Get it on Google Play
Download on the App Store

कां रे जाशी मज त्यजुनी ?

कां रे जाशी मज त्यजुनी ?

तुजसाठीं मीं जनका त्यजिलें, त्यजिली माझी प्रिय जननी.

तुजसाठीं मी स्वसुखा भुललें, जपलें तुजला दिनरजनीं.

विश्वासानें ह्र्दय दिलें हें; कैशी करिशी ही करणी ?

वैभवकालीं जमलिं पांखरे; स्थिर मी, गेलीं तीं उडुनी.

तव सुखदुःखी स्थिर जी अबला त्या मज टाकिशि कां म्हणुनी

धरिली तुझी कांस सख्या; मीं' तनमन अर्पियलें चरणी.

अपराधहि तरि काय असा मम ? लोटिशि मजला तमिं महनीं !

प्रथम पेरिली साखर कैशी ! हा हा ! फसलें तव वचनीं !

कठिण कसें हें ह्रदय तुझें रे ! नाहीं माया काय मनीं ?

निश्चल गिरिसम केवि उभा तूं? जाती माझे असु निघुनी !

प्राणसख्या, का फिरविशि डोळे ? ओढिति असु ते कुडिमधुनी.

फोडुनि पाहीं ह्रदय अधीं हें भरलें प्रेमें किति अजुनी !

ओत, पाज विष ! भीशि कशाला ? याहुनि वधणें काय जनीं ?

तुजवांचुनि मी केवि जगुं जगीं ? बुडविन दुःखा मी मरणीं.

समग्र कविता - संग्रह १

भा. रा. तांबे
Chapters
कुस्करूं नका हीं सुमने ! झरा डोळे हे जुलमि गडे ! जगाहून भिन्न तुजवीण विधवेचें स्वप्न मार्गप्रतीक्षा चिंवचिंव चिमणी पुंगीवाला यापरी असे जीवन ठावा न सुखाचा वारा गुराख्याचें गाणें कांतेस ती रम्या जननी संध्यातारक घटोत्कच माया आशा, शब्द आणि दर्शन सत्प्रीतिमार्ग वदन मदनरंगसदन कां रे जाशी मज त्यजुनी ? तीनी सांजा सखे, मिळाल्या बुल्बुलास ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ? तूं जिवलगे विद्यावती जाणती ! तारूण्यांतील एक प्रसंग चिरंजीव कोण ? बिजली जशि चमके स्वारी ! प्रेममाहात्म्य हिमाच्छन्न सरिता मुशाफिर आम्ही सान्त्वन ये पहाटचा वर तारा प्रीतीचा वास सखये, या स्थानीं दुष्काळानंतरचा सुकाळ चौघडा झडतो हा आणि तो कुपित अंगनेप्रत संदिग्ध ताना कळ्याकळ्यांत विहार क्रुद्ध सुंदरीस शैशवदिन जरि गेले निघुनी अजुनि लागलेंचि दार पाडवा वियोगिनी सृष्टिशिक्षण प्रणयवंचिताचे उद्गार आठवती ते दिन अजुनी कालाच्या चढुनी श्रमें- ललने चल चल लवलाही ! गेली ज्योति विंझोनिया शुक्राची चांदणी राजकन्या आणि तिची दासी आनंदी आनंद ! क्षिप्रा-चमळासंगम हें कोण गे आई ? रासमंडळ गोपीचंदन आईकडे न्या ! तर मग गट्टी कोणाशीं ? शिशुवंचन गतकाल अंधारांतून डोकावणारीं मुखें काळेभोर विशाळ केस पन्नास वर्षांनंतर निःशब्द आत्मयज्ञ जो जे वांछील तो ते लिहो