Get it on Google Play
Download on the App Store

हिमाच्छन्न सरिता

जेव्हां हो अति तीव्र शीत, सरिता ओते हिमाच्छन्न ती,

भासे घोर शिलाच का पसरुनी गेली तळापासुन

वाहे निर्मळ त्या हिमांतरं परी गंभीर तें जीवन;

यंत्रें तो थर भेदितां वर निघे वेगें फवारा अती.

मद्दोषें घन मौन सेविशि सखे, जैं माझियेसंगती,

होशी निश्चळ त्या हिमापरि परी ठावें तुझें तें मन;

जाणें मी प्रणयें अगाध भरलें कांते, असे आंतुन;

त्यायोगें विनवीं परिपरि तुला मानी जरी मी अती.

लावीं दोष सखे, स्वतासचि तुला पाहूनि मी निश्चळ,

पीतां मी अपुलेंचि रक्त मुख हें होई अती पांडुर

तेव्हां तें मुख तो कठोर रथ गे तैं भेदितां आंतिल

प्रेमाब्धी बहु कालवे, नयनिं ये वेगें फवारा वर.

कांते, लोचन हे तुझे रमविती नाना रिती निर्मल,

तेव्हां अश्रुंतुनी सखे, झळकतां सर्वांत चेतोहर !

समग्र कविता - संग्रह १

भा. रा. तांबे
Chapters
कुस्करूं नका हीं सुमने ! झरा डोळे हे जुलमि गडे ! जगाहून भिन्न तुजवीण विधवेचें स्वप्न मार्गप्रतीक्षा चिंवचिंव चिमणी पुंगीवाला यापरी असे जीवन ठावा न सुखाचा वारा गुराख्याचें गाणें कांतेस ती रम्या जननी संध्यातारक घटोत्कच माया आशा, शब्द आणि दर्शन सत्प्रीतिमार्ग वदन मदनरंगसदन कां रे जाशी मज त्यजुनी ? तीनी सांजा सखे, मिळाल्या बुल्बुलास ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ? तूं जिवलगे विद्यावती जाणती ! तारूण्यांतील एक प्रसंग चिरंजीव कोण ? बिजली जशि चमके स्वारी ! प्रेममाहात्म्य हिमाच्छन्न सरिता मुशाफिर आम्ही सान्त्वन ये पहाटचा वर तारा प्रीतीचा वास सखये, या स्थानीं दुष्काळानंतरचा सुकाळ चौघडा झडतो हा आणि तो कुपित अंगनेप्रत संदिग्ध ताना कळ्याकळ्यांत विहार क्रुद्ध सुंदरीस शैशवदिन जरि गेले निघुनी अजुनि लागलेंचि दार पाडवा वियोगिनी सृष्टिशिक्षण प्रणयवंचिताचे उद्गार आठवती ते दिन अजुनी कालाच्या चढुनी श्रमें- ललने चल चल लवलाही ! गेली ज्योति विंझोनिया शुक्राची चांदणी राजकन्या आणि तिची दासी आनंदी आनंद ! क्षिप्रा-चमळासंगम हें कोण गे आई ? रासमंडळ गोपीचंदन आईकडे न्या ! तर मग गट्टी कोणाशीं ? शिशुवंचन गतकाल अंधारांतून डोकावणारीं मुखें काळेभोर विशाळ केस पन्नास वर्षांनंतर निःशब्द आत्मयज्ञ जो जे वांछील तो ते लिहो