேறு அவதாரங்களைப் பாடி போற்றுகிறாள். அடுத்த 5 சரணங்கள் அவள் தோழிகளுடன் கோயிலுக்குச் சென்றதைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றன. அவள் விஷ்ணுவை எழுப்ப சுப்ரபாதத்தை மென்மையாக செய்ய விரும்புகிறாள். அவளும் அவளுடைய தோழிகளும் கோவிலின் காவலர்களை சமாதானப்படுத்தி, கோவிலின் வளாகத்திற்குள் நுழைந்து, கிருஷ்ணரின் பெற்றோரைப் புகழ்ந்து பிரார்த்தனை செய்கிறார்கள். கிருஷ்ணரையும் பலராமரையும் எழுப்புமாறு குழு மன்றாடுகிறது. பின்னர் ஆண்டாள் மற்றும் அவரது நண்பர்கள் இறைவனின் துணைவியான நீலா தேவியை தரிசனம் செய்ய அணுகுகிறார்கள்.

இறுதி 9 சரணங்கள் விஷ்ணுவின் மகத்துவத்தைப் பற்றியது. அவரது ஆசிகளைப் பெற்ற பிறகு, ஆண்டாள் தனது கோரிக்கைகளைப் பற்றி குறிப்பிடுகிறார். விரதத்திற்கான பால், வெள்ளை சங்கு, மலர்கள், தீபம், ஏராளமான நெய் மற்றும் வெண்ணெய் மற்றும் விலையுயர்ந்த ஆடை மற்றும் நகைகள். 30 பாசுரங்கள் அல்லது பாசுரங்களைத் தொகுத்த பெரியாழ்வாரின் வளர்ப்பு மகளாக ஆசிரியரை இறுதிச் சரணம் அடையாளம் காட்டுகிறது. அன்புடனும் பக்தியுடனும் பாராயணம் செய்பவர்கள் மகாவிஷ்ணுவின் அருளைப் பெறுவார்கள் என்றும் குறிப்பிடுகிறது.