பெரியாழ்வார், தமிழ்ப் புலவர்
பெரியாழ்வார் என்று அழைக்கப்படும் இவர், கி.பி 6 - ஆம் நூற்றாண்டு - கி.பி 7- ஆம் நூற்றாண்டு கவிஞர் துறவி மற்றும் தென்னிந்தியாவின் 12 ஆழ்வார் துறவிகளில் முதன்மையானவர், இவர்கள் இந்து மதத்தின் வைணவ பாரம்பரியத்துடன் தொடர்புடையவர்கள். இந்த ஆழ்வார்கள் வழிபட்ட கோயில்கள் திவ்ய தேசம் என்று அழைக்கப்பட்டன. திருப்பல்லாண்டு எனப்படும் பக்தி இலக்கியப் படைப்பை இயற்றிய பெருமைக்குரியவர் பெரியாழ்வார். அவர் வைணவ பக்தி தத்துவத்தைப் பின்பற்றியவர்.
பெரியாழ்வாரின் ஆரம்பகால வாழ்க்கை:
பெரியாழ்வார் கி.பி 6 - ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது கி.பி 9 - ஆம் நூற்றாண்டில், மதுரைக்கு அருகில் உள்ள ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் ஒரு பிராமண குடும்பத்தில் பிறந்தார். அவர் விஷ்ணுசித்தராகப் பிறந்தார், அதாவது விஷ்ணுவை மனதில் கொண்டவர். புராணங்களின் படி, பெரியாழ்வார் பக்தியில் கவனம் செலுத்துவதற்காக, குறிப்பாக கடவுளின் பெயரால் எளிய பணிகளைச் செய்வதில் தனது வளர்ப்பின் வேத தத்துவ வாதங்களை நிராகரித்தார். கோவில் தெய்வங்களுக்கும் பூக்களால் படைத்து வந்தார். பாண்டிய மன்னரால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட அறிஞர்களுக்கு இடையே நடந்த தத்துவக் கோட்பாடுகளின் போட்டியில், பெரியாழ்வார் மோட்சம் அல்லது முக்தியை அடைவதற்கான வழி கடவுளுக்கு சேவை செய்வதன் மூலம் விளக்கினார். அவர் போட்டியில் வெற்றி பெற்றார், மன்னர் அவரை கௌரவித்தார். புராணத்தின் படி, கடவுளே இதைக் காண பூமிக்கு வந்தார்.
விஷ்ணுவின் அவதாரமான கிருஷ்ணரின் சிறுவயதுக் கதைகளால் பெரியாழ்வார் பரவசம் அடைந்தார். அவர் கிருஷ்ணரின் வடிவத்தில் கடவுள் மீது அன்பையும் பக்தியையும் வளர்த்தார். குழந்தை தெய்வமான கிருஷ்ணரைப் போற்றி, தாய்வழி அன்பு நிறைந்த பக்திப் பாடல்களைப் பாடினார். பெரியாழ்வார் தனது சுயத்தை விட குழந்தை கிருஷ்ணரின் நலனில் அதிக கவனம் செலுத்தி அக்கறை கொண்டிருந்தார். விஷ்ணுசித்தர், முன்பு அழைக்கப்பட்டதால், கிருஷ்ணர் மீது கொண்ட பக்தி மற்றும் அன்பின் காரணமாக, பெரிய ஆழ்வார் மகான் பெரியாழ்வார் என்று அழைக்கப்பட்டார்.
பெரியாழ்வாரின் பாடல்கள்:
அக்காலத்தில் விஷ்ணுசித்தர் என்று அழைக்கப்பட்ட பெரியாழ்வார், மேலும் மரியாதை நிமித்தமாகப் பொருள்படும் திருப்பழந்து என்னும் பல்லாண்டு என்னும் செய்யுளை இயற்றினார். தற்போது ஸ்ரீவைஷ்ணவ வழிபாட்டு முறைகளில் இந்த ஜோடி மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க பிரார்த்தனைகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. பேராழ்வார் திருமொழி எனப்படும் 4000 திவ்யப் பிரபந்தத்தில் பல பாசுரங்களையும் இயற்றியுள்ளார். அங்கே பெரியாழ்வார், யசோதையின் கிருஷ்ணர் மீது கொண்ட தாய்ப் பாசத்தின் உருவகத்தின் மூலம் ஒரு பக்தனின் கடவுள் மீதுள்ள அன்பையும் பக்தியையும் ஆராய்கிறார். குட்டி கிருஷ்ணனின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டங்கள் பத்து வசனங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. தொப்புள், கால்விரல்கள், தொடைகள், மார்பு, வயிறு, தோள்கள், கழுத்து, கைகள், வாய், புருவம், கண்கள், காது வளையங்கள், முடி மற்றும் நெற்றி ஆகியவற்றை விரிவாக விளக்கி, குழந்தையின் உடல் அழகை அனுபவிக்க அண்டை வீட்டாரை அழைப்பதை மற்றொரு பத்து வசனங்கள் விவரிக்கின்றன. .
பெரியாழ்வார் இயற்றிய பத்து பாசுரங்கள், மாணிக்கம் கட்டி தொடங்கி, தமிழ் இலக்கியத்தில் தொன்மையான தொட்டில் பாடல்களில் ஒன்றாகும். சில பாடல்கள் குழந்தை கிருஷ்ணரின் புல்லாங்குழல் கலைஞராக இருந்த திறனையும், மேய்ப்பர்கள் அவர்மீது கொண்ட அன்பையும், தெய்வீகக் குழந்தைக்கு யசோதாவின் அற்புதங்களைப் பார்த்த பிறகு தாய்ப்பால் கொடுக்க விரும்பாததையும் புகழ்ந்துரைக்கின்றன. கி.பி 8 ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்ட பெரியாழ்வாரின் பக்தி கவிதைகள் கிருஷ்ணரின் அவதாரத்தை பக்தியுடனும் அன்புடனும் சித்தரிக்கும் பழமையான இந்திய இலக்கியமாகும்.
பெரியாழ்வார் தமிழ்நாடு முழுவதும் பல கோயில்களுக்குச் சென்று, கிருஷ்ணரைப் பாடி, கடவுள் பக்தியை வெளிப்படுத்தினார். அவர் வணங்கிய கோவில்களில், ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர், ஸ்ரீ ரங்கநாதசுவாமி கோவில், திருக்கோஷ்டியூர், அழகர் கோவில், திருவெள்ளறை மற்றும் ஸ்ரீரங்கம் ஆகியவை மிகவும் புகழ்பெற்றவை. ஆண்டாள் அல்லது கோதை என்று பிரபலமாக அறியப்படும் ஒரே பெண் ஆழ்வாரின் வளர்ப்புத் தந்தை பெரியாழ்வார் ஆவார்.