भुवनदहनकाळीं काळ विक्राल

भुवनदहनकाळीं काळ विक्राल जैसा । सकळ गिळित ऊभा भासला भीम तैसा ।
दुपट कपिंत झोके झोंकिली मेदिनी हे । तळवट धरि धाकें धोकिली जाउं पाहे ॥१॥
गिरिवरुनि उडाला तो गिरि गुप्त झाला । घसरत दश गांवें भूमिकेमाजिं गेला ।
उडती झडझडाटें वृक्ष हे नेटपाटें । पडति कडकडाटे अंगवातें धुधाटें ॥२॥
थरथरित थरारी वज्र लांगल जेव्हां । गरगरित गरारी सप्त पाताळ तेव्हां ।
फणिवर कमठाचे पृष्ठिशीं आंग घाली । तगटित पवनाची झेंप लंकेसि गेली ॥३॥
थरकत धरणी हे हाणतां वज्रपुच्छें । रगडित रणरंगीं राक्षसें तृण तुच्छें ।
सहज रिपुदळाचा थोर संहार केला । अवघड गडलंका शीघ्र जाळून आला ॥४॥
सहज करतळें जो मेरुमंदार पाडी । दशवदन रिपू हे कोण कीती बराडी ।
अगणित गणवेना शक्ति काळासि हारी । पवनतनुज पाहा पूर्ण रुद्रावतारी ॥५॥

॥ भीमरूपी स्तोत्र संपूर्ण ॥७॥