लावणी २८ वी
धरिं चला, बोलाउं आले विषयभोगाला ।
सर्वस्वें जाहले अन्याय ते पोटी घाला ॥धृ०॥
दिवसानदिवस भर जातो भेटायाचा ।
करितसे आठव घडि घडि तुमच्या पायाचा ।
स्नेह आपला कोणे काळीं न तुटायाचा ।
पगदस्त जाब हा ठरला मुळ ठायाचा ।
बांधिला बंध देवानें न सुटायाचा ।
नाहीं बाण मारिला मागें उलटायाचा ।
बिनतोड जोड ही काय म्हणुन तरी त्यजिली ? ।
बेजरब पडुन गळिं अशी कंचितरी निजली ? ।
गलबलित काम, घामानें चोळी भिजली ।
रिझली नागिण झडप घालि जशी नागाला ॥१॥
लागले प्रीतिच्या मागें आचरणाला ।
घातली मिठी म्या बळकट या चरणाला ।
जोडा बरोबर, नित येते सुविचरणाला ।
शिर हजिर, पुढें, मी नाहीं, भीत मरणाला ।
सही झाले चित्त मिळालें मदहरणाला ।
मग योग्य नव्हे अंतर देणें शरणाला ।
शिरिमंत लोक तुम्ही शिरिमंतापशिं राहतां ।
एक दुसरी असून घरिं, तरि तिसरीला चाहतां ।
धुळीवरिल सारवण, लटक्या शपथा वाहतां ।
सर पाहतांना लागेना जमिन स्वर्गाला ॥२॥
सत्क्रिया वचन मर्यादा कशी टाकावी ? ।
जी छायेखालीं आली तिला झाकावी ।
वियोगें लाही शरिराची लाज राखावी ।
एक ठायीं मिठाई, मधसाखर चाखावी ।
घ्या हो इरसाल आंब्याची कोय चाखावी ।
अंगिकार केल्यावर कां दुर झोकावी ? ।
येउयेउन पाहुन मुख, उभी राहुन मुसमुसते ।
नवतीच्या आगीमुळें जळे काळीज, धुसधुसतें ।
आज उद्यां की परवा याल कधीं, तें पुसते ।
बसते सन्निध शेजारी गोष्ट सांगायाला ॥३॥
ऐकावी स्वस्थपणीं माझी ही कानगी ।
आनंदरसामृतपुर पाहावी वानगी ।
तुट तुट न पडे अशी योजावी मला देणगी ।
मउ मउ घास घ्या मयद्याची पानगी ।
जन्मोजन्माची असावी मेहेरबानगी ।
खर्चास द्यावी पोत्यावर परवानगी ।
त्या श्रवणसुखानें मोहो अंतरीं पातला ।
रत जाहली उभयतां हा मजकुर आंतला ।
होनाजी बाळा म्हणे, गळा गांठुन घातला ।
गुंतला प्राण स्वरूपाच्या व्यासंगाला ।
सृष्टीच्या नारी तव घ्याव्या पासंगाला ॥४॥
सर्वस्वें जाहले अन्याय ते पोटी घाला ॥धृ०॥
दिवसानदिवस भर जातो भेटायाचा ।
करितसे आठव घडि घडि तुमच्या पायाचा ।
स्नेह आपला कोणे काळीं न तुटायाचा ।
पगदस्त जाब हा ठरला मुळ ठायाचा ।
बांधिला बंध देवानें न सुटायाचा ।
नाहीं बाण मारिला मागें उलटायाचा ।
बिनतोड जोड ही काय म्हणुन तरी त्यजिली ? ।
बेजरब पडुन गळिं अशी कंचितरी निजली ? ।
गलबलित काम, घामानें चोळी भिजली ।
रिझली नागिण झडप घालि जशी नागाला ॥१॥
लागले प्रीतिच्या मागें आचरणाला ।
घातली मिठी म्या बळकट या चरणाला ।
जोडा बरोबर, नित येते सुविचरणाला ।
शिर हजिर, पुढें, मी नाहीं, भीत मरणाला ।
सही झाले चित्त मिळालें मदहरणाला ।
मग योग्य नव्हे अंतर देणें शरणाला ।
शिरिमंत लोक तुम्ही शिरिमंतापशिं राहतां ।
एक दुसरी असून घरिं, तरि तिसरीला चाहतां ।
धुळीवरिल सारवण, लटक्या शपथा वाहतां ।
सर पाहतांना लागेना जमिन स्वर्गाला ॥२॥
सत्क्रिया वचन मर्यादा कशी टाकावी ? ।
जी छायेखालीं आली तिला झाकावी ।
वियोगें लाही शरिराची लाज राखावी ।
एक ठायीं मिठाई, मधसाखर चाखावी ।
घ्या हो इरसाल आंब्याची कोय चाखावी ।
अंगिकार केल्यावर कां दुर झोकावी ? ।
येउयेउन पाहुन मुख, उभी राहुन मुसमुसते ।
नवतीच्या आगीमुळें जळे काळीज, धुसधुसतें ।
आज उद्यां की परवा याल कधीं, तें पुसते ।
बसते सन्निध शेजारी गोष्ट सांगायाला ॥३॥
ऐकावी स्वस्थपणीं माझी ही कानगी ।
आनंदरसामृतपुर पाहावी वानगी ।
तुट तुट न पडे अशी योजावी मला देणगी ।
मउ मउ घास घ्या मयद्याची पानगी ।
जन्मोजन्माची असावी मेहेरबानगी ।
खर्चास द्यावी पोत्यावर परवानगी ।
त्या श्रवणसुखानें मोहो अंतरीं पातला ।
रत जाहली उभयतां हा मजकुर आंतला ।
होनाजी बाळा म्हणे, गळा गांठुन घातला ।
गुंतला प्राण स्वरूपाच्या व्यासंगाला ।
सृष्टीच्या नारी तव घ्याव्या पासंगाला ॥४॥