"कविता संग्रह" (राजकारण)
(९) आजकाल असे आहे...
आजकाल असे आहे...
खेळाडू "अभिनय" करत आहेत *(मँच फिक्सिंग)
खेळाडू अभिनय करत आहेत *(बॉलीवूड मध्ये प्रवेश करून, जाहिरातीत)
आजकाल हे असे आहे...
अभिनेते राजकारणात शिरत आहेत
अभिनेते "राजकारण" करत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
राजकारणी जनतेच्या सेवेचा "अभिनय" करत आहेत
राजकारणी सत्तेच्या रणांगणावरचे "खेळाडू" बनत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
बातम्या मनोरंजनाचा वारसा चालवत आहेत
मनोरंजन रक्तरंजीत अपराधी झाले आहे * (गुन्हेगारी सिरियल्स)
आजकाल हे असे आहे...
माणुसकी सैतानाच्या तावडीत सापडली आहे!
माणुसकी माणसांच्या शोधात भटकते आहे!
आजकाल हे असे आहे...
गरीबी श्रीमंती यातला पूल जीर्ण झाला आहे
गरीबी श्रीमंती यातली दरी खोल झाली आहे
आजकाल हे असे आहे...
दहशत हाच सुसंवाद झाला आहे
संवाद विसंवादाच्या गर्तेत हरवला आहे
आजकाल हे सगळे असे आहे...कारण
पैशाने सत्ता मिळवली आहे.
आणि सत्तेने पैसा गिळला आहे.
सुख पैशाला चिकटले आहे
आणि पैसा सुखाला चटावला आहे.
हे सगळे घडत आहे..
आणि आपल्या हातात काय आहे?
आपल्या हातात डोक्यातले जागृतीचे विचार आहेत!
आपल्या हातात डोळ्यातला सकारात्मक दृष्टीकोन आहे!
आणि त्याद्वारे जागा भुललेल्या सर्वांना
आपापली "जागा" दाखवायचा निर्धार आहे!
तर हे सगळे असे आहे!....
पण काय ते आपल्याला बदलायचे आहे!?
(१०) सांगा असतो का कधी मी माझा?
(एका सामान्य माणसाची आत्मकविता)
नाही नसतोच कधी मी माझा!
नाही नसतोच कधी मी माझा!
असतो मी शिक्षकांचा,
असतो जेव्हा शाळेमध्ये!
असतो मी सवंगडी अन भावंडांचा,
खेळतो जेव्हा अंगणामध्ये!
असतो मी बाॅसचा,
असतो जेव्हा आॅफिसमध्ये!
असतो मी कस्टमरचा,
असतो जेव्हा व्यवसायामध्ये!
असतो मी बायको मुलांचा,
असतो जेव्हा घरामध्ये!
असतो मी आई वडीलांचा,
असतो जेव्हा घरामध्ये!
असतो मी मित्रांचा,
बसतो जेव्हा त्यांचेमध्ये!
असतो मी सैतानाचा,
करतो जेव्हा पापकृत्ये!
असतो मी देवाचा,
करतो जेव्हा पुण्यकर्मे!
सांगा मग जन्म ते मृत्यू या मध्ये
असतो का कधी मी माझा?
मृत्यूनंतर सुद्धा असतो मी
आठवणीत सर्वांच्या!
मग सांगा असतो का कधी मी माझा?
मग सांगा असतो का कधी मी माझा?
कधी सापडेल मला माझे,
हरवलेले मीपण?
की मीपणाच्या मनातसुद्धा,
बसलेले असेल दुसरेच कोण?
ते दुसरे कोण सुद्धा,
हरवून बसलेले असेल का त्याचे मीपण?
मीपण हरवलेले आपण सर्वजण,
एकाच वाटेवरचे प्रवासीगण!
चला मिळून शोधू हरवलेले मीपण
चला मिळून शोधू हरवलेले मीपण...
(११) भारत... होईल का पूर्वीसारखा परत?
भारत ...
झालाय समस्यांनी गारद! झालाय समस्यांनी गारद!
महागाई ...
देशाला पोखरत जाई! देशाला पोखरत जाई!
बॉंबस्फोट ...
दाखवी कुणाकडे बोट? दाखवी कुणाकडे बोट?
दहशतवाद ...
रोजच करतोय घात! रोजच करतोय घात!
अपघात ...
करी तनमनावर आघात! करी तनमनावर आघात!
अत्याचार ...
बनलाय रोजचा आचार! बनलाय रोजचा आचार!
दगडफेक ...
करी एकतेचे तुकडे अनेक! करी एकतेचे तुकडे अनेक!
अभिनेत्री ...
लावताहेत कपड्यांना कात्री! लावताहेत कपड्यांना कात्री!
नेते ...
कधीकाळी प्रामाणिक होते! कधीकाळी प्रामाणिक होते!
खेळाडू ...
खातात पैशाचे लाडू! खातात पैशाचे लाडू!
जनता ...
वाढवी लोकसंख्येची घनता! वाढवी लोकसंख्येची घनता!
सुबत्ता ...
राहिली नाही आता! राहिली नाही आता!
चित्रपट ...
चालण्यापेक्षा पडतात पटापट! चालण्यापेक्षा पडतात पटापट!
धनदांडगे ...
झालेत लोकशाहीला बोटावर नाचवणारे लांडगे! झालेत लोकशाहीला बोटावर नाचवणारे लांडगे!
बहुमत ...
सिद्ध करायला लागते नोट! सिद्ध करायला लागते नोट!
शेतकरी ...
आत्महत्यांची वाट धरी! आत्महत्यांची वाट धरी!
बेकारी ...
पळवी तोंडाची भाकरी! पळवी तोंडाची भाकरी!
पैसा ...
झालाय देवा जैसा !!! झालाय देवा जैसा!!! झालाय देवा जैसा!!!
भारत ...
होईल का पूर्वीसारखा परत?
होईल का पूर्वीसारखा परत?
होईल का पूर्वीसारखा परत?
(१२) जेव्हा शब्दशोध करवतो अर्थबोध..
जेव्हा वाद बनतो दहशतवाद ...
करतो सगळ्यांना बरबाद!
जेव्हा वाद बनतो सुसंवाद ...
बनतो सगळ्यांचा मदतीचा हात!
जेव्हा मान बनतो अपमान ...
घालतो मनात सूडाचे थैमान!
जेव्हा मान बनतो सन्मान ...
जागवतो मनात प्रेमभावना महान!
जेव्हा कृती बनते विकृती ...
सुरू होते मनाची अधोगती!
जेव्हा कृती बनते संस्कृती ...
होते लाखो मनांची उन्नती!
(१३) "मी तर अंधाराचा सोबती...!"
(दहशतवाद्याचे भयगीत )
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
काळोख खुणवी मला, रात्र असे माझी सखी
नाही बघवत मला, चेहरे निष्पाप सुखी
भय नाही वाटत मला, वसे सैतान माझ्या मुखी
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
रक्तपिपासू हात अनेक, माझे आदेश ऐकती
वाटतो मी मृत्यू अनेक, कुटुंबे उध्वस्त होती
माझी अपत्ये अनेक, विझवी निष्पाप प्राणज्योती
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
वाटू लागलीय आता, माणसाला माणसाची भीती
सुन्न झालीय आता, पापभिरू मेंदूंची मती
पसरलीय आता, सगळीकडे माझीच (अप)किर्ती
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
असंतोष हा बाप माझा, अन सूडभावना जन्मदात्री
अन सूडभावना जन्मदात्री...!!!
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
मी तर अंधाराचाच सोबती...!
(१४) मंदी आणि संधी
मंदी आणि संधी
यांची कधी होत नसते 'संधी'
दोन्ही एकमेकांच्या सवती
घुटमळतात दोन्ही माणसाच्या अवती भवती
मंदी असल्यास संधी दूर पळते
संधी आल्यास मंदीला पळवता येते
मंदी चुकवता येत नाही
संधी चुकली की परत येत नाही
मंदी जाता जात नाही
संधी येता येत नाही
मंदी जाण्याची वाट बघावी लागते
संधी येण्याची वाट बघावी लागते
मंदीत चुकून संधी आली तर
हे माणसा तीला आपलेसे कर
अन्यथा मंदी तीला गीळून टाकेल
आणि माणसाची सहन शक्ती पिळून टाकेल
एक मंदी पुरे आहे जगाला नाहिसे करायला
मात्र फक्त एकच योग्य संधी आवश्यक आहे,
मंदीला पळवायला....
मंदीला पळवायला...!!
आजकाल असे आहे...
खेळाडू "अभिनय" करत आहेत *(मँच फिक्सिंग)
खेळाडू अभिनय करत आहेत *(बॉलीवूड मध्ये प्रवेश करून, जाहिरातीत)
आजकाल हे असे आहे...
अभिनेते राजकारणात शिरत आहेत
अभिनेते "राजकारण" करत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
राजकारणी जनतेच्या सेवेचा "अभिनय" करत आहेत
राजकारणी सत्तेच्या रणांगणावरचे "खेळाडू" बनत आहेत
आजकाल हे असे आहे...
बातम्या मनोरंजनाचा वारसा चालवत आहेत
मनोरंजन रक्तरंजीत अपराधी झाले आहे * (गुन्हेगारी सिरियल्स)
आजकाल हे असे आहे...
माणुसकी सैतानाच्या तावडीत सापडली आहे!
माणुसकी माणसांच्या शोधात भटकते आहे!
आजकाल हे असे आहे...
गरीबी श्रीमंती यातला पूल जीर्ण झाला आहे
गरीबी श्रीमंती यातली दरी खोल झाली आहे
आजकाल हे असे आहे...
दहशत हाच सुसंवाद झाला आहे
संवाद विसंवादाच्या गर्तेत हरवला आहे
आजकाल हे सगळे असे आहे...कारण
पैशाने सत्ता मिळवली आहे.
आणि सत्तेने पैसा गिळला आहे.
सुख पैशाला चिकटले आहे
आणि पैसा सुखाला चटावला आहे.
हे सगळे घडत आहे..
आणि आपल्या हातात काय आहे?
आपल्या हातात डोक्यातले जागृतीचे विचार आहेत!
आपल्या हातात डोळ्यातला सकारात्मक दृष्टीकोन आहे!
आणि त्याद्वारे जागा भुललेल्या सर्वांना
आपापली "जागा" दाखवायचा निर्धार आहे!
तर हे सगळे असे आहे!....
पण काय ते आपल्याला बदलायचे आहे!?
(१०) सांगा असतो का कधी मी माझा?
(एका सामान्य माणसाची आत्मकविता)
नाही नसतोच कधी मी माझा!
नाही नसतोच कधी मी माझा!
असतो मी शिक्षकांचा,
असतो जेव्हा शाळेमध्ये!
असतो मी सवंगडी अन भावंडांचा,
खेळतो जेव्हा अंगणामध्ये!
असतो मी बाॅसचा,
असतो जेव्हा आॅफिसमध्ये!
असतो मी कस्टमरचा,
असतो जेव्हा व्यवसायामध्ये!
असतो मी बायको मुलांचा,
असतो जेव्हा घरामध्ये!
असतो मी आई वडीलांचा,
असतो जेव्हा घरामध्ये!
असतो मी मित्रांचा,
बसतो जेव्हा त्यांचेमध्ये!
असतो मी सैतानाचा,
करतो जेव्हा पापकृत्ये!
असतो मी देवाचा,
करतो जेव्हा पुण्यकर्मे!
सांगा मग जन्म ते मृत्यू या मध्ये
असतो का कधी मी माझा?
मृत्यूनंतर सुद्धा असतो मी
आठवणीत सर्वांच्या!
मग सांगा असतो का कधी मी माझा?
मग सांगा असतो का कधी मी माझा?
कधी सापडेल मला माझे,
हरवलेले मीपण?
की मीपणाच्या मनातसुद्धा,
बसलेले असेल दुसरेच कोण?
ते दुसरे कोण सुद्धा,
हरवून बसलेले असेल का त्याचे मीपण?
मीपण हरवलेले आपण सर्वजण,
एकाच वाटेवरचे प्रवासीगण!
चला मिळून शोधू हरवलेले मीपण
चला मिळून शोधू हरवलेले मीपण...
(११) भारत... होईल का पूर्वीसारखा परत?
भारत ...
झालाय समस्यांनी गारद! झालाय समस्यांनी गारद!
महागाई ...
देशाला पोखरत जाई! देशाला पोखरत जाई!
बॉंबस्फोट ...
दाखवी कुणाकडे बोट? दाखवी कुणाकडे बोट?
दहशतवाद ...
रोजच करतोय घात! रोजच करतोय घात!
अपघात ...
करी तनमनावर आघात! करी तनमनावर आघात!
अत्याचार ...
बनलाय रोजचा आचार! बनलाय रोजचा आचार!
दगडफेक ...
करी एकतेचे तुकडे अनेक! करी एकतेचे तुकडे अनेक!
अभिनेत्री ...
लावताहेत कपड्यांना कात्री! लावताहेत कपड्यांना कात्री!
नेते ...
कधीकाळी प्रामाणिक होते! कधीकाळी प्रामाणिक होते!
खेळाडू ...
खातात पैशाचे लाडू! खातात पैशाचे लाडू!
जनता ...
वाढवी लोकसंख्येची घनता! वाढवी लोकसंख्येची घनता!
सुबत्ता ...
राहिली नाही आता! राहिली नाही आता!
चित्रपट ...
चालण्यापेक्षा पडतात पटापट! चालण्यापेक्षा पडतात पटापट!
धनदांडगे ...
झालेत लोकशाहीला बोटावर नाचवणारे लांडगे! झालेत लोकशाहीला बोटावर नाचवणारे लांडगे!
बहुमत ...
सिद्ध करायला लागते नोट! सिद्ध करायला लागते नोट!
शेतकरी ...
आत्महत्यांची वाट धरी! आत्महत्यांची वाट धरी!
बेकारी ...
पळवी तोंडाची भाकरी! पळवी तोंडाची भाकरी!
पैसा ...
झालाय देवा जैसा !!! झालाय देवा जैसा!!! झालाय देवा जैसा!!!
भारत ...
होईल का पूर्वीसारखा परत?
होईल का पूर्वीसारखा परत?
होईल का पूर्वीसारखा परत?
(१२) जेव्हा शब्दशोध करवतो अर्थबोध..
जेव्हा वाद बनतो दहशतवाद ...
करतो सगळ्यांना बरबाद!
जेव्हा वाद बनतो सुसंवाद ...
बनतो सगळ्यांचा मदतीचा हात!
जेव्हा मान बनतो अपमान ...
घालतो मनात सूडाचे थैमान!
जेव्हा मान बनतो सन्मान ...
जागवतो मनात प्रेमभावना महान!
जेव्हा कृती बनते विकृती ...
सुरू होते मनाची अधोगती!
जेव्हा कृती बनते संस्कृती ...
होते लाखो मनांची उन्नती!
(१३) "मी तर अंधाराचा सोबती...!"
(दहशतवाद्याचे भयगीत )
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
काळोख खुणवी मला, रात्र असे माझी सखी
नाही बघवत मला, चेहरे निष्पाप सुखी
भय नाही वाटत मला, वसे सैतान माझ्या मुखी
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
रक्तपिपासू हात अनेक, माझे आदेश ऐकती
वाटतो मी मृत्यू अनेक, कुटुंबे उध्वस्त होती
माझी अपत्ये अनेक, विझवी निष्पाप प्राणज्योती
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
वाटू लागलीय आता, माणसाला माणसाची भीती
सुन्न झालीय आता, पापभिरू मेंदूंची मती
पसरलीय आता, सगळीकडे माझीच (अप)किर्ती
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
असंतोष हा बाप माझा, अन सूडभावना जन्मदात्री
अन सूडभावना जन्मदात्री...!!!
मन माझे दगड, मी तर अंधाराचा सोबती...!
मी तर अंधाराचाच सोबती...!
(१४) मंदी आणि संधी
मंदी आणि संधी
यांची कधी होत नसते 'संधी'
दोन्ही एकमेकांच्या सवती
घुटमळतात दोन्ही माणसाच्या अवती भवती
मंदी असल्यास संधी दूर पळते
संधी आल्यास मंदीला पळवता येते
मंदी चुकवता येत नाही
संधी चुकली की परत येत नाही
मंदी जाता जात नाही
संधी येता येत नाही
मंदी जाण्याची वाट बघावी लागते
संधी येण्याची वाट बघावी लागते
मंदीत चुकून संधी आली तर
हे माणसा तीला आपलेसे कर
अन्यथा मंदी तीला गीळून टाकेल
आणि माणसाची सहन शक्ती पिळून टाकेल
एक मंदी पुरे आहे जगाला नाहिसे करायला
मात्र फक्त एकच योग्य संधी आवश्यक आहे,
मंदीला पळवायला....
मंदीला पळवायला...!!