अंजनीसुत

अंजनीसुत प्रचंड वज्रपुच्छ कालदंड ।
शक्ति पाहतां वितंड दैत्य मारिले उदंड ॥१॥

धगधगी तसी कळा वितंड शक्ति चंचळा।
चळचळीतसे लिळा प्रचंड भीम आगळा ॥२॥

उदंड वाढला असे विराट धाकुटा दिसे ।
त्यजूनि सूर्यमंडळा नभांत भीम आगळा ॥३॥

लुळीत बाळकी लिळा गिळोनि सूर्यमंडळा।
बहूत पोळतांक्षणीं थुंकिलाचि तक्षणीं ॥४॥

धग्धगीत बूबुळा प्रत्यक्ष सूर्यमंडळा ।
कराळ काळमूख तो रिपूकुळासी दुःख तो॥५॥

रुपें कपी अचाट हा सुवर्णकट्टचास तो ।
फिरे उदास दास तो खळाळ काळ भासतो॥६॥

झळक झळक दामिनी वितंड काळकामिनी ।
तयापरी झळाझळी लुळीत रोमजावळी ॥७॥

समस्तप्राणनाथ रे करी जना सनाथ रे ।
अतूळ तूळना नसे अतूळशक्ति वीलसे ॥८॥

रुपें रसाळ बाळकू समस्तचित्तचाळकू ।
कपी परंतु ईश्वरू विशेष लाधला वरू ॥९॥

स्वरुद्र क्षोभल्यावरी तयासि कोण सावरी ।
गुणागळा परोपरी सतेजरूप ईश्वरी ॥१०॥

समर्थदास हा भला कपीकुळात शोभला ।
सुरारि काळ क्षोभला त्रिकूट जिंकिला भला॥११॥