Get it on Google Play
Download on the App Store

प्राप्ती एक भजन विरुद्ध ।...

प्राप्ती एक भजन विरुद्ध । दोहींचा संवाद परिसावा ॥१॥
हिंदुक तुरक कहे काफर । तो म्हणे विटाळ होईल परता सर । दोहींशीं लागली करकर । विवाद थोर मांडला ॥२॥
तुर्क:- सुनरे बह्मन मेरी बात । तेरा शास्तर सबकु फरात । खुदाकु कहते पाऊ हात । ऐशी जात नवाजे ॥३॥
हिंदु:- ऐक तुर्का परम मूर्खा । सर्वांभूतीं देवो देखा । हा सिद्ध सांडूनि आवांका । शून्यवादका झालासी ॥४॥
तुर्क:- सुन रे बह्मन पानबुडे । बुडक्या मारे पान कुकडे । तुम्हारा शास्त्र जो कोई पढे । वो बडे नादान ॥५॥
कमाखलोको शास्त्र चलाया । खुदाकु कहते भीक मंगणे गया । बलीनें पकड द्वारपाल किया । लोक भुलाया हिकाकतसे ॥६॥
तुम्हारा शास्त्र सबही ढिला । अल्लापर लेते हिल्ला । क्या भारुवलविल्ला । कम अकलोके ये बात ॥७॥
हिंदु:- तुमचा किताब तुम्हासी नाठवे । सुलखनमो मीन पढा देवे । प्रथम अबदुल्ला हुवे । तो म्हणे भीक भिस्तके मेवे । ही भीक तुमचीया देवें उपदेशिली ॥८॥
फकर अफजुल्ला खुदाकु भावे । भीक देता लेता भिस्तकु जावे । भिक्षा पावन परप्रभवे । हे दीक्षा देवें दाविली ॥९॥
फकीर साक्ष बोलतो । फकर फजतारी खुदानें नवाजा है । फकर आकरीब खुदाकूं । फकर भावता खुदाकूं । फकरन्या खुदाकूं । फकर लाहिला खुदाकूं । फकर अल्ले खुदाकूं । फकर लोडे खुदाकूं ॥१०॥
बय तत्त्व कलिहा जीयादर हाजरत । गाजाया दरगाज । मोंकी दरभिस्तरल्फ । गाफील दरदोकु जा ।
अल्ला येर खालीकी । गाफीला दरदोकु जा । अल्ला येर खालीकी । गाफीला दर दोगखी ।
फकीर मागतो भीक । अल्ला दोश नेला । अल्ला वलकलतांतील तूं अल्ला । हारसीर मौजूद तूं अल्ला ।
खालीफ तूं अल्ला । नजर नाजीर तूं अल्ला । पोट भरावया भीक तूं अल्ला । दोष नेला ।
आणा तूप रोटी कानवला । अल्ला दूधभात दे मला । अल्ला मांडे पुरी घारी दे मला । अल्ला वडेवडुचे दे मला ।
अल्ला क्षीर साखर दे मला । ब्राह्मण श्लोक बोलतो भिक्षाहारी निराहारो भिक्षा नैव प्रतिग्रहः ।
असंतुष्टः सदा पापी संतोषी सोमपः स्मृतः । बळी खुदाचा खासा बंदा । त्याच्या भुलला भक्तिवादा ।
त्यापासें देव तिष्ठे सदा । तुम्ही कां निंदा करितसा ॥११॥
तुर्क:- तुम्हारा ब्रह्मा बेटी चोद । वो पढे सब झूठे बेद । तुम्हारा शास्त्र बेद । ब्रह्म नाद लतीफ ॥१२॥
झूठे लतीफें कैंव कैंव चलाये । खुदाकी औरत चोर लेगये । उसे बांदरे मदत हुवे । ओ शास्त्र पढ पढ मुवे । गफलत खाय गुमार ॥१३॥
हिंदु:- जीस म्हणा बीबी आई । सोबन करा तीयो ठायीं । तुर्काची निष्ठाई पाही । ब्राह्मणाच्या ठायीं निंदिती ॥१४॥
बाबा आदम माया हुवा जोडा । हे किताब तुम्ही पढा । आपुलें शास्त्र नेणा धडफुडा । आम्हांसी झगडा कां करितां ॥१५॥
बाबा आदम माया हवा जाली । त्यापासुनी दुनिया अदमी झालीं । आदम नामें सांगा आपुली । बोलतां भुली तुमची तुम्हां ॥१६॥
बाबा आदम माया हवा जाहली । ती म्हणतां तुम्ही सैतानें नेली । सीता रावणें चोरिली । ते का बोली उपहासा ॥१७॥
तेव्हां फिरस्ते बेठे केले । जबराईल । ईजराईल । मनकाईल । नसकाईल । मितकाईल । फत्ते माया हवा घेउनी आले ।
रामे जत्पती बोलाविले । सीता शुद्धी करावया ॥१८॥
तुर्क:- सुन रे बह्मन अक्कल गधडे । जबा दराजी जबा जोडें । तुमारा शास्त्र जो कोई पढे । ओ बडे गाफील ॥१९॥
गाफिलो खुदा बंदखानो लाया । उसे कंसासुर मारणें आया । देवकीनें खुदा छुपाया । ओ शास्त्र भुलाया नादान ॥२०॥
छपे छपे बंद खुलास किया । इन्ने बातपर बोध लाया । खुदाकूं कहे जेहेर पिलाया । या हिल्ला या सालीम ॥२१॥
आपने मुसे आप फजिते होते । खुदाकूं कहते गोरुरखते । वो बाता सुन सुन रोते खुदाकू कहते ढोरकी ॥२२॥
काफरनें अक्कल छोडी । खुदाकी बढाई साली तोडी । क्या मारुंका थपडी । जबा जोडीभी करतां ॥२३॥
हिंदु:- तुमचे मुसाफ पहा बोलो कांहीं । खुदा मौजूद सर्वांठायी । तो काय बंदखानीं नाहीं । हा विरोध वायां तुम्ही माना ॥२४॥
जहां मनकी बढाई । तहां खुदा एकलासा नहीं । गैबमा खुदा छापा भाई । हे फारसी पाही तुम्ही पढा ॥२५॥
दील खुदाकू मुष्किल धरे । तो दीलम्यानें खुदा भरे । बंदका बंद खुलास करे । हे हादी पैगंबर बोले जे ॥२६॥
आवलीया । आवलीया शाहामोदीन आली । आली अपरसून बोली । गाय गज बांदरे । समस्त रक्षिजे परमेश्वरें । ही तुमचीये किताबे उत्तरें । तुम्ही त्या कां रे मानाना ॥२७॥
कुत्ता कव्वा चुवडे चिचडे । वोही रक्षने खुदाकडे । आपुलें शास्त्र नेना धडफुडे । आम्हासी झगडे कां करितां ॥२८॥
तुर्क:- तूं रहे रहे बह्मन जोकांडी । तूं क्यां क्यां हा हीकात मांडी । बंदगी करना सालीम लंडी । सीर दाढी मुंडी खुदानें ॥२९॥
तुम्ही हिंदु अस्सल बुरे । फत्तर पुतले राज करे । उसका नाम खुदा धरे । एक तारी करे उस जगा ॥३०॥
उसके हुजूर पुराना पडे । औरत मर्द सब खडे । उसके आगे लिडीलिडी पडे । नव्हे बडे नादान ॥३१॥
जिस फत्तरपर शेंदूर चढे । उसके आगे औरता खडे । निंव पहेरनें नंगे खडे । मागें पोंगडे उनके पास ॥३२॥
तुम्हारा बेद सबही ढिला । तमाम बैता नामाकु ला । पनर बंदगी करो गलबला । खुदा गाफिल गफलती ॥३३॥
हिंदु:- जळीं स्थळीं काष्ठीं पाषाणीं देव । हा तुमचे किताबाचा मुख्य भाव । तुमचे तुम्हांसी न कळे पाहा हो । पूर्ण अभाव तुर्काचा ॥३४॥
थिजलें विघुरलें तूप एक । तैसें सगुण निर्गुण एकत्र देख । तुम्ही प्रतिमेचा करितां द्वेष । परम मूर्ख अविवेकी ॥३५॥
जी जी नेत करी बंदा । ती ती पूर्ण करी खुदा । तुमचे किताबाचा बांधा । तुमचे बोधा कां नये ॥३६॥
तुमचा अभाव तुम्हांसी प्रगट केला । जवळील खुदा दूर बोभाइला । एकबार अल्ला एकबार अल्ला । बाकी हैराण झाला । नाहीं भेटला अद्यापी ॥३७॥
दुरिलासी हांक मोठी । जवळिलासी कानगोष्टी । तुम्हांसी निकट झाली भेटी । ओरडोनि उठी मुख्य मुलांना ॥३८॥
खुदा माना पश्चिमेकडे । येर अवघे कां वोस पडे । मौजूद म्हणा चहूंकडे । हेही धडफुडे तुम्ही नेणां ॥३९॥
पाच वख्त खुदाचे झाले । बाकी वख्त काय चोरी नेले । तुमचें शास्त्र तुम्ही भुलले । देवासी केले एकदिशी ॥४०॥
आम्हांसी म्हणतां पूजितां फत्तरें । तुम्ही कां मुडद्यावर ठेवितां चिरे । दगडाचे पूजितां हाजीरे । पीर खरे ते माना ॥४१॥
केवळ जे का मेले मढें । त्यांचीं जतन करतां हाडें । फुल गफल फतरियावरी चढे । ऊदसो पुढें तुम्ही जाळा ॥४२॥
तुर्क:- गंगा न्हावो तुम सबके पाक । तों केंव कर्ते जुदा जुदा सैंपाक । बीटाल बीटाल कर मारे हाक । सब नापाक दो जखी ॥४३॥
कहो सर्वांभूतीं भगवद्भावो । बोले एक जगे खाना कोन खावो । एक एकीसकू हात न लावो । जुदा जुदा ठावो अलाहिदा ॥४४॥
खाना खाते उसका दाना उसपर चढे । तो उसकी नरडी लेने दवडे । आध किया मत छोडे । दोनो रौत खडे जमातमो ॥४५॥
औरत आपकी घर खाना खावे । उसे सैंपाकमें ती बाहेर करावे । रात ज्याकर उसपास सोवे । तव ना कहे नापाक ॥४६॥
जीसकी बेटी लवंडी लावे । उस संबंधीके घर खाना न खाये । बेटी भावे खाना न भावे । बडे किताब बह्मनके ॥ आमचा सैंपाक परम निष्ठा । त्याचा सैंपाक परम खोटा । समंधीमें समंधिष्ठा । शास्त्र झूटा तुमारा ॥४८॥
बेटी पाक बाप नापाक । तुम्हारे शास्त्र की हुवी राख । कर्म धर्मकु पडे खाक । हीला दोजक बह्मनकू ॥४९॥
हिंदु:- तुम्ही तुरक परम मूर्ख । नेणां सदोष निर्दोष । प्राणी प्राण्यातें देतां दुःख । भिस्तीमुख तुम्हां कैंचें ॥५०॥
खुदा मारितो मुरदाड देख । तुम्ही मारा ते पवित्र चोख । खुदा परीस तुम्ही झालात पाक । यवन हाल्लक दोजकी ॥५१॥
जबे करुनी तुम्ही सांडा कुकडे । फडफडीत तुम्हांपुढें । येणें तुम्हांस काय सबब जोडे । पढत वेडा मुलाना सालीम ॥५२॥
जबे केलिया भिस्त पावे बकरा । तरी तुम्ही निमाज रोजे कां करा । आपली जबे आपण कां न करा । भिस्तीच्या घरा जावया ॥५३॥
हाजार जबे करी एकला । एक उठवितां तरी मुलाणा भला । भिस्ती श्रम व्यर्थ पडला । दोष घडला प्रत्यक्ष ॥५४॥
हिंदु मुसलमान दोई । खुदानें पैदा किया भाई । तुर्ककी निष्ठा पाई । हिंदुकू पकड कर मुसलमान करो ॥५५॥
हिंदुकरितां खुदा चुकला । त्याहूनि थोर तुमच्या अकला । हिंदुस मुसलमान केला । गुन्हा लाविला देवासी ॥५६॥
तुर्क:- जबे करणारकू परम दोख । तुरक कहे वो सच्या देख । गुना लाया इनें एक । झगडा नाहाकी करना ॥५७॥
जबे करितां मुलाना बैयत बोले । कभी उठावनकूं जीभ न हाले । वो खुदा बिगर किसका न चले । बह्मन बोले वो सही बाता ॥५८॥
नरडी काटे भिस्ती दस्त । वो जातका मगन मस्त । आगलेकू करितां खस्त । खुदा शास्त करेगा ॥५९॥
हिंदु:- ब्राह्मण म्हणे अहोजी स्वामी । वस्तुता एक आम्ही तुम्हीं । विवाद वाढला न्याति धर्मी । जातां परब्रह्मीं असेना ॥६०॥
तुर्क:- तुरुक कहे वो बात सही । खुदाकू तो ज्यात नहीं । बंदे खुदाकू नहीं जदाई । वो कह्या रसुलील्ला हाजरत परदे ॥६१॥
हिंदु:- सर्व धर्म ज्याचा निमाला । मनोधर्म तुरुकें ऐकिला । आनंद परम जाहला । मंत्र केला उपदेश ॥६२॥
ते वेळीं केलें नमन । येरें आदरें दिधलें आलिंगन । दोघांसि जाहलें समाधान । आनंदें संपूर्ण निवाले ॥६३॥
आम्हीं तुम्हीं केला झगडा । तो परमार्थाचा बांध उघडा । प्रबोधावया महा मूढा । कर्म जडा उदबोध ॥६४॥
शब्दीं मीनला शब्दार्थ । दोहींसी बाणला परमार्थ । परमार्थ मनोरथ । झाले तृप्त दोहींसी ॥६५॥
ऐक्यवाक्य विवाद । विवादीं जाहला अनुवाद । एका जनार्दनीं निजबोध । परमानंद दोहींसी ॥६६॥

भारुडे

स्तोत्रे
Chapters
आंधळा चिरंजीव जिवाजीपंत ठाणेदार... अंबा अयोध्येचा हो देव्हारा माझे कुळीची कुळस्वामिनी बहिरा जालो या या जगी संसार नगरी बाजार भरला भाई अलक्ष लक्ष मी भिकारी आम्ही परात्पर भिकारी चौदेहांची घेऊनी दीक्षा चिन्मय चिद्रुप अक्षय डोळा अलक्ष लक्ष पाहवेना आम्ही परात्पर देशी नाहं जोगी नाहं भॊगी नाहं जोशी संन्याशी भूत जबर मोठे गं बाई आंधळा पांगळा आंधळा पांगळा झालो मी अंधपंगु आंधळा पांगळा दाते बहु असती परि भवानी मी तुझा भुत्या खरा ... पंधरा सतरांचा सतरांचा हा ... चोपदार आला चोपदार आला ॥धृ... मोडकेसे घर तुटकेसे छप्पर ... सुंदरे, चिद्‌‍घने, माझे र... एडका मदन तो केवळ ॥ध्रु॥ ... सफेद कलंदर फकीर ।बाबा सफे... फकीर फकीर फकीर गाय अगा ते परम शुभ ऐक । लाभ द... आरता येरे धाकुट्या मुला ।... संचित बरवें लिहिलें । भाग... जोहार मायबाप जोहार । सकळ ... जोहार मायबाप जोहार । मी स... अयोध्येचा हो देव्हारा । आ... चल चल चल । निरंजन जंगलका ... पलखम्यानें चार जुग ज्यावे... संसार बाजेगिरी देख । दुरल... चल चल चल । याद करो गुरु ग... सुनो संत सज्जन भाई । हम त... प्राप्ती एक भजन विरुद्ध ।... सगरमें बाजी पतालमें बाजी ... संचित बरवें लिहिलें । भाग... लगे ढोल लगे ढोल । जरी तुझ... श्रीकृष्ण माया जी पाहे । ... गौळण गौळण गौळण होळी जागल्या जागर जंगम जोगवा जोहार जोशी जोशी जोशी अष्टपदी भटीण भटीण बैल छापा डोहो गाय गोपाळ हळदुली कहाणी कंजारीण कोल्हाटीण कुंटीण कुत्रें लग्न मुलगी नीति पांखरू पिंगळा महाद्वारीं बोली बो... पिंगळा पिंगळा पिंगळा पोपट रहाट सर्प सासुरवास सासुरवास शंखीण डंखीण शंखीण डंखीण शिमगा सौरी सौरी सौरी सौरी सौरी सौरी सौरी स्वप्न थट्टा टिटवी विंचू व्यापार आडबंग बाहुलें भूत भूत धांवा धांवा द्रौपदीचा धांवा किल्ला कोडें कोडें कोडें नवल नवल नवल नवल नवल नवल नवल पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाईक पाळणा पाळणा पाळणा पाळणा अभयपत्र अर्ज अर्जदस्त विनंतीपत्र थाक टिळा अभयपत्र अर्जाचा जाब जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार मायबाप जोहार । याच ... जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार जोहार ताकीदपत्र पत्र कौलपत्र कौल जमाखर्च जाबचिठ्ठी नानक नानक जोगी चिरंजीवपद बुलबुल भांड भांड भांड भांड फुलवरा फकीर फकीर फकीर मेसाबाई हुशारी हापसी गारुडी गारुडी गारुडी गारुडी गारुडी गारुड गावगुंड गावगुंड दरवेश यलमा सटवाई मरीआई महालक्ष्मी महालक्ष्मी गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ गोंधळ अंबा महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण महारीण जागल्या जागल्या डौर अक्कल बेटकुळी बेटकुळी बेटकुळी बेटकुळी बेटकुळी बेटकुळी बेटकुळी फुगडी फुगडी वैदीण वैदू कानोबा खेळिया कोडे कोल्हाटी कोल्हाटीण मल्हारी माळी मानभाव मानभाव मांग मुका नकटी नानक नवलाई पिसा पिसा पोर संसार संन्यास सर्प सौरी सौरी वाघ्या वासुदेव वासुदेव वासुदेव वासुदेव वासुदेव वासुदेव वटवाघूळ वेणु