Get it on Google Play
Download on the App Store

तो वीर विनायक अमर

वाटिकेंतल्या सुमांचा तुझ्या
धाष्टर्याने मी केला संचय
ह्रत्तंतुंनी गुंफिली फुलें
आणि शिंपिलें भक्तीचें पय
राष्ट्रासाठी राहिलास तूं
मृत्यूच्याही दारीं निर्भय
म्हणुनी गातों जीवनगाथा
जय मृत्युंजय जय मृत्युंजय
१. तो वीर विनायक अमर
जाळूनी जन्मभर कणकण निज देहाचा ।
ठेविला तेवता दीप स्वातंत्र्याचा ॥
तो वीर विनायक अमर, ऐकलें आम्हीं ।
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥धृ०॥
निष्ठेने आपण मागे त्याच्या जातां ।
देशाचें मंगल गाणें गातां गातां ।
बंधनातं संगति बंद घराच्या होतां ।
तो कसा जाहला अग्रणि या देशाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥१॥
परिसले, विनायक परदेशाला गेला ।
मित्रांचा संचय तेथे त्याने केला ।
भरभरुनि पाजला देशभक्तिचा पेला ।
अन् आपण प्याला घोत सुखें दु:खाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥२॥
उड्डाण सागरीं म्हणती अद्भभुत राही ।
सांगती, मृत्युने दार खोलले नाही ।
रिपु मात्र करी त्या पाशबद्व लवलाही ।
परवशतेने त्या होत दाह अंगाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥३॥
जयजयकारा तो स्वातंत्र्याच्या बोले ।
स्वातंत्र्यशिबिर जै अंदमानचे केले ।
वाग्स्पर्शे ज्याच्या पतितहि पावन झाले ।
तो शब्द कसा हो असे पुण्य वीराचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥४॥
म्हणतात, शारदा जिव्हाग्रावर होती ।
आलाप उमटता करती अंकित भिंती ।
रुणभेरी झाल्या त्या कवनांच्या पंक्ती ।
केव्हा फुटली त्या भित्तिपटांना वाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥५॥
ध्वज एक हिंदुला, राष्ट्र एकची त्याला ।
हा मंत्र, सांगती, दिधला तें आम्हाला ।
झटला तो करण्या बलशाली देशाला ।
तो विशद करा हो मंत्र अम्हां धैर्याचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥६॥
भारतासि म्हणती नव्हता कोणी वैरी ।
परि धजला होता समराला शेजारी ।
मग झाली जागी निद्रित जनता सारी ।
अंगिकार केला सावरकर-शब्दाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हाला त्याचा ॥७॥
सांगती सैन्य जैं लाहोरावरि गेले ।
वीरास वाटले, तनुचे सार्थक झाले ।
मृत्युला तयाने मग पाचारण केले ।
घातला तयाच्या मुखी घास देहाचा ॥
इतिहास कथा ना, तात, अम्हांला त्याचा ॥८॥

जय मृत्युंजय

गोपाळ गोडसे
Chapters
तो वीर विनायक अमर तो काळ असा होता विनायक आला जन्माला उष्ण आसवे नेत्री जमली मूर्ति दुजी ती दंग आज तांडवांत घेइ लाडके घास निरोपाचा गुरुदेव टिळक त्या शिष्य विनायक विलायती जाळा वस्त्रे आव्हानाया रिघे विनायक एक देव एक देश झालासां उत्तीर्ण परीक्षा देशा अर्पण हे आत्मार्पण एकमुखाने करुनि हकारा अमर होय ती वंशलता तडितरुप योद्वा कडाडला ध्यान पाहुनी गोष्टीवरती सन्मित्रांनो, घ्या प्रणाम फेकला देह मी सागरी सोडा रक्तांत खेळणे दोन जन्म काळे पाणी दगड मोगरीमधे सापडे तेंचि हो संसाराचे सार त्या डब्यांत होती मृत्यूची छाया अंदमानला निघे चलान तात्या ! तूं इथे कसा ? अंदमानचा अनभिषिक्त नृप येसूवहिनी कविता खेळत होती चाफ्याचे फूल कांचन चमचमले भूमिची लावली धूळ भाळाला हिंदु राष्ट्रध्वज जातपात गुणकर्मे येती विजयाचा सण आला लेखण्या मोडा रोख सैनिकांचा फिरवा पाकिस्तान निर्माण कराल तर.....e देश दास्यांतुनी मुक्त झाला गांधीहत्या अभियोग अभियोगांतून सुटका पराक्रमाने पुन्हा सोडविल ! धर्मान्तर हें राष्ट्रान्तर नृप मीच भारताला राष्ट्रपतीपद राहो ज्याचे त्याला दैव देतें कर्म नेतें गोवा मुक्ति-यज्ञ माईचा मृत्यू सेना समरांगणी रंगली होऊं मी का भार धरेवर तुझें रे कळलें जीवनसार निवडक अभंग संग्रह ७ प्रकरण ७ : अंतिम परिस्थिती (१) 31