Get it on Google Play
Download on the App Store

श्याम 46

मामा सांगत होते. श्याम ऐकत होता, शेवटी माझी पुन्हा तयारी झाली. निघताना मला वाईट वाटले. एक प्रकारची लाज, अपमान अनेक भावना मनात उसळल्या होत्या. शेवटी सर्वांना नमस्कार करुन मी निघालो. मामांनी मला गाडीत बसवून दिले. बरोबर आठ आण्याचे पैसे दिले. गाडी निघाली. मी तर रडू लागलोच; परंतु धीर गंभीर मामांनीही रुमाल डोळयांस लाविला.

मी पुन्हा पुण्यास जाणार ! पुन्हा तोच कंटाळवाणी जीवनक्रम. परंतु काय करणार ? माझ्या बालमनाला जितका विचार करता येणे शक्य होते तितका मी करीत होतो. इतक्यात ठाण्याची आठवण झाली. माधव दिव्य ता-याप्रमाणे माझ्या जीवनात क्षणभर चमकून निघून गेलेला माधुर्यसागर माधव ! भेटेल का पुन्हा तो ? कसला पुन्हा भेटतो ? माधव म्हणजे वारा, माधव म्हणजे मुशाफरी करणारा मेघ. तो हिमालयाजवळ आहे का रामेश्वराजवळ आहे कोणास ठावे ? कुठेही असला तरी अभागी श्यामांना तो हसवीत असेल. माधव ! तुझ्यासारख्या जीवनदायी जिवाची सर्वत्रच जरुरी आहे. जा, सर्वत्र जा. दु:ख, संताप दूर कर. क्लेश, चिंता कमी कर.

ठाणे स्टेशनवर कोण कोण चढतात ते मी टक लावून पाहिले. माधव दिसला नाही. मी हिरमुसला झालो. माधव भेटता तर न जाणो, कदाचित श्याम कायमचा त्याच्या बरोबर जाता ! श्यामचे जीवन आजच्यापेक्षा निराळे झाले असते. आजच्यापेक्षा पवित्रतम, मधुरतम, सुंदरतम झाले असते. परंतु कोणी सांगावे ? माझ्या जीवनाची मला काळजी आहे त्यापेक्षा हे जीवनधन मला देणा-या त्या परम श्रीमंताला, त्या प्रभूला, त्याची अधिक काळजी आहे. माझ्या जीवनाकडे त्याचेही डोळे आहेत.

मी पुण्यास आलो. वाटेत काहीही घेऊन खाल्ले नाही. खाण्याची त्या दिवशी इच्छाच झाली नाही. पुणे स्टेशनवर आलो. टांगा करुन घरी गेलो. लाजत, मान खाली घालून मी वाडयात शिरलो. 'श्याम आला, श्याम आला !' सारी म्हणाली. माझा भाऊ घरी होता. क्षणभर कोणी कोणाशी बोलले नाही. मी दादाला म्हटले, 'दादा ! या श्यामवर रागावू नकोस, मला सर्वांनी क्षमा करावी.'

दादा म्हणाला, 'या गोष्टीचा आम्ही कोणी उल्लेख करणार नाही. जसे काही झालेच नाही, असे समजून वागण्याचे आम्ही ठरविले आहे.'

मी घरात गेलो. मामी बोलली नाही. एशीने मला पहाताच हास्य केले. तिने मला ओळखले. मी तिला चिमटे तरी खेळवीतही असे. एशीला घेऊन लगेच झोपाळयावर जाऊन बसलो. झोपाळयावर माधवाने शिकविलेले चरण मी गुणगुणत होतो.

प्रेमाचे भरले वारे
भाऊ हे झाले सारे  ।। प्रेमाचे ।।


श्याम

पांडुरंग सदाशिव साने
Chapters
श्याम 1 श्याम 2 श्याम 3 श्याम 4 श्याम 5 श्याम 6 श्याम 7 श्याम 8 श्याम 9 श्याम 10 श्याम 11 श्याम 12 श्याम 13 श्याम 14 श्याम 15 श्याम 16 श्याम 17 श्याम 18 श्याम 19 श्याम 20 श्याम 21 श्याम 22 श्याम 23 श्याम 24 श्याम 25 श्याम 26 श्याम 27 श्याम 28 श्याम 29 श्याम 30 श्याम 31 श्याम 32 श्याम 33 श्याम 34 श्याम 35 श्याम 36 श्याम 38 श्याम 39 श्याम 40 श्याम 41 श्याम 42 श्याम 43 श्याम 44 श्याम 45 श्याम 46 श्याम 47 श्याम 48 श्याम 49 श्याम 50 श्याम 51 श्याम 52 श्याम 53 श्याम 54 श्याम 55 श्याम 56 श्याम 57 श्याम 58 श्याम 59 श्याम 60 श्याम 61 श्याम 62 श्याम 63 श्याम 64 श्याम 65 श्याम 66 श्याम 67 श्याम 68 श्याम 69 श्याम 70 श्याम 71 श्याम 72 श्याम 73 श्याम 74 श्याम 75 श्याम 76 श्याम 77 श्याम 78 श्याम 79 श्याम 80 श्याम 81 श्याम 82 श्याम 83 श्याम 84 श्याम 85 श्याम 86 श्याम 87 श्याम 88 श्याम 89 श्याम 90 श्याम 91 श्याम 92 श्याम 93 श्याम 94 श्याम 95 श्याम 96 श्याम 97 श्याम 98 श्याम 99 श्याम 100 श्याम 101 श्याम 102 श्याम 103 श्याम 104 श्याम 105 श्याम 106 श्याम 107 श्याम 108 श्याम 109 श्याम 110 श्याम 111 श्याम 112 श्याम 113 श्याम 114 श्याम 115 श्याम 116 श्याम 117 श्याम 118 श्याम 119 श्याम 120 श्याम 121 श्याम 122 श्याम 123 श्याम 124 श्याम 125 श्याम 126 श्याम 127 श्याम 128 श्याम 129 श्याम 130 श्याम 131 श्याम 132 श्याम 133 श्याम 134 श्याम 135 श्याम 136 श्याम 137 श्याम 138 श्याम 139 श्याम 140 श्याम 141 श्याम 142 श्याम 143 श्याम 144 श्याम 145 श्याम 146 श्याम 147 श्याम 148